Íslendingur - 29.12.1916, Blaðsíða 3

53 tbl.
ISLENDINOUR
211
Verðlaunum
er heitið hverjum þeim, er gefur bæjarfógeta
upplýsingar um hver sá þorpari er, sem brotið
hefir hafnarljóskerið á Oddeyrartanga.
Bœjai fógetiAkui eyi ai
•••••• • • ••• •• ••
smíðar og sú, sem hjer hefir verið gerð
að umtalsefni, leiðir ekki til þess að færa
menn saman í fylkingu »U. M. F. í.«. —
Verð jeg að telja það í mesta máta ó-
heppilegt og illa farið að málgagn þess
skuli flytja hana eða annað henni líkt.
A S.
Orð og gerðir.
Eftir
síra john Barson.
Ef enginn getur heitið kriatinn,
nema því að eins að hann trúi á guð-
dóm Krists og gildi trúarjátningzrinn-
ar, þá hafa hinir fyrstu fylgismenn
Krists, sjálfir lærisveinarnir, ekki verið
kristnir. Og vjer skulum nú fara í
huganum til mannfjöldans, sem hafði
safnast saman til þess að hlýða á
jcsús, annað hvort upp í fjsdlshlíðinni
eða niður við vatnið. Aheyrendur hans
hlusta og hlusta og gleyma öllu öðru.
Og það er sama hvað ræðuefni hans
er, hvort sem hann talar við þá um
miskunsemi, hreinleik hjartans, friðsemi
eða sannleikann. Eða hann segir þeim
dæmisögu um sáðmanninn, sem gekk
út til að sá, eða hann segir þeim
söguna um glataða soninn.
En talar hann ekki neitt um sjálían
sig, segir hann ekki áheyrendum sfn-
um að trúa einhverju um sigf Nei.
En hann brýnir fyrir þeim að lifa
þannig, að þeir fái hlúð að sannleik-
ans orði í hjörtum sfnum, og snúið
sjer til guðs, sem hann segir að sje
faðir sinn og faðir þeirra og hann
biður þá að segja skilið við syndina
Og rísa úr sorpinu.
Kristin. kirkja hefir lagt mikla á-
herslu á trúna á guðdóm Krists, á
fórnardauða hans og friðþægingu og
syndafallskenninguna. Og þetta hefir
hún kallað »Evangelium«. Altur á móti
hefir hún slegið meira slöku við hið
sanna og ofur einfalda >Evangelium<,
sem fjallar um ást til guðs og manna
Kirkjan hefir sem sje lagt miklu meiri
áherslu á það að segja »herra, herra*
en að gera vilja hins himneska föður.
Menn geta auðvitað sagt »herra,
herra« og lagt sömu merkinguna í
þau orð og kirkjan hefir lengst af gert
og þeir geta verið vel kristnir. En
menn geta lfka hafnað öllum guðfræði-
skýringum kirkjunnar og verið þó eins
vel kristnir eftir sem áður. Það er
gamla sagan um miskunsama Samverj-
ann. Trúarjátningarmennirnir, prestur-
inn og Levítinn gátu farið fram hjá.
Og hann, sem var talinn einskonar
utanveltu »besyvi« í trúarefnum, sýndi
f hverju sönn trú var fólgin. Það skift-
ir sem sje ekki miklu máli hverju
maðurinn trúir, en hitt skiftir miklu,
hvernig hann er.
Góðir menn og heiðariegir, sem leit-
ast við að lifa kristilegu Ufi, kvarta
sáran yfir þvf hversu erfitt það sje nú
á dögum að komast áfram, hafa ofan
af fyrir sjer og sínum. A helgum dögum
sitja menn saman f kirkjunum eins og
bræður og hlusta á »guðsorð«, en
næsta morgun reyna þeir eftir megni
að troða skóinn hver ofan af öðrum.
Já, #vona gengur það. Og því meira
sem maður fræðist um heiminn, þvf
hörmulegra sýnist ástandið f honum.
•••••••••••••••••••••••
Og hvað er hugsanlegt að fái bætt
úr kjörum mannkyn‘,íins ? Fagnaðarer-
ind Krists. Og hvað boðar hann?
Bræðralag, að menn beri h.ver annars
byrðar; að mannkynið sje ein heild.
