Íslendingur - 06.10.1916, Blaðsíða 1

ISLENDINGUR.
• ••••-••••'•••H>-
•-•-• •••-•-• -•-•-•-•-•'••••-•-•-•-•-
Ritstjórar: Ingimar Eydal og Sig. Einarssoi). — Akureyri, föstudaginn 6. október 1916.
••••••••••••••••^•^
• •••_•_••
•^••-•••••••••••••-••-
I 41. tbl.
2. árg.
Bókasafnið, opið þriðjudaga, fimtudaga
Iaugardaga 5—8, sunnudaga 4—8.
Bæjarfógetaskrifstofan opin virka daga
10—2 og 4—7.
Bæjargjaldkeraskrifstofan opin virka daga
6—7, nema laugardaga 6—8.
fslandsbankinn opinn virka daga 11—2.
Landsbankinn — — — 11—2.
Landssíminn opinn daglangt (8—9) virka
daga, helga daga 10—12 og 4—7.
Pósthúsið opið virka daga 9—2 og 4—7,
sunnudaga 10—11.
»Islendingur« kemur út einu sinni
í viku. Árgangurinn kostar 3 krónur
er borgist fyrir 1. júlí. — Upp-
sögn (skrifleg) bundin við áramót, er
ógild nema komin sje til annars hvors
ritstjórans fyrir 1. okt., og sjé kaup-
andi skuldlaus við blaðið.
Afgreiðslumaður blaðsins er hr. Hall-
grímur Valdemarsson, Spítalaveg 19.
Nærsveitamenn eru beðnir að vitja
blaðsins í Kaupfjelagsverslun Eyfirð-
inga.
Ættingjum og vinum
jjœr og nœr tilkynnist að fað-
ir okkar og tengdajaðir, Vig-
fús Sigjússon, hóteleigandi,
andaðist 1. þ. m. og er á-
kveðið að jatðarför hans jari
jram frá heimili hans mánu-
daginn 16. þ. m. og hefjist
kl. 12 árdegis.
Akureyri 6. okt. 1916.
Valgerður Vigfúsdóttir.
Maren Gunnarsson.
Einar Gunnarsson.
Þingkosningar
í Skagafirði.
Nú eru tímamót í íslenskum stjórn-
málum. Það er því erfiðara nú en áð-
ur fyrir kjósendur að taka afstöðu við
kosningar þær, er fram fara á þessu
ári. Úeilumálin, sem skift hafa flokk-
um að undanförnu, hafa þokað til
hliðar, en önnur ný eru að setjast í
öndvegið. Um þessi mál, — innan-
landsmálin —, vilja svo flestir hugs-
andi menn ( landinu láta kjósendur
skipa sjer og telja sig þá auðvitað
ekki bundna flokkum, sem eingöngu
hafa staðið að málum, sem þegar eru
úr sögunni, a. m. k. íyrst um sinn.
En á þessu er almenningur ekki
búinn að átta sig til fulls enn, sem
varla er við að búast, og er því hætt
við að margir leiðist til þess að fylgja
hinum eldri flokkum af gömlum vana,
þó vitanlegt sje að tilvera gömlu að-
alflokkanna, Heimastjórnar- og Sjálf-
stæðisflokksins, sje með öllu vonlaus
á þeim grundvelli, sem þeir hafa stað-
ið að undaníörnu, og virðast ætla
sjer að standa framvegis.
Fylgi kjósenda við bændaflokkslist-
ana og verkmannalistann, nú við land-
kjörið, er ljós vottur þess, að fjöldi
þeirra hefir þó skilið stefnubreyting-
una, fer þeim vonandi daglega fjölg-
andi, sem hrista af sjer gömlu flokks-
viðjarnar. Ætti þessi riðlun flokkanna
að hafa það gott í för með sjer, að
frambjóðendur yrðu nú, frekar en áð-
ur, látnir njóta mannkosta sinna og
dugnaðar, og þeir einir kosnir á þing,
sem treystandi er til að vinna muni
með einbeittni og trúmensku að fram-
förum lands og þjóðar. — Svo hefir
það ekki ætíð verið um þingkosning-
ar að undanförnu, oftast meira ráðið
flokksfylgi en verðleikar hverjir fram-
bjóðendur hafa náð kosningu.
Ólíklegt þykir mjer að mörgum orð-
um þurfi að eyða um kosningar þær,
er fram eiga að fara f Skagafirði 1.
vetrardag. Hinir gömlu og góðkunnu
þingmenn kjördæmisins hafa um langt
skeið sýnt með störfum sínum heima
í hjeraði og á þingi, að þeir eru
flestum þingmönnum færari til þing-
starfa. Hefir Alþingi oft sýnt að það
kann að meta hæfileika þeirra, t. d.
var Ólafur Briem kosinn í milliþinga-
nefnd í skattamálum 1907 og Jósep
Björnsson formaður milliþinganefndar
þeirrar, er kosin var í launamálin á
sfðasta þingi, svo aðeins sjeu nefnd
tvö dæmi.
Stefnuskrá Bændaflokksins, sem þeir
J. B. og Ó. Br. teljast báðir til, afl-
aði bæði þingmönnunum og flokknum
vinsælda og fylgis; kom það best í
Ijós á fundum þeim, sem haldnir voru
í sýslunni í tilefni af landkjörinu. Þeir
sem áður stóðu á öndverðum meið f
þjóðmálum tóku þar höndum saman
til stuðnings Bændaflokknum. Verður
ekki af því annað ráðið en kosning
sje þeim Ólafi Briem og Jósep Björns-
syni vissari nú en nokkru sinni áður.
