Íslendingur - 26.08.1927, Blaðsíða 3

ÍSLENDINGUR.
3
iil að ná nokkrum verulegum þroska,
enda mjög vafasamt «m suma þeirra
að þeir þrifust, svo sem niðurlagning
síldar í dósir o. fl., og sýnist mér því
að öll atvinnuhjálp þeirra hljóti að
verða seinfengin og að sumu Ieyti
vafasöm. Pess ber og að gæta, að
eigi þeir að verða samkepnisfærir við
samslags atvinuuvegi erlendis, verður
að starfa með fullkomnum vélum og
raforku, en sem minst með lifandi
orku og að því leyti sem húu kann
að verða óhjákvæmileg, verður hún að
vera eins ódýr og hinn útiendi keppi-
nautur fær hana. Gagnvart hinni inn-
lendu noktunarþörf gæti að vísu kom-
ið til mála að beita bönnum *og
verndaitollum, en 'með þeirri afleið-
ingu, að varan yrði dýrari eu ella og
auk þsss er þörf vor fyrir viðkomandi
vörur afartakmörkuð og gæfi því, ein
út af fyrir sig, mjög þröngan markað.
Pað er eftirteklarvert, að jafnframt
því sem andm. minn leggur áherslu á,
að dregið sé úr framleiðslunni úr
skauti náttúrunnar, og það einkum
þeirri framleiðslu, sem er auðfengnust
og auðseldust, og í þess stað snúið
að öðrurn óreyndum atvinnugreinum,
bendir hann á tunnugeró og niður-
lagningu síldar i dósir.
Eg vil nú ekki ætla, að andm. minti
geti ekki bent á fleiri smærri auka-
atvinnugreinar, sem hér eru lítt eða
óreyndar, en sjálfsagt að athuga hvort
eigi geta þrifist og komið oss að
nokkrum notum, esi hihsvegar iel eg
réttmætt og eðlilegast að líta svo á,
að það, sem hann sérstaklega bendir
á í þessu sambandi, sé það, sem aðal-
lega vakir fyrir honum og hann hefir
mesta trú eða álit á, svo mikla trú,
að hann virðist sjá þar einhvern
óbrigðulan »kínalífseliksir« við öllu
búskaparböli voru, en þó því að eins,
að nægilega róltækar hömlur séu jafn-
framt lagðar á. sjávarútveginn — aðal-
framleiðsluna.
Hvað viðvíkur kryddun og niður-
lagningu síld ir í dósir, þá legg eg
enganveginn á móti því, að sú at-
vinnugrein sé reyud hér, en eg vil
benda heiðr. andm. mínum á, að eins
og sakir standa nú, að hinir útlendu
kryddsíldar-neytendur geta fengið næga
kryddsöltunarleppa hér og annan nauð-
synlegari vinnulýð með þeim, m. ö. o.
verkað sjálfir sína síld hér, er þessi
atviimu/egur lokaður. í öðru lagi er
það að athuga um þennan atvinnuveg,
að þar sem hann er rekinn, notar hami
næstum eingöngu ódýra kvennavinnu
og mundi því naumast geta orðið
hér sérlega girnileg atvinnubót fyrir
verkfæra karlmenn, en um atvinnuskort
kvenna er liér ekki að ræða.
Tunnugerð hér á landi, í því augna
miði að selja tunnurnar á útlendum
markaði, sc eg eigi betur en að sé
með öllu úti lokuð, hinsvegar ættum
vér að smíða allar þær tunnur, sem
vér sjálfir þurfum, og hygg jeg að það
gæti gefið nokkurn arð eða sparað út-
gjöld, en til þess yrði, eins og áður
segir, að vinna með ódýru afli —
raforku, og fullkomnum vélum, en
þannig myndi þessi iðja nota í alt um
firntíu manns og þar af að eins utn
helming fullórðna karlmenn og það
þó gengið sé út frá að hún starfaði
ekki yfir síldveiðitímann eða sláttinn.
Seljum nú svo, sem eðlilegast er, að
ti! þessarar tunnugerðar yrði stofnað á
Siglufirði, þá gæti hún að eins að
litlu leyti bætt úr því atvinnuleysi,
sem þar ríkir, en t. d. Akureyringar
og aðrir bæja- og sjóþoipabúar væru
jafn atvinnuiausir eftir sem áður þá
tíma ársins, sem þeir fyrir ónógan
skjpakost geía ekki stundað fiskiveiðar.
