Íslendingur - Ísafold - 17.08.1972, Side 6

6ÍSLENDINGUR-ÍSAFOLD - FIMMTÖDAGUR 17. ÁGÖST 1972
it
Íslendinífur-Ísuíold
Útgefandi: íslendingur-ísafold lif.
Ritstjóri: Lárus Jónsson
Framkvæmdastjóri: Erlendur Guðmundsson
Fréttam.: Glssur Sigurðarson. — Augl.: Emilia Sveinsdóttir.
Al'greiðslu- og auglýsingasími: 21500.
Ritstjórnarsími: 21501.
Sltiifstol'ur að Kaupvangsstræti 4, Akureyri, 2. hæð.
Prentsmiðja að Glerárgötu 32, 2. hæð. — Síini 21503.
4fc?"
„Bák misréttis og ójafnaðar"
Si, L : _ ’tsíaðan hefur, af ærnu tilefni, gagnrýní
harðlega stefnu ríkisstjórnarinnar í skattamálum. Nú
hefur eitt af stuðningsblöðum ríkisstjórnarinnar viður-
icennt að þessi gagnrýni cr og hefur verið hárrétt. —
Blaðið segir í eins konar f orsíðuleiðara, að skattaskráin
sé „bók misréttis og ójafnaðar.“ Um ástæðurnar segir
blaðið m. a., að persónufrndráttur til tekjuskatts sé allt
of Iágur, en út yfir taki, þegar litið sé á skattþrepin.
Með þeim sé ákveðið að gera hjón með milli 300 til
400 þúsund króna árstekji r og einstakling með uin 200
þúsund, að hátekjufólki o ; það skattlagt í hæsta þrepi
Sem hátekjumenn. Blaðið viðurkennir því berum orðum,
að fólk með þurftartekjur hafi verið sett í fiokk með
„breiðu bökunum,“ sem ríkisstjórnin hugðist láta bera
skattabyrðarnar.
Þeíía er efnislega nákvæmíega h'ð sama og þingmenn
Sjálfstæðismanna héldu m. a. fram æ ofan í æ, þegar
skatíalagabreytingar rikisstjórnarinnar voru til umræðu
á Alþingi. Þrátt fyrir þessar rökstuddu ábendingar rétti
stuðningslið ríkisstjórnarinnar allt upp hendur á Alþingi
til þess að samþykkja þessa ójafnaðarstefnu. Þar með
var óhemjuleg skattabyrði lögð á alla alþýðu manna, ekki
hvað sízt fólk með lágar og miðlungstekjur.
Frá því framangreindar umræður fóru fram á Alþingi,
hlýtur öllum alþingismönnum með meðalþekkingu og
greind að hafa verið það Ijóst, að lagasetning þessi leiddi
til „misréftis og ójafnaðar." Því er það eðlileg krafa, að
ráðherrar, sem ábyrgð bera á þessari stefnu, segi af sér.
Fáránteiki
íslendingur-ísafold birti fyrir skömmu niðurstöður á
könnun blaðsins um hækkun beinna skatta Akureyringa
til ríkissjóðs. Tekjuhækkun bæjarbúa varð á sl. ári um
350 milljónir króna, en af þeirri hækkun ber þeim að
greiða 220 milljónir króna í skattahækkun til ríkissjóðs.
Þetta merkir, að Akureyringum er gert að greiða 63
krónur til ríkisins af hverjum 100, sem lekj^ir þeirra
hækkuðu um milli ára. Lítið verður eftir af tekjuauk-
anum, þegar búið er að taka aukna dýrtíð og hækkun
fasteignaskatta inn í dæmið. Sú spurning hlýtur að valcna
hjá mörguin, hvort það sé leggjandi á sig aukið erfiði
til þess að hækka tekjur sínar, þegar þannig er staðið
að skattheimtu, auk þess sem hér er um að ræða geysi-
legt fjármagnsstreymi úr bænuin til ráðstöfunar í Reykja
vík. Framangreind könnun nær einungis til Akureyrar,
én hliðstæðu hlýtur að vera að finna í hverju byggðar-
lagi, því skattpíningin virkar líkt á öllu landinu. Flestum
hlýfur að vera ljóst, að slík skattheiinta er beinlínis
fáránleg. Hún dregur úr dugnaði fólks og þjóðarfrain-
leiðslu, aulc þess eykur hún mjög á byggðaröskun í land-
inu.
Vafasamur tekjustofn
Ríkisstjórnin beitti sér fyrir því á síðasta þingi, að
breyta útsvarslögunum þannig, að svo til allar tekjur
fólks koma nú til útsvarsálagningar án þess að persónu-
frádráttur sé fyrst dreginn frá. Afleiðingin er sú, að nú
ber ótrúlegur fjöldi lágtekjufólks útsvör. Á Akureyri eru
1401 ineð útsvör innan við 20.000, sem merkir, að þeir
hafa einungis haft tekjur sl. ár sem náinu rúinlega 200
þúsund og þaðan af núnna. Þessi tekjustofn sveitarfé-
laganna er meira en hæpinn í fleiri en einum skilningi,
og mun það koma áþreifanlega í Ijós innan tíðar.
m
Texti og myndir:
G. S.
Húsvíkingar eru nú nýlega
orðn;r tvö þúsund, þar sem
þeir voru á síðasta manntali
1955, og síðan hefur eitthvað
fjölgað, samkvæmt upplýsing-
um Hauks Harðarsonar, bæj-
arstjóra á Húsavík.
