Íslendingur - 18.02.1953, Blaðsíða 4

ÍSLENDINGUR
Miðvikudagur 18. íebrúar 1953
Kemur út
hvem mlðvikudag.
Útgefandi: Útgáfufélag íslendings.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
JAKOB Ó. PÉTURSSON, Fjólugötu 1
Sími 1375.
Skrifstofa og afgreiðsla í Gránufélagsgötu 4, afmi 1354.
Skrifstofutími:
Kl. 10—12, 1—3 og 4—6, i laugardögum aðeins 10—12.
Prentsmiðja Björns Jónssonar h.f.
Nýja grýlan
VeSurblíða og vorkvíði. — Blóm
springa út á Þorra. — Þrír merk-
isdagur. — Straumrofið á laugar-
daginn. — Vinsælasta útvarps-
efnið.
Upp úr áramótunura síðustu fundu stjórnarandstöðuflokkarnir,
kommúnistar og Hannibalistar, upp splunkunýja Grýlu, til að
hræða kjósendur með til fylgis við þá. Þessi Grýla hlaut nafnið
„innlendur her“, og var hún búin til með sérsiakri túlkun á um-
mælum tveggja ráðherra í áramótagreinum.
Það hefir nokkuð verið mn það rætt og ritað. að eðlilegt væri að
stefna að því, að íslendingar sjálfir tækju að sér vörzlu flugvalla í
landinu að mestu eða öllu leyti a. m. k. á friðartímum. Margir í»-
lendingar vinna að vísu þegar að slíkum störfum, að nokkru leyti í
samvinnu við erlenda aðila. íslendingar hafa einnig tekið að sér
alla veðurþjónustu hér á landi og fá nokkuð af henni greidda af
erlendum aðilum, sem veðurfregnir þurfa að fá héðan.
Það er raunar furðulegt, að þessir vinstri menn, sem alltaf klifa 6ína'
á því, að við viljum enga útlendinga hafa í sambýli við okkur á
Keflavíkurflugvelli, skuli hálf ærast, ef vikið er að því, að við ætt-
um sjálfir að taka smátt og smátt í okkar hendur það starf, er þeir
annast. Keflavíkurflugvöllur er nú orðln ein helzta samgöngumið-
stöðin milli Vesturheims og Evrópu og þarfnast því mikils fjölda
manns til alls konar þjónustu í því sambandi. Og hvað landvömum
viðkemur, þá hafa Hannibalistar ekki áður beitt sér gegn því að ís-
lendingar önnuðust sjálfir um þær, heldur hið gagnstæða. Það eru
ekki liðnir nema þrír til fjórir mánuðir síðan Gylfi Þ. Gíslason al-
þingismaður sagði í þingræðu, að hann væri „sannfærður um“, að
meiri hluti þjóðarinnar mundi snúast gegn því, að annarri þjóð
yrðu faldar vainir landains og vilja „að við tökum þær í eigin
hendur“.
En hvað um það. Strax og kommúnistar finna upp hervæðingar-
grýluna, vill Gylfi og félagar hans fá að nota hana líka. Þetta getur
verið prýðilegt áróðursvopn, hugsa þeir. íslenzka þjóðin er frá-
bitin hvers konar hernaðaranda og ófús að bera vopn. Það er því
tilvalið að segja henni, að ríkisstjómin sé að undirbúa stofnun inn-
lends hers og hvetja hana til mótmæla gegn slíku fyrirtæki. Og
árangur þessara grýlupabba hefir orðið furðulegur. Kvenfélög
hafa farið á stúfana og gert ályktanir um málið, þar sem því er
mótmælt, að xíkisstjórnin etji æskulýð landsins til mannvíga!