Sania kæmi út, hvar setn tunnugerðin
yrði seti niður, húti veitti hvergi nema
örfáum verkfærum mönnutn viðunandi
atvinnu. Ber því alt að sama brunni,
eins og áður er tekið fram, að þessar
og aðrar aukaatvinnugteinai, þólt þær
annars kynnu að þrífast hér, bæta að
eins að mjög litlu leyti umræddan
veirarvintíuskort verkfærra manna, auk
heldur að fært væri að kalla að þeim
menn frá öðrum atvinnuvegum.
Sú stefna andm. míns í atvinnu-
málum, að vilja þrertgja að sjávarút-
veginutn og draga úr frarrtleiðslu hatts,
er frá öllum hliðutn óskiljanleg, hins-
vegar er sú stefna skiljanleg frá þröngu
sjónarmiði bænda, enda talsvert áber-
andi meðal þeirra. Er bændum hér
nokkur vorkunn, því að sjávarútvegur-
inn er keppinautur þeirra um vinnu-
kraftinn, auk þess hafa þeir það fram
yfir andm. minn að geta betit á anti-
an reyndan og farsæian atvinnuveg —
landbúnaðinn, og er afstaða þeirra í
þessu sambandi því öl! önnur og
betri en andm. míns, er með greindri
stefnu sinni gengur þvert á móti hags-
munum þeirra manna, sem hann hefir
lieitið leiðsögu sinni og forsjá.
s 23/s 1927.
Sveinn Bjarnason.
03
Sönsskemtanir
Eggerts Stefánssonar.
Eggert Stefánsson söngvari hefir dvalið
hér á landi í suntar og sungið á ýmsum
stöðum. Hér á Akureyri dvaldi Iiann
nokkra daga og söng tvisvar í Akureyrar
Bíó og tókst yfirleitt ágætlega, einkum fyrra
kvöldið. Tónsvið Eggerts er ekki sérlega
mikið, en rödd hans er víða hreimfögur
og vel tamin; stundum getur það þó kom-
ið fyrir, að honuin virðist ekki veita nógu
lélt að ná háum tónuni, en oft eru þeir
þó tilkomumiklir. Tónhæfni hans er held-
ur ekki alveg óskeikul (»Kirkjukvoll« eftir
B. P ). All-mörg lög eftir Sigv. Kalda-
lóns söng Eggert og var meðferð hans á
flestum þeirra prýðileg. »Alfaðir ræður*
hetir vafalaust aldrei verið eins vel sungið
hér, sem að þessu sinni. »Svanasöngur
á heiðw tókst vel og einkum >ísland
ögrutn skoriði.
Af þeim útlendum lögum, sem Eggert
söng bezt, má nefna: »Good by«, »Tar-
antella Sincera« og sérstaklega »Annie
Laurice«.
Að söngvaratium tókst tæplega eins vel
síðara kvöldið, þó margt væri ágætt, mun
ltafa stafað af því, að fátt var um tilheyr-
endtir, og þegar svo er, er mjög slæmt
að syngja í salnum vegna bergmáls; alh
slíkt hlýtur að hafa mikil áhrif á viðkvæm-
an söngmann, sem lætur sér ant um list
sína. Verðttr það að vísu ekki talið bæj-
arbúum til vegsauka, hvað þeir nota sér
illa þau tækifæri, er þeim býðst að hlusta
á sönglistarmenn þá, er hingað leggja
leiðir sínar. Aftur á móti Iáta menn sér
oft sæma að fylla satnkomuhúsin, þegar
eitthvað ómerkilegt er á boðstólum.
Tilheyrendur Eggerts tóku honum vel
og létu ánægju sína óspart í ljósi.
Ungfrú Bryndís Ásgeirsdóttir aostoðaði
við sönginn og fórst það laglega úr
hendi. —
X.
Stúlka óskast
í vetrarvist til Seyðisfjarðar. Upp-
lýsingar í síma 102.
fplp^ Undirritaðisr vifl kaupa tvo unga
H R A F N A og einn ísfenzkan
FÁLKA.
Dr. Poul.
Sigluíirði.
Timburverzfun
P. W. jacobsen & Sön.
Stofnuð 1824.
Símnefni: Granfuru — Carls-Lundsgade, Köbenhavn C.
Selur timbur í smærri og stærri sendingutn frá
Kaupmannahöfn. — Eik til skipasmíða.
Einnig heila skipsfarma frá Svíþjóð.
Hefir verzlað við ísland í 80 ár.
Úr heimahögum.
Kirkjan. Messað kl. 12 á hád. í Lög-
matmshlíð. Miimingarguðsþjónusta.
Presturinn, séra Ingólfur Þorvaldsson,
er til viðtals annað hvort á Hótel Gullfoss
eða í húsi séra Geirs sðl. Sæmundssonar.
Ton'ibólu ætlar Rauða Kross deildin hér
í bænum að halda sunnud. 4. sept. Væri
óskandi að bæjarbúar vildu styðja þetta
uytsama félag með gjöfum til tombólunnar.
