Sameiningin - 01.09.1933, Blaðsíða 7

169
FRÉTTIR AF “OXFORD GROUP HREYFINGUNNI
Fyrri hluta júlí mánaðar stóð hið mikla mót, eða “House-
party” vi'ir í Oxford. Um 4,000 sóltu mótið frá mörgum
þjóðum, enda er nú talið að hreyfing þessi sé starfandi i 27
löndum. Hópar fólks komu frá Ástralíu, Indlandi, Tyrk-
landi, Egyptalandi, Kína, Suður-Afríku og suður Ameríku:
fólk tilheyrandi öllum Evrópulöndum, tilheyrandi öllum
stéttum mannfélagsins, þótt ungt mentafólk sé þar í miklum
meirihluta. Tilefni mótsins er að nálgast Guð, og öðlast
rétta afstöðu við hann, og við alla menn. Meðal þeirra ltlaða
er flytja nánar fréttir af hreyfingunni er hlaðið Witness nnd
Canadian Homestead, prentað í Montreal, af John Dougall &
Son. Svo virðist sem áhrif hreyfingar þessarar hafi orðið
mjög víðtæk í Canada; frá hafi til hafs eru smáhópar að
starfi innan mismunandi mótmælenda kirkna, og vænlegir
til mikillar blessunar og endurnýjaðs trúarlífs. Margir prest-
ar hafa orðið fyrir mikilli blessun af hreyfingunni og viður-
kenna það fúslega; ný tilfinning um nálægð Guðs, ný löngun
til þess að öðlast fullkomnara trúarlíf hreyíir sér í hjörtum
manna og kvenna víðsvegar í kristilegri kirkju—og andlega
kreppan innan kirkjunnar fer þverrandi. Andi Guðs svífur
yfir vötnunum og veitir nýtt líl'.
“MEIRA Afí STARFA GUfíS UM GEIM.”
Maðurinn er óendanlega smá eftirmynd Guðs. Mannin-
um nægir sú vegsemd. Eg er maður, smáögn, sem sjón l'est-
ir eigi á, dropi í útsæ, sandrok á ströndu. En svo lítill sem
eg er, kenni eg samt Guðs, innra með mér, því að eg finn
sköpunarkraftinn hjá mér og beiti honum við ritstörf mín.
Eg kenni hjá mér lífsins er koma á. Eg er eins og marg-
högginn skógurinn, þar sem nýjum frjókvisíum skýtur upp
með enn öflugra lífsþrótti en áður. Ofar og ofar! Eg berst
í hæðir. Sólin skín yfir höfði mér. Jarðarsafinn ólgar í æð-
um mínum, en himininn lýsir mér með endurskini frá ókunn-
um heimi. Þú segir að sálin sé ekki annað en líkamlegur
kraftur. Hvernig er því þá varið að aldrei hefir verið bjart-
arayfir sálu minni en nú, þegar likamsfjörið tekur að þverra?
Vetur er mér á höl'ði, en eilíft vor er i hjarta mér. Eg anda
að mér á þessari stundu ilminum af liljum, fjólum og rósum
eins og fyrir 20 árum. Og því nær sem eg kem hinzta áfang-
anum, því fegur hljóma mér í eyrum heimlaðanar-raddir frá
heimunum umhverfis.