Faxi - 01.01.1944, Side 5

F A X I
5
VETRARVERTÍÐIN er byrjuð hér
á Reykjanesskaganum. í öllum ver-
stöðvunum verður útgerð melri en
síðastliöinn vetur. Enn er þó ekki hægt
að segja með vissu, hve margir bátar
verða gerðir út frá hverri verstöð.
Síðan vertíð hófst, hefir veðrátta
verið mjög óhagstæð og gæftir stirðar,
en afli hefir verið mjög góður, þegar
á sjó hefir verið farið og veður hefir
verið sæmilegt.
GJÖF sr. EIRÍKS BRYNJÓLFSSON-
AR. Bréf það, sem hér fer á eftir, fylgdi
gjöf séra Eiríks Brynjólfssonar, sem
getið var um í síðasta tbl. Faxa, en
vegna rúmleysis í blaðinu þá, varð það
að bíða þessa blaðs:
Hér með leyfi ég mér að afhenda
sjúkrahússnefnd Rauða-Krossdeildar
Keflavíkur kr. 5000.00 að gjöf. Ætlast
ég til þess, áð með fé þessu verði
stofnaður minningagjafasjóður við hið
væntanlega sjúkrahús í Keflavík, og
verði vöxtum sjóðsins í framtíðinni
varið til þess að styrkja fátæka sjúkl-
inga úr Útskálaprestakalli, er koma
til með að leita sjúkrahúsvistar á fyrr-
nefndu sjúkrahúsi.
Síðastliðið vor hafði ég starfað í
fimmtán ár hér í Útskálaprestakalli.
Á þessum starfsárum mínum hefir
æskulýðsstarfsemin verið mér sérstak-
lega kær og hjartfólgin, einkum þó
fermingarundirbúningurinn. Ferming-
arbörnin hafa verið mér kærir og
elskulegir vinir. Þegar ég nú lít til baka
yfir þann stóra og æskuglaöa hóp, sem
á fermingardögunum hafa fylgt mér
upp að altarinu, sé ég að margir eru
horfnir úr tölu hinna lifandi hér í
heimi. Það er til minningar um þessa
horfnu, elskulegu vini mína, sem ég
stofna þennan minningagjafasjóð og
bið þess, að af honum megi blessun
hljótast.
Svo er það annað. Á venjulegum
tímum hefði ég aldrei eignast þessa
peninga, en af því að víðsvegar um
heiminn eru milljónir í sorg og sárum
hefi ég eignast þetta fé. Ég get ekki
hugsað mér meiri fjarstæðu, en að
nota það í eigin þarfir, eða verða með
því efnaður maður. Ég vona, að með
því að verja því á þennan hátt, geti
það oröið til góðs þeim, sem fátækir
eru og sjúkir. — Þá tel ég því vel variö.
Nánari skipulagsskrá óska ég eftir
að semja síðar, fyrir sjóð þennan í
samráði við sjúkrahúsnefndina.
Virðingarfyllst,
Eiríkur Brynjólfsson.
---------FAXI------------------
Blaðstjórn skipa:
Hallgr. Th. Björnsson
Ingimundur Jónsson
Ragnar Guðleifsson.
Blaðstjórn ber ábyrgð á blaðinu
og annast ritstjórn þess.
Af greiðslumaður:
Jón Tómasson
Símstöðinni, Keflavik.
Verð blaðsins í lausasölu kr. 1,00.
Faxi fæst í Bókabúð KRON,
Reykjavík og í verzlun Valdi-
mars Long, Hafnarfirði.
PJŒNTSUIÐHN EDDA H.r.
Verkalýðs-
og síómannafélag
Keflavíkur
Kaup verkamanna í Keflavík
og Njarðvíkum 1.—29. febrúar
1944 (vísitala 263).
Alvienn vinna:
Dagvinna ............ kr. 5,52
Eftirvinna ............ — 8,28
Nætur og helgidagav. — 11.05
Sfcipavinna:
Dagvinna ............ kr. 6,58
Eftirvinna ............ — 9,86
Nætur-og helgidagav. — 13,: 5
Kaup í janúar 1844 var hið
sama og í desember 1943.
Verkalýðs- og sjómannafélag
Keflavíkur.
Hu^arfln^
Framh.
Við nálgumst hægt, — erum
varfærnir. Okkur furðar á, að
fólk virðist vera á fleygiferð inn
í húsið, enda þótt það hreyfi
ekki fæturnar. En á meðan við
erum niðursokknir í þessar at-
huganir okkar, höfum við hætt
að færa fæturna og líðum þó
áfram inn, með nokkrum hraða.
Við erum fluttir áfram á gler-
reim, inn í forsalinn, þar sem
er ca. 35 metrar til lofts og vítt
til veggja. Þetta gæti e. t. v.
fremur kallast forgarður, því
hér virðist vera mikill sólarhiti
frá hinu geislamagnaða lofti
salarins. Og hér vaxa aldintré
og pálmar með rómantísku
skipulagi.
Við stöndum þarna, senni-
lega hálf glópskir til að sjá, þeg-
ar virðulegur maður vindur sér
mjúkt og liðlega, en þó hisp-
urslaust að okkur. Þetta var
fyrsti maðurinn, sem við sáum
yfirhafnarlausan og kom okkur
klæðnaður hans heldur spánskt
fyrir sjónir.
Hann var auðsjáanlega mjög
fínn, svo að fyrst héldum við
að liann væri Ambassador ein-
hvers stórveldis, en okkur
blöskraði alveg, þegar hann kom
nær og við sáum að klæði hans
voru alveg gegnsæ, úr einhvers-
konar silkiefni.
„Hvað þóknast herrunum?“
spyr hann og lýtur höfði lítil-
lega. Þjónar eru alltaf mjóg
fínir.
„Við erum að hugsa um að
dvelja hér nokkra daga og
langar til að búa hér á meðan,
— ef hægt er?“
„Jú, eins og herrunum þókn-
ast. Þessa leið, gerið svo vel,
herrar mínir.“ — Þess skal get,-
ið, að drykkjupeningar tíðkast
ekki lengur. Við fylgdum þjón-
inum að farartæki eða lyftu og
stigum inn. Hann styður á
nokkra hnappa og lyftan fer af
stað um leið og hann segir: „Nú,
sjá herrarnir allar auðu íbúð-
irnar á hverri hæð, sem við
förum fram hjá. Gjörið svo vel
og veljið."
Við liðum uppávið og sjáum
marga fagra sali, en við höld-
um áfram, upp, og við kom-
umst upp í iefstu hæö. Þ. e. a