En þrátt fyrir þetta er sýslumaður
okkar, Magnús Guðmundsson, kominn
fram á sjónarsviðið og hygst að ná
þingmensku hjer í kjördæminu og í
fylgd með honum er Árnór prestur í
Hvammi, líklega þó meira til gamans
en gagns.
Einhverjir miður fyrirhyggjusamir
góðvinir sýslumanns hafa komið hon-
um út í þessa ófæru. Hafa sendlar
þeirra verið á ferð í öllum hreppum
sýslunnar sfðan á miðju sumri að
smala atkvæðum handa sýslumanni.
Segja þó kunnugir menn að eftirtekj-
an hafi orðið lftil, jafnvel á meðan ó-
víst var um, hvort Jósep yrði land-
kjörinn og enginn var ákvarðaður í
hans stað. Hefir þvf þó verið haldið
óspart að mönnum, sem meðmælum
með sýslumanni, að hann hefir reynst
iðinn starfsmaður og sæmilega vinsæll
síðan hann tók við sýslumannsem-
bættinu, m. ö. o.: gert skyldu sína
sem embættismaður. Fæ jeg ekki sjeð
að Skagfirðingar standi í neinni skuld
við hann fyrir það.
Um hjeraðsmál hefir sýslumaður lít-
ið fjallað og liggja engin afrek eftir
hann á þvf sviði. Hafði hann þó gott
færi á að gera hjeraðsbúum verulegt
gagn, þegar harðindin þrengdu mest
að í fyrravetur. Þá láu hjer á Sauð-
árkróki á annað hundrað smálestir af
f f f f
20. nóvember
til desember-
loka verð jeg ekki heima.
Friðjói) Jenssoij.
Ensku-docent
til háskólans.
VII.
ÞaðsemStandard sagðium myndina.
Harvard-háskólinn, helsti háskóli
Bandaríkjanna, og annar háskóli sam-
Iendur, hafa boðið háskólaráðinu að
senda hingað á sinn kostnað kennara
f ensku og enskum bókmentum, ef
háskóli vor óski þess.
Þessu veglega boði hefir háskóla-
ráðið tekið, og mun þv( sennilega
næsta ár bætast enn við tungumála-
kennari við háskólann.
Eftir stríðið má þá gera ráð fyrir
að ágætir kennarar verði við háskól-
ann f norrænum, enskum, frönskum
o þýskum fræðum, auk grísku-docents-
ins, og verður þá hægt að útskrifa
tungumálakandidata hjer við háskól-
ann, f lfkum mæli og við flesta er-
lenda háskóla.
(>IsafoId<.)
Við fórum ekki strax heim, heldur skoðuðum við
okkur um í Rívólí. Menn tóku hvervetna eftir Daphne
vegna Maríumyndarinnar í kirkjunni. Hún var gröm
yfir því, að fólk skyldi glápa á hana og þó einkum yf-
ir þeim athugasemdum sumra, að hún væri tilvonandi
brúður málarans.
Jeg var ánægður með sjálfum mjer yfir þessu, því
að jeg vissi, að því fremur, sem Daphne gramdist
þetta, því færri tækifæri hafði málarinn til að láta henni
ást sína í ljósi. Menn geta líka ímyndað sjer að jeg
ljet ekki við svo búið standa, heldur reyndi sem mest
að spilla fyrir sambiðli mínum í fjarveru hans. Um
kveldið, þegar bjarminn sló róslituðum blæ í himin-
hvolfið og klukknahljóðið hljómaði úr kirkjuturninum,
hjeldum við Daphne heim. Frændi minn lofaði að
koma á eftir, þóttist nefnilega þurfa að bíða eftir póst-
vagninum frá Campó, sem er næsti bær við Rívólí,
eftir brjefum og blöðum, en notaði auðvitað tækifærið
til þess að tala við kirkjuþjóninn,
101 ,
»Bíðið við,« sagði jeg um leið og hann ætlaði út.
»Spyrðu hann, frændi, hvort þeir hafi talað nokkuð,
sem hann hafi heyrt.« Frændi minn gerði það og
Paoló svaraði:
»Um leið og jeg fór fram hjá dyrunum heyrði jeg
að faðir Ignatíus sagði: ,Hvenær var það?‘ Þá gegndi
hinn: ,Síðasta aðfangadagskvöld jóla,‘ og svo heýrði
jeg ekki meira, enda nenti jeg ekki að vera að standa
á hleri. Faðir Ignatíus þagnaði líka, þegar hann heyrði
til mín og skipaði rnjer með þrumurödd að brenna
Maríumynd Angelós. — En þarna stendur djákninn
Serafínó og horfir á mig, hann spyr mig sjálfsagt hver
hafi gefið mjer þessa peninga.«
Svo hjelt Paoló áfram með starf sitt og ljet aftur
hurðina. Frændi minn varð altaf alvarlegri á svip.
»Heyrðirðu hvað hann sagði. Frank? Síðasta að-
fangadagskvöld.*
»Já, jeg heyrði það, frændi,«
»Gamli maðurinn stendur eitthvað í sambandi við
George.«
»Já, það hefi jeg altaf haldið,« svaraði jeg. »Pú
sagðir að presturinn hefði stokkið upp, þegar hann
heyrði skriftir gamla mannsins.*
»Já, og auðsjáanlega með viðbjóði og skelfingu.
Hafi jeg nokkurt vit á svipbrigðum, þá var það svo.«
»Hvað ætli hafi vakið viðbjóði prestsins? Einhver
glæpur, sem gamli maðurinn hefir sagt honum frá, sem
hann eða einhver annar hefir drýgt?«