Sameiningin - 01.10.1932, Side 9

245
skólinn sitt eitt hundraÖ þrítugasta og fimta skólaár. Þegar skól-
inn var fluttur var dr. Stephan M. Paulson, er þjónar stórum,
lúterskum söfnuði í Brooklyn, kjörinn formaður hans (Dean).
Eins og kunnugt er, er dr. Paulson al-íslenzkur að ætt, bróðir W.
H. Paulson fylkisþingmanns í Saskatchewan. Heldur hann áfram
prestskap í söfnuði sínum auk þess að veita forstöðu guðfræða-
skólanum.
Hartwick prestaskólinn tilheyrði United Lutheran Synod of
New York, sem er ein deild í hinu mikla félagi United Lutheran
Church in America, sem kirkjufélag vort hefir átt samvinnu við og
notið að í mörgu tilliti. Undir forystu dr. Paulson hefir sú breyt-
ing orðið á að yfirráð skólans eru nú í höndum stjórnarnefndar,
er mynduð er af mönnum úr öllum deildum lútersku kirkjunnar,
sem starfandi eru í New York borg. Þessi félög eru tilgreind:
United Lutheran Church, American Lutheran Church, Norwegian
Lutheran Church, Augustcna Synod, Danish Lutheran Church,
Missouri Synod og United Danish Lutheran Church of America.
Þannig hefir því í fyrsta sinn tekist samvinna með mönnum úr öll-
um helztu deildum lútersku kirkjunnar hér í álfu um þýðingar-
mikið kirkjulegt hlutverk. Að dr. Paulson eigi mikinn hlut að
máli í því að koma þessu til leiðar, er víst engum vafa bundið.
Segir hann svo frá að á tveimur síðustu árum hafi skólinn notið
mjög einhuga siðferðislegs stuðnings allra lúterskra flokka í borg-
inni New York.
Þessi samvinna innan kirkju vorrar vekur mikla athygli, ekki
sízt vegna þess að hún stefnir að því, sem sífelt vaxandi fjöldi
hugsandi manna í öllum deildum lútersku kirkjunnar hér í álfu
hefir fundið til að væri lífsnauðsyn, en enginn haft áræði eða getu
til að hrinda af stokkunum. Menn hafa fundiö til þess, ekki sízt
áhugamiklir leikmenn, að kirkjan þyrfti mjög á því að halda að
sameina krafta sína í hverju því efni, sem snertir almenna heill
hennar og þess málefnis er hún ber fram. En gömul vanabundin
hefð hefir staðið í vegi. Sagan hefir staðfest að það var og er til
blessunar, að kirkjan var gróðursett hér í álfu á þjóðernisgrund-
velli þeirra landa, sem lúterskir innflytjendur komu frá. Þannig
varðveittist samhengi og þannig tókst bezt að flytja inn í þjóðlifið
hér þau verðmæti, er mest reið á. En lu’tt er öfgastefna, að ætla
þannig að halda við þessari sérstöðu hvers einstaks flokks, að það
standi í vegi samvinnu, sem væri öllum til blessunar og á engan
hátt þyrfti að lama sjálfstæði nokkurrar deildar. Til þessa hefir
alment verið fundið og á síðari árum hefir verið augljóst að alda
var að rísa í þessu efni, sem líklega væri að ryðjast fram þá og
þegar. Fjárhagskreppan hefir enn fremur gefið þessu byr undir