Sameiningin - 01.12.1926, Qupperneq 12

3Ó2
Að vera barn á jólunum.
Eftir séra Rúnólf Marteinsson.
Hver er andi jólanna? Gaf GuS ekki mannheiminum þá lít-
iÖ barn? Var ekki þaS barn teikniS, sem hann þá notaÖi til aS
tala rnáli sínu til manna? Litla barnið var orðið frá honurn.
Enda getur enginn maður haldiS jól nema barnslegur andi grípi
hugarfariS.
Y1 og kraft þess' anda finnum vér í stuttri frásögu fyrst í 18,
kapítula Matteusar guðspjalls.
“Á sömu stundu komu lærisveinarnir til Jesú og sögöu:
Hjver er þá mestur í ríki himnanna ? Og hann kallaSi til sín barri,
setti þaS mitt á meðal þerira og sagði: Sannlega segi eg yður:
Nema þér snúiS við og verSiiS eins og börnin, komist þér alls ekki
inn í ríki himnanna. Hver sem Iþví lítillækkar sig eins og barn
þetta, sá er mestur í ríki himnanna.”
Þannig talaði jólameistarinn, einmitt 'hann, sem var orbiS
frá GuSi, á jólunum fyrstu. Af ljósinu hans hafa óteljandi Ijós
veriS tendruS, í öllum stéttum og öllu ásigkomulagi manfélags-
ins.
VitnisburSur um þaS felst í eftirfarandi ljóSabroti:
“Eullvel man eg fimtíu ára sól,
fullvel meir en hálfrar aldar jól,
man þaS fyrst, er sviftur allri sút,
sat eg barn meS rauSan vasaklút.”
Þannig kvaS skáldjöfur Islands. Þegar kvæðiS alt fjólin
1891), sem iþetta er tekiS úr, er athugaS, verðum vér varir vib
fagurt samband þroskans og barnslundarinnar. Slcyldi þaS ekki
vera saga heilbrigSs einstaklings lífs hér í jarSardölum?
Á langri æfi ferSast maSurinn óraleiSir, eygir margvíslegt út-
sýni, en að síðustu kemur hann þangaS senr Ihann byrjaSi, og þó
ekki nákvæmlega þar. AS vísn verSur gamall maSur tvisvar barn,
en kristilegt æfistarf, þar sem GuS hefir leitt manninn, og hann
unniS meS samvizkusemi og atorku, verSur æfistarfiS' með engu
móti taliS gagnslaust. HvaS þroska og lífsreynslu snertir, endar
löng og nytsöm æfi ekki þar sem hún byrjaSi.
En þó vanþekking og þroskaleysi láti aS nokkru undan síga,
er annað til sem alls ekki (þarf aS hverfa hjá góðum manni, þó
árin færist yfir hann, heldur jafnvel örfast meS aldrinum og
vaknar stundum af dvala, ef þaS kann aS hafa fallið í dá um
nokkurt skeið. Eg á viS barnseSHS í mannssálunni.