Sameiningin - 01.03.1915, Blaðsíða 10

6
rnyrkur dauðans, beint að heimkynnum dýrðarinnar?
Ekki sá, sem tók undir með höfðingjunum. Hann fékk
enga vonarglætu, ekkert loforð um líkn, í gegn uin íiróp
og háreysti sinna lærimeistara. Hann liefir heldur ekki
orðið neinum manni að liði með dæmi sínu. Það var
yfir hinn iðranda ræningja, þeim manninum, sem sneri
sér að frelsaranum í fullu trúnaðartrausti, að eldur guð-
legrar náðar skein svo bjart, um leið og Jesús talaði
orðin: “1 dag skaltu vera með mér í Pamdís.” — Það
var svar Jesú við brigzlunum öllum, guðlegt, fullnægj-
andi svar, — hefði þeir að eins heyrt það fyrir sínum
eigin hrópum, svar, sem hver sannkristinn maður getur
gefið enn í dag með því að boða einlægum, iðrandi
mönnum náðarboðskap krossins, í stað þess að gefa sig
í árangurslaust orðakast við spottarana.
G. G.
A víð og dreif.
Enginn kristinn Islendingur ætti að skiljast svo við
nokkra föstutíð, að hann hafi ekki endurnýjað kynning
sína við Paissíusálmana. Hafi þér sést yfir þetta á
föstunni, sem nú er að Kða, lesari góður, þá gefst þér
kostur á að lesa sálmana nú í dymbilvikunni—að lesa þá
eins og hvert ritverk annað, frá upphafi til enda í einu.
Ef þú ert ekki nákunnugur sálmunum áður, þá muntu
verða. forviða af þeirri hugsvölun, sem lestur sá mun
veita þér. Og þeir, sem hafa fylgt venjunni gömlu, og
lesið einn og einn Passíusálm í einu, föstuna út, munu
græða stór-mikið á því, að lesa sálmana yfir aftur á
þenan hátt, sem á hefir verið bent, alla í einu lagi.
Passíusálmunum er að því leyti líkt farið og flestum
meistara-verkum öðrum, að þeir njóta sín þá langbezt,
þegar þeir eru lesnir eins og ein samföst heild, en ekki
slitnir hver frá öðrum.
Mentamenn um heim allan hafa haft einskonar
tröllatrú á fræðimönnum Þjóðverja nú á síðari árum,
svo sem kunnugt er; og auðvitað hefir traust það haft