Þá hafa kommúnistar reynt að skipuleggja æsingar um þessa
grýlu í öllum skólum landsins og pantað þaðan ályktanir um mót-
mæli gegn hinni miklu hervæðingu. Hefir þeim sums staðar orðið
ágengt í því efni, þó að annars staðar hafi mistekizt. Fóru þeir í
því efni hina háðulegustu hrakför í Menntækólanum á Akureyri sl.
laugardagskvöld. Var fundur kallaður þar saman meðal nemenda
til að gera ályktun í þessu hernaðarmáli, en þá kom fram á fund-
inum frávísunartillaga, sem samþykkt var með miklum atkvæða-
mun. Bendir það tll, að Grýlutrúin sé ekki jafn samgróin assku-
lýðnum og hún var á rökkurkvöldum liðinna alda.
AÐ UNDANTEKNU norðanáhlaup-
inu 10. febrúar, mí segja, að 6umar-
veðrátta haldist enn um land allt.
Sunnanblöð.n tala um „skotfæri“ norS-
an Holtavörðuheiðar a.lt til Akureyrar,
og áætlunarbílar fara á sama tíma
milJi Varmahlíðar og Akureyrar og á
sumardegi, þótt komið gé fram á m.ð-
þorra. Blóm springa út f görðum í
höfuðstaðnum, og jafnvel vestur við
Isafjarðardjúp opnar sóleyjan krónu
Þriðjudaginn í föstuinngang,
það er mér f minni,
þá á hver að þjóta 1 fang
þjónustunni sinni.
Og cvo er það öskudagurinn f dag
með skrau.klædd börn í fylklngum á
götum Akureyrar og söngkóra inni í
ve.zlunum og vinnustofum, ef að vanda
læiur.
r—.w » mu
SÍÐASTLIÐINN LAUGARDA.g'var
rafmagnið tekið af bænum frá kl. 1
2 e.h. vegna vlðgerðar á línunni. Til-
kynning um, að þelta stæði fyrir dyr-
um, var birt í útvarpinu stundarfjórð-
ungi óður. Olli þetta miklum óþægind-
um í mmum iðngreinum, sem komast
hefði mátt hjá, ef einhver lengri fyrir-
vari hefði verið gefinn, með því að
haga verkum öðruvísi fyrri hiuta dag6-
in8. Kannske hefir viðgerðarþörfina
borið svo brátt að, að taka þyrfti
strauminn af án freka.i fyrirvara, en
sjálfsagt er, þcgar slikar v.ðgerðir
standa fyr.r dyrum, að tilkynna þær
daginn áður, ef þær hafa þá verið
ráðnar.
ÉG VARÐ þess greinilega var þenna
dag, hvaða útvarpsþáttur er vinsælast-
ur meðal húsmæðranna og fólksins,
sem hlu tað getur á útvarp að degin-
MÖRGUM hættir tíl nokkurs kvíða um- Margar húsmæður vissi ég lá:a
vegna hinnar einctæðu veðurblíðu. Sremiu * bví að missa taf-
Kvíða fyrir köldu vori og köldu sumri, mag'u« á þ.ssum tíma, ekki vegna
sem þeim finnst að hljóti að koma á b666 a® uppþvotturinn þyrftí að bíða,
eftir. Það er æði mörgum farið l.kt og heldur ve«na óskalagaþáttarins, sem
bóndanum, sem var að hirða í garð sjúklingum er
sérstaklega ætlaður.
Frakkar rísa gegn friðun fiskimiðanna
Bretum hefir nú komið stuðningur í landhelgiwtríði þeirra við
okkur íslendinga. Franska ríkisstjórnin hefir sent íslenzku ríkis-
stjórninni mótmæli gegn reglugerðlnni um hina nýju fiskiveiða-
Iandhelgi frá 19. marz 1952. Telur hún sig hafa gaumgæfilega at-
hugað hana og komizt að þeirri niðurstöðu, að ísland hafi í þessu
efni brotið í bág við viðurkennda alþjóðareglu gagnvart Frakk-
landi, þar sem ákveðið sé, að víðátta fiskiveiðilögsögu sé þrjár
mílur. Ýmsar fleiri athugasemdir gerir franska stjórnin við gerðir
okkar í landhelgismálinu, m. a. þá, að „nærri láti, að Frakkland
geti áskilið sér söguleg réttindi, þar eð frönsk skip hafi stundað
veiðar á þessum miðum svo öldum skiptir". Fer ríkisstjórn Frakka
fram á endurskoðun reglugerðarinnar og óskar „lagfæringa“ á
henni með samkomulagi milli landanna, einkum varðandi veiði-
svæðin við vesturströndina. Hefir íslenzka ríkisstjórnin þessa orð-
sendingu til athugunar og einnig aðra frá Bretum.