Fréttamaður blaðsins fór til
Húsavíkur nýlega og átti tal
af bæjarstjóránum og nokkr-
um f'eiri aðilum.
Aðalatvinnuvegur Húsvík-
inga er fiskveiöar, og hefur
Hú'■■■■■ v'k lengi veriö fræg fyr-
ir óvenjumilda trilluútgerð. —
Alls eru þar skráðar 60 trill-
ur, 50 þeirra munu vera bein
atvinnutæld, en 10 meira til
gamans. Þá eru geröir þaðan
út .10 þilfarsbátar af stærð-
unum frá átta og upp í 47
tonn, og loks eru fimm skip,
265 lestir til 440, skráð þar,
cn þau hafa bækistöðvar sín-
ar annars staðar og koma
sjaldan eða aldrei til Húsa-
víkur.
Kaupfélagið á svo frystihús
ið. en milclar endurbætur hafa
farið fram á því að undan-
förnu, sem miða að því að
vara þaðan standist fullkomn-
ustu hreinlætislcröfur. Vænt-
anlega veröur hægt að hefjast
handa um lagfæringar á lóð
þess næsta ár.
Að sögn Hauks eru trillu-
veiðarnar nokkuð árstíða-
bundnar, svo sem trilluútgerð
alls staðar, og skapar það því
nokkra sveiflu í fiskvinnsluna
í landi, sem alltaf er óheppi-
legt.
Stóru bátarnir, sem geta
stundað veiöar allt árið, m. a.
togveiðar, leggja upp annars
staðar, sem fyrr segir, og taldi
hann það að nokkru leyti að
kenna slæmum hafnarskilyrð-
um fyrir þá. Vel væri hugsan-
legt að byggja upp togveiðar
frá Húsavík, ef hafnarskil-
vrði væru betri, en það kæmi
byggðarlaginu væntanlega
Asmundur Einarsson:
Sjötugur
kouim
Afmælisgreinar Þjóðviljans
um Einar Olgeirsson sjötugan
gerðu honum tæpast nokkur
skil, hvorki stjórnmálamann-
inum né prívatmanninum. —
Þess er kannske tæpast að
vænta. Pólitískur árangur ís-
lenzkra kommúnista er alltaf
undrunaréfni samherjum og
andstæðingum, innlendum
sem erlendum. Hlutur Einars
í þessum árangri er slílcur, að
þetta tvennt verður eldci að-
skiiið, maðurinn og árangur
flokks hans.
- - ÓKANNAÐ MÁL
Menn spyrja ennþá: Hvern-
ig stendur á því, að íslenzkir
kommúnistar hafa náð hlut-
fallslega nieira fylgi en
bræðraflokkar þcirra í Skandi
navíu? Hvernig gat myndun
nýsköpunarstjórnarinnar átt
sér stað? Hvers vegna varð
Einar Olgeirsson ekki ráð-
herra í nýsköpunarstjórninni
eða vinstri stjórninni?
Svörin eru ekki til í hlut-
lausu máli, einfaldlega vegna
þess að málin hafa elcki verið
skoðuð niður í kjölinn og að-
gang skortir að margvíslegum
heimildum, ef þær eru þá til.
Afinælisgreinarnar um Einar
varpa litlu sem engu ljósi á
hugsanleg svör. Mælska, per-
sónulegt aðdráttarafl, sögu-
þekking, þeldcing á Mant-Len
iniskum fræðum og þrotlaust
starf skýra ekki nema að mjög
takmörkuðu leyti þann árang-
ur, scm Einar og félagar hans
náðu. En Einar Olgeirsson var
samt áreiðanlega kommúnista
foringi eins og þeir hafa gerst
beztir á þeim árum, sem hann
naut sin bezt.
Hann kunni mæta vel að
hagnýta scr þær aðstæður,
sem sköpuðust hverju sinni.
Samt var maðurinn ekkert of-
urmenni. Flokkur hans var í
miklum öldudal, þegar Einar
hætti þingmennsku og Iagði
niður flokksforystu. En segja
má honum til hróss, að hann
skildi sinn vitjunartíma og
tókst að Iciöa foringjavanda-
málið til lylcta á grundvelli
hugmyndarinnar um „sam-
virka forystu."
- - NÝSKÖPUNAR-
STJÖRNIN
Frægasta dæmið um að-
stæður, sem Einari Olgeirs-
syni tókst að hagnýta flokki
sínum lil framdráttar, er
myndun nýsköpunarstjómar-
innar. Kommúnistar voru orðn
ir mjög sterkir eftir kosninga-
sigurinn 1942. Þeir voru 30%
flokkur í Reykjavik og höfðu
á bak við sig 19 — 20% allra
kjósenda. Þeir hótuðu striði
verkalýðsfélaganna við hvaða
ríkisstjórn, scm yröi mynduð
án kommúnista. Þetta gátu
þeir gert, vissir um að AI-
þýðuflokkurinn gæti ttepast
staðið andvígur þeim í slíku
stríði. Þá var einnig Ijóst, að
Sjáifstæðismenn höfðu litinn