Að enginn sannur ávinningur geti ver-
ið fólginn í því, sem steypir böli og
bágindum yfir einhverja einstaklinga
mannkynsins.
Kenningar Krists kæmu saunarlega
í góðar þarfir, ef eftir þeim væri farið
nú á tímum. Því að hvort sem Krist-
ur er guð eða mannsins son, þá eru
kenningar hans hinar sömu. Og vissu-
lega ættu þeir menn, sem skoða hann
sem guð, ekki að gera minna úr kenn-
ingum hans fyrir það að hann er í
þeirra augum guð, nje reyna síður að
koma þeim í framkvæmd en hinir, sem
skoða hann sem mannsins son.
Hinn heimsfrægi rithöfundur, Leo
Tolstoj, tók sjer fyrir hendur að kynna
sjer kenningar Krists. Og hann las
þær með viðifka eftirtekt eins og hann
hefði aldrei heyrt þær fyr, og það
mátti til sanns vegar færa, að hann
heíði afdrei athugað þær nje grann-
skoðað áður. Og þegar hann las um
það, sem Kristur viidi láta menn gera,
fór honum ekki að lítast á blikuna.
Hann komst að þeirri niðurstöðu, að
menn höfðu slegið yfirleitt slöku við
það, sem Kristur lagði hvað mesta
áherslu á. Hann fór svo að athuga
hverjar afleiðingar það mundi hafa,
ef eflir kenningum Krists væri lifað.
Óg honum sýndist þær svo blátt á-
fram skynsamlegar, að hann vildi reyna
að lifa eftir þeim, og það varð til
þess að hann varð sannkristinn mað-
ur í orsins rjettu merkingu. Hann var
maður auðugur og af háum stigum,
en lifði þó eins og hinir fátæku ná-
grannar hans. Hann gerðist vinur fá-
tæklinganna og vann sjálfur baki brotnu
á ökrunum, og safnaði til sfn vinum
sinum og skoðanabræðrum.
Jeg segi ekki, að allir eigi eða geti
fetað alveg í fótspor Leo Tolstojs,
en jeg dáist að honum fyrir það, að
hann kostaði um fram alt kapps
um að lifa eftir kenningum Krists.
Óskandi væri að vjer gætum upprætt
alt það úr hugum vorum, sem oss
hefir verið kent um Krist og ritning-
una, gætum farið að eins og Tolstoj:
kynt oss kenningar Krists hleypi-
dómalaust og eins og vjer hefðum al-
drei heyrt þær áður.
Fyrir mörgum, mörgum árum hafði
indverskum þjóðhöfðingja borist Nýja
testamentið í hendur. Hann las það
aftur og aftur spjaldanna milli, ánþess
að láta trúboðann eða nokkurn annan
hjálpa sjer til að skilja það. Og þegar
hann þóttist hafa kynt sjer það ræki-
lega, ritaði hann bók, er hann nefndi:
Kpnningar Kjists leiða til Eriðar. Hann
korn til Englands og hafði gert sjer
hinar glæsilegustu hugmyndir um krist-
indóminn og þá gullaldarmenningu,
sern hlyti að vera í kristnum löndura,
þar sem slíkar kenningar ættu að ráða
lögum og lofum. En þegar hann sá
með sínurn éigin augum hvernig ástand-
ið var í raun og veru, fjekk það svo
mjög á hann, að hann veiktist og dó
af sorg.
Ef menn gætu hætt að þrefa um
eðli Krists og látið allar kenningar
mannanna um hann liggja í þagnar-
gildi, en f stað þess færðu sjer f nyt
kenningar hans sjálfs, þá er jeg alveg
viss um, að þær gætu orðið oss hið
dýrmætasta leiðarljós í lffinu og mundu
efla guðsrfki á jörðu.
Þýtt hefir
Sig. Krisíófer Pjetursson.
Vegna
landssfmabilunar eru engar erlendar
sfmfregnir f þessu blaði.
Nýlátinn
er á Syðra-Laugalandi í Önguls-
staðahreppi Árni Hallgrfmsson, er
lengi bjó á Garðsá í sama hreppi.
Hans verður nánar getið sfðar.
Frumvarp
um landseinkasölu á steinolíu er
sagt að Jörundur Brynjólfsson, i.
þingmaður Reykjavfkur, flytji nú á
aukaþinginu. Talið lfklegt að frum-
varpið nái fram að ganga.