Það má merkilegt heita, ef þessar stórþjóðir, Bretar og Frakkar,
líta á þriggja mílna landhelgi sem „viðurkennda alþjóðareglu“, að
þær skuli ekki hafa látið til 6Ín taka landhelgi Sovétríkjanna, sem
síðustu stráin eftir tveggja vikna blíð-
viðri og þurrka. Nágranni hans kom
til hans, en bóndi var hyggjuþungur og
dróst varla úr honum orð. Spurði
granninn hann þá, hvort hann væri
ekki í sjöunda himni yfir blfðviðrinu.
Bóndi tók dræmt undir, réttí sig þó
upp og mælti eitthvað ú þá leið, að
hann kviði fyrir helv.... áhlaupinu,
sem ú eftir hlyti að koma'.
ÚTVARPIÐ skýrði frá þvf í vikunni
sem ieið, að mestur hiti í Norður- og
Vestur-Evrópu hefði þá um morguninn
verið í Vestmannaeyjum, en það voru
7 stig. A Norðurlöndum var þá meira
og minna fro:t, sums staðar um 20
stig, og suður f Hollandi var hitinn um
frostmark. Ekki veit ég, hvort létt væri
að fá Suðurlandabúa til að trúa slík-
um fregnum, en mér dettur ekki i hug
annað en gera það. Og ég fyrir mitt
leytí uni vel hinni góðu t.'ð og læt eng-
an kvíða fyrir köldu vori meina mér
að njóta hennar.
ÞÁ ER NÚ flengingardagurinn lið-
inn, sem búið er að uppnefna „bollu-
„Mátti ekki alveg eins taka strauminn
af milli 13.30 og 14.30?“ heyrði ég
agt. En þá kynni aftur að verða
úreks’.ur út af síðdegiskaífinu einhvers
staðar.
“ 'ám
////,
HVER GRÆDDI Á STÖÐVUN
PÓSTBÁTSINS?
Eins og menn muna var stofn-
að til sjómannaverkfalls hér á Ak-
ureyri í janúar sl. Eina sk.p.S,
sem stöðvaðist, var póstbáturinn
„Drangur”, sem heldur uppi flutn-
ingum til smáhafna við Eyja-
fjörð, SiglufjarSar og Grímseyj-
ar, þar á meðal mj ólkurflutning-
um til Siglufjarðar.
Um sama leyti stóð yfir sjó-
mannaverkfall í Reykjavík, og
lauk því nokkru fyrr meS nýjum
samnlngum. Um samningana,
sem gerðir voru hér af Sjómanna-
félagi Akureyrar, segir Verka-
maðurinn 6. febrúar, áÖ þeir séu
dag“, og flestir í þann veginn að ná nú betri en gildi við „Faxaflóafé-
sér eftir hýðingarnar og bolluátið. Þó Iögin“ og þakkar það „traustri“
kann að vera, að einhver hafi hesthús- 0g „ötulli“ forustu Sjómannafé-
að einum of mikið af hangikjötí eða lagsins hér.
baunum í gær, þvf að á Sprengikvöld, Um samningana á flutningabát-
eða þriðjudaginn í föstuinngang, var Um, svo sem „Drangs“, er það að
lengi venja að éta það sem maður segja, að laun háseta og mat-
þoldi af þeim 6taðgóða mat. Þann dag sveins eru óbreylt við hina nýju
áttu menn einnig að hafa rétt til að samninga, og eru þau nokfcru
Iáta blítt að konu þeirri, er annaðist hærri en á bátum sunnanlands.
