Faxi - 01.01.1944, Síða 7

F A X I
7
Amerískar og
íslezkar kven-
kápur tvílitar
með og án
liettu.
Einnig einlit-
ar regnkápur.
Saumastoía Keilavíkur h.i.
Yið höíum til sölu ágætt
spaðsaltað dilkakjöt
í y/y, -//2 og* y/4 tunnum
Eínníg selt í lausri vigt
í kjötdeildinni
K R O N Keflavík
úr moldu jarðarinnar virðast
eiga fulltrúa á þessu skógar-
þingi. Við viljum fá uppplýs-
ingar um fyrirkomulag garðsins
Leiðsögumaðuýinn gengur að
grasbrúsk, sem viðraði sig fast
Við veginn, slitur eitt strá, ber
það að vörum sér og blæs.
Unaðsmjúkur tónn líður um
loftið og brátt koma tvær ynd-
isfagrar stúlkur með litskrúðugt
hár. Klæði þeirra eru eins gagn-
sæ og þjónsins. Limaburður
þeirra er léttur fagur og til-
gerðarlaus. Þær meðal annars
annast eftirlit og leiðbeina um
garðinn. Þær fræða okkur um,
að mikillar nákvæmni þurfi í
beitingu hita, gufu og geisla-
mögnuhartækja, til að vel fari
á sameiningu alls þessa gróðurs
á svo litlu svæði. „Annars köll-
um við miðbik garðsins himna-
ríki. En þar er samankominn sá
gróður, sem ekki þolir stórviðri
og kulda, því að þar getum við
brugðið himni yfir ef þörf kref
ur. Himininn er gagnsær og
geislamagnaður. Þannig eru
garðar flestra útbúnir, og nú
framleiða allir aldin heima hjá
sér, að vísu meira sér til gamans
en af þörf, því eins og þið vitið,
getum við gert banana eða hvað
sem er af mold eða öðrum efn-
um“, segja þær, um leið og þær
bjóða okkur til Himnaríkis.
*
Við höfnina komum við að
einkennilegu húsi. Það virðist
vera nokkurskonar miðunarstöö.
Þar býr fiskeftirlitsmaður bæj-
arins. Við spurjum hann um út-
gerð og sjómennsku.
Útgerð þekkist ekki lengur.
Það er alveg hætt að vinna eða
nota fiskafurðir. Fiskirí er að-
eins stundað sem sport. Sama er
að segja um sjómennskuna, því
að loftið er þjóðbraut og þjóða-
braut.
En þó kemur stundum fyrir
að menn þurfi á fiski að halda
og þá sérstökum fiskitegundum.
Og nú eru notuö sérstök tæki
til þeirra veiða.
Allar frumur og sellur hafa
bylgjusvið, og nú er vitað eða
þekkt aðalsvið hverrar fiskteg-
undar, og með því að fara inn
á bylgjusvið lúðunnar t. d. sér
maður á tækinu hve mikið magn
af heilagfiski er innan t. d. 5
km. geisla frá tækinu. Ef það
er ekki nóg magn af heilagfiski,
þá er bætt við strauminn, svo
að víðari gripgeisli fáist. Því
næst er farið að verka á sellur
fliðrunnar með óskaplega hárri
tíðni tækisins, og brátt tekur
hún stefnuna á tækið, sem stöð-
ugt sendir út verkanir þar til
flatfiskurinn liggur dauður í
fjörunni. Það er aðeins eitt
slíkt tæki til í hverri veiðistöð
og því er stjórnað af eiðsvörnum
eftirlitsmanni rikisins. Eftirlit-
ið er skemmtilegt, því með
tækjunum er hægt að sjá og
fylgjast með lifnaðarháttum
sjávai’dýranna.
(Grein þessi er úrdráttur úr
framsögu er Jón Tómasson flutti
í Málfundafél. Faxi nú í haust).