Sameiningin - 01.09.1933, Blaðsíða 4

166
hefir tökum á hjörtum þeirra.
Ef litið er á sögu kristinnar kirkju eru næg dæmi þessu
til sönnunar. Það, sem menn hafa lagt á sig fyrir kristin-
dóminn, hefir staðið í réttum hlutföllum við þann kærleika
er menn hafa borið til málefnisins. Þegar málefni á hjarta
mannsins hnitmiðar hann ekki það, sem hann gerir í þarfir
þess, við það minst mögulega, heldur vakir það fyrir honum
að gera alt, sem hann má því til eflingar. Hann er að keppa
eftir hámarki, eltki lágmarki. Það er saga kristilegrar fórn-
fæí'slu.
Hvað kristileg mál snertir er því engin leið til að afla þvi
verulegs fylgis og fórnfærslu önnur en sú að þau verði mönn-
um kær áhugamál. Þeir, sem taka á sig þyngstar byrðar
Guðs ríki til eflingar, eru þeir sem eignast hafa áhuga fyrir
þeim málum. Einkum kemur þetta í ljós þeg'ar herðir að
í góðæri áskotnast kristilegum málum oft styrkur, sem frem-
ur kann að bera vott um alment örlæti en um áhuga fyrir
málum. En i kröggum og efnalegum vandræðum er vart
hægt að reiða sig á annað en fórnfærslu þeirra, sem bera
kristindóminn fyrir brjóstinu.
Þau vandkvæði eru kunn, sem kristileg starfsemi ásamt
öðru hefir við að stríða á þessum dögum. Sumstaðar eru þau
aukin fvrir það að í góðærinu var farið ógætilega. Meðferð
fjármála hjá kirkjunni var því miður of víða nauðalík fjár-
málaaðferðum á öðrum sviðum lífsins, sem reynslan hefir
nú sýnt að voru mjög viðsjárverðar. En nú þegar á reynir,
kemur í ljós að eini bjargvætturinn er kærleikur og trygð við
kristindómshugsjónir og málefni. Sá kærleikur og sú trygð
eru víða nú að bjarga kristilegum málum og starfi kirkjunn-
ar. Þar sem kærleika og trygð vantar, verður alt annað látið
sitja fyrir því kristilega. Það látið koma síðast og þýðir það
oftast hið sama og að láta það verða alveg ixtundan. En það
hvernig bjargast af fram yfir allar vonir á sviði kristilegrar
starfsemi nú, er jiess glöggur vottur að þrátt fvrir alt, sem
að er, eiga kristindómsmálin sterk ítök i hjörtum margra.
Erfiðleikarnir eru að leiða þetta greinilega í Ijós. Það er i
raun réttri sá árangur af kristilegri viðleitni, sem verulegt
gildi hefir. Það cina, sem borið getur uppi kirkju og kristni,
hvort sem horfur og ástæður eru slæmar eða góðar.
í þessu er greinileg bending um það hvað einkum þurfi
að hafa fyrir augum í kristilegu starfi. Tiivera kristninnar
hvilir á verðmætum þeim, er hún hefir að bjóða. Þó hægt
væri að halda kirkjunni við sem ytri félagsstofnun án þess