þjónustubrögðin, sbr. vísuna: j Hið e’na, sem vannst við stöðvun
ákveðin var einhliða af stjórn þeirra 12 mílur. Lítur helzt út fyrir,
að þar gildi „réttur hins sterka“. Og furðulcgur er sá skilningur,
að aldagömul rányrkja franskra fiskiskipa inni á fjörðum og fló-
um Islands veiti þeim „söguleg réttindi“ til að halda henni áfram.
Ef sá skilningurr er réttur, þá þýðir ekki lengur að tala fjálglega
um rétt smáþjóða til lífsbjargar og sjálfstæðis. Rétturinn er þá
einungis réttur hins sterka.
flóabátsins hér, var hálfsmánaðar
vinnutap fyrir áhöfn bátsins,
:nda átti hún ekki frumkvæði að
vinnustöðvuninni. Vinnustöðvun-
n á bátnum, sem stjórn Sjó-
mannafélagsins hafði forgöngu
íð, leiddi því ekki annað af sér
en tekjurýrnun bátverja, og má
Verkamaðurinn gjarna kalla slíka
stjórnsemi trausta og ötula!
„MILLJÓNALÁNIГ í DEGI.
S ðasti Dagur birtir í ramma-
grein á 8. síðu fregn, er hann lep-
xr upp úr Alþýðubl., þess efnis,
að Útvegsbankinn hafi nýlega
„keypt“ veðskuldabréf af tveim
sonum Hallgríms Benediktssonar
s'órkaupmanns fyrir 1 milljón
króna.
Fleipri þessu hafa bankastjór-
ar Útvegsbankane svarað og lýst
það staðlausa stafi. Segja þeir hin
þinglesnu verðbréf vera tekin sem
tryggingu téðra manna og verzl-
ruiarfélags þeirra feðga fyrir við-
skiplum við bankann, enda hafi
bankinn því miður ekki haft fjár-
magn til útlána. Leiðrétting þessi
var fyrst og fremst send Alþýðu-
blaðinu, en það þrjózkaðist við
að birta hana dögum saman.
Heimild Dags fyrir ramma-
klausunni var því tómur þvætt-
ingur, og væri honum nær að
skýra lesendum sínum frá því,
hvernig viðskipti SÍS við Lands*
bankann standa, áður en hann
hleypur með tilhæfulaust slúður
Ilannibalista í Reykjavík.
TEMPLARAR Á MÓTI LOKUN
ÁFENGISVERZLUNAR
í HÖFUÐSTAÐNUM.
Framkvæmdanefnd stórstúkunn-
ar hefir lýst því yfir, að hún telji
lí.ið sern ekkert unnið við hér-
aðabann í Reykjavík, en sé með-
mælt því, að önnur bæjarfélög í
land’iiu samþykki það. Hefir þessi
yfirlýsing hennar vakið almenna
furðu og umtal. Vitanlegt er, að
í Reykjavík er langmest af
drykkj usj úklingum og áfengis-
bölið meira en í öðrum kaupstöð-
um landsins. En það virðist sem
stórstúkan vilji. halda „Hafnar-
strætismenningunni“ þar en inn-
leiða leynisölu og heimabrugg í
öðrum kaupstöðum landsins, 6em
óhiákvæmilega mundi fljóta í
kjölfar þess, að áfeng’sútsölum
yrði lokað. Það er líka eflirtekt-
arvert, að í janúarmánuði sl. var
áfengissala meiri í Reykjavík en
í sama mánuði í fyrra, þrátt fyrir
að veitingahús þar hafa með öllu
verið svipt vínveitingaleyfi.
Frændkona kvödd
Til minningar um frú Oddnýju
Vigfúsdótlur ekkju Ingólfs Gísla-
sonar læknis; hún lézt í Reykja-
vík þann 18. nóvember siðastlið-
inn.
Frœnka góða! Fcekkar enn
fagurtrjám í œtlarlundi;
með þér eik að hauðri hrundi,
há í skóg og prúð í senn.
Frœnlta kœra! Kveðja mín
kliðar þér í Ijóði smáu,
yfir djúpin himinháu;
hugljúf geymist minning þín.
RICHARD BECK,