Pað, sem skóf/a uann.
Amerísk saga.
»Mokaðu tröppurnar og gangstjett-
ina og gerðu það vel, þvf að okkar
fólk fer altaf f kirkju, jafnt f rigningu
sem í sólskini.«
Hún skildi sópinn eftir fyrir utan,
fór inn og skelti hurðinni f lás á eftir
sjer, en jeg tók til starta. Var það
erfitt verk og brátt fjekk jeg blöðrur
á hendurnar, sem var óvanur þyngra
verkfæri en pennastöng; en jeg vann
áfram af kappi. Þegar jeg eftir stund-
arkorn leit upp, sá jeg að stúlkan
horfði mjög ánægjulega á mig út um
glugga á neðstu hæð hússins; hún
var að snæða morgunverð ásamt hold-
ugri eldabusku og vinkonu, sem auð-
sjáanlega hafði komið snöggvast inn.
Jeg var ungur náungi, og vinnan
'gerði mjer gott; þrátt fyrir örvænting
mfna gladdi þessi skemtilegi atburður
mig; og jeg hló með sjálfum mjer
þegar jeg mokaði, og erfiðaði af þvf-
lfku afli, að holduga eldabuskan brosti
vingjarnlega við mjer.
Þegar verkinu var lokið og jeg fór
upp að dyrunum til þess að fá laun
mín, kom stúlkan út.
»Þú getur beðið hjerna á meðan
jeg hleyp upp,« sagði hún, »og sæki
peningana, ef húsbóndinn er vakn-
aður.«
»Haltu ekki vesaiings manninum
þarna úti í slikum kulda sem þessum,
María,« sagði eldabuskan; því næst
bætti hún við < móðurlegum róm:
»komdu inn, ungi maður og sestu við
eldinn; það er svo fjarskalega kalt —
það er vfst um það.«
jeg heyrði á hljóðfalli hennar, að
Forspjall:
,Eitt Kvöld í Paris',
heldur Frímann B. Arngrímsson í
húsi Sig. Fanndals annað kvöld kl.
9—10. Aðgangur 50 au.
Aðalfundur
hjúkrunarfjelagsins ,Hlíf
verður haldinn á Hótel Akureyri laugar-
daginn 6. janúar næstkomandi og byrjar
kl. 5 síðdegis.
Fjelagskonur eru vinsamlega beðnar
um að sækja vel fundinn.
Virðingarfylst
St jórnin.
Erlendar frjettir.
»Daily Mail" (over-seas) skýrir
frá því 11. þ. m.( að þýskir neðan-
sjávarbátar hafi skemt eða sökt 12
gufuskipum næstliðna daga. 7 þeirra
voru bresk, samtals 19,594 smálest-
ír; 3 norsk, 1 danskt og 1 spanskt,
samtals nál. 10,000 smálestir.
Ennfremur skýrir sama blað frá
því, eftir þýskum fregnum, að
Rúmenar hafi frá 1. des. til 9. s.
m. mist freklega 70,000 manns, 184
fallbyssur, 120 vjelbyssur ogfeiknin
öll af allskonar hergögnum.
hún var írsk kona; þjer vitið að þús-
undir írskra manna eru f Nýju-Jórvfk,
og jeg svaraði:
»Það er satt, það er kalt, kona
góð, og erfiðir tímar fyrir fátækling-
ana.«
Valkvendið skenkti kaffi í bolla og
rjetti mjer.
»Kaffibolli mun ekki gera þjer neinn
skaða, drengur minn,« sagði hún hjart-
anlega, »og á þessum blessuðum jóla-
degi er jeg viss um, að húsbóndinn
mun ei telja eftir þjer morgunverð.
Fáðu þjer kex! Jeg þori að segja, að
þú hefir ekki haft munnbita milli var-
anna f dag.«
»Þjer hafið ekki mjög rangt að mæla
að þessu leyti,« sagði jeg, »jeg vil
borða dálitiun morgunverð og þakka
yður mikillega fyrir góðvild yðar.«
»Blessaður pilturinn! Henn hefir
þegið þakklátt hjarta! og blá augu,
^öldungis eins og hann Patrick minn,«
sagði hún og leit á mig ágægjulegar.
Hin konan bar þá upp spurningu um
Patrick og tók þá móðirin þegar f
stað að vegsama dienginn sinn og
Framh,