Námsk'eið Rauða Krossins. Satnkvæmt
tilmælum Rauða Kross deildarinnar hér t
bænum, hefir stjórn Rauða Kross íslands
ákveðið að senda higgað hjúkrunarkonu,
frk. Kristínu Thoroddsen, til að halda
námskeið í hjúkrun og hjálp í viðlögum.
Kemur hún í lok septembermánaðar og
dvelur fram í októberlok. Verður senni-
lega mikil aðsókn að þessum námskeið-
um, líkt og verið lrefir fyrir sunnan. Um
fyrirkomulag uámskeiðanna verður auglýst
síðar.
Hjálprœðishcrinn hefir fengið leyfi til
blómasölu 1, og 2. sept n. k., til styrktar
gistihússtarfsemi sinni. Vonandi gera allir
sér að skyldu að kaupa eitt eða fleiri
blóm þessa daga, þvt herinn hefir al-
staðar unnið viðurkenningu og tiltrú með
starfi sínu, og hvern einstakan dregur að
engu eitt blóm-verð (25 au.), en safnast
þegar satrtan kemur.
Hjúskapur. Nýlega voru gefin saman
í hjónaband hér í kirkjunni Sigríður Moller
héðan úr bæuum og Andr. Rasmussen,
danskur stúdent. — Fóru ungu hjónin
áleiðis til Danmerkur með Brúarfoss
síðast.
Mjúlkurfclagið. Fundir hafa uudati-
farið verið haldtrir víðsvegar i hrcppum
sýslunnar til þess að stofna deild fyrir-
hugaðs Mjólkurfélags Eyjafjarðar. Hefir
Jónas Kristjánsson frá Víðirgerði ferðast
unt og mætt á þeim og reifað málið.
Er búist við að það verði stofnað um
nýársleitið og verði til húsa í gamla slát-
urhúsi Kaupfél. Eyfirðinga.
Dronning Alexandrinc kom í morgun
með fjölda farþega.
Landsbankanefndin. Einar Arnórsson
prófessor, Olafur Johnson konsúll og
Björn Árnason lögfræðingur kontu með
Dr. Alexandrine í niorgun.
Sildveiðin. Saltað hefir nú verið sam-
talsl36,608 þús. tunnur, kryddaðar 46,217.
En hvað mikið hafi farið í bræðslu, hafa
ekki fengist ábyggilegar tölur um.
I
Brúarfoss kom 18. þ. m. frá Rvík norð-
ur urn til útlanda. Hingað komu með
skipinu Gísli Ólafsson simastj. og Ludvig
Stoir kaupmaður Rvlk. Landssímastjór-
inn fór héðan landveg til Reykjavikur.
o. fl. niðursoðið
fæst í
verzl. Pétars H. Lárusnar.
Afbragðs gott og vandað
O R Q E L
fæst til kaups með
— tækifærisverði. —
Upplýsingar gefur
Áskell Snorrason.
VeðricI. Fyrripart vikunnar hefir verið
þurklítið og haustkali virtist vera í að-
sigi. í gær brá til sunnanáttar og mild-
ara veðurs.
Kofoe.d Hansen skógræktarstjóri kom
hingað til bæjarins landveg í gær frá
Austurlandi. Hefir hann aðallega dvalið
á Eiðutn i sumar til að athuga skógstæði
þar, sem á að friða og girða. Sömu-
leiðis hefir hantt um tíma dvajið á Hall-
onnstað. Á tveim stöðum í Þingeyjar-
sýslu er nú einnig gert ráð fyrir nýjum
girðingum og friðunarsvæðum, við
SÍcinnastað og Reykjahlfð. Skógræktar-
stjórinn lætur vel ýfir framför skóganna
t. d. Vaglaskógs. Hann fer héðan land-
veg á tnorgun vestur og suður unt land.
Fimleikaflokkar Bukhs komu með Dr.
Alexandrine, eins og gert var ráð fyrir og
halda sýningu hér í kvöld í Satnkomuhúsi
bæjarins. Hafa Jteir haft sýningar bæði
t Reykjavík og ísafirði og hlotið einróma
lof.
Indverjinn, C. finarajadasa, varaforseti
Alþjóðafélags guðspekinga, kom með Dr.
Alexandrine. — Heldur hann fyrirlestur
í Samkomuhúsi bæjarins laugard. 27. þ. m.,
kl. 9. síðd., um »Hugsjónir guðspekinnar«.
— Ræðumaður ntælir á enska tungu, en
verður jafn-harðan snúið á íslenzku. —
Aðgangur kostar 50 au.
«>«>