Faxi - 01.06.1951, Síða 6

58
F A X I
\ Hvaða olíukyndingartæki eru bezt?
Notkun hráoliu til upphitunar á húsuim hefur vaxið stór-
lega á síðustu árum. Má hiklaust telja að varla sé reist svo
> nýtt íbúðarhús, að það sé ekki hitað upp með olíu og við-
búið að svo verði enn um skeið a. m. k. Auk þess hefur
fjöldi manna, sem áður höfðu kolakyndingu skipt um og
nota nú olíu í stað kola. Astæðan er fyrst og fremst hin
mik.lu þægindi, sem olíukyndingu er samfara miðað við
kolakyndingu. Við þessa þróun hefur skapazt allmikill
markaður fyrir olíukyndingartæki bæða katla og brennara.
> Allmörg fyrirtæki hafa sek slík tæki undanfarin ár. Það er
> engum efa undirorpið, að tæki þessi eru mjög misjöfn að
gæðutn hvað olíueyðslu snertir. Dæmi eru til þess að menn
j hafi minnkað olíueyðslu sína um helming við það að
> að skipta um ketil. Reynsla fólks í notkun þessara tækja
> er tiltölulega stutt og mönnum, sem hafa hug á að fá
> sér olíukyndingartæki er nokkur vorkunn, þótt þeir séu í
allmiklum vafa um, frá hvaða fyrirtæki þeir skuli fá sér
ketil. En þarnaer um að ræða mikið hagsmunamál hjá hverri
l fjölskyldu, þar eð hitakostnaður er nú orðinn það stór liður
> í útgjöldum heimilis, að naumast verður undir risið fyrir
láglaunamenn. Þess var getið hér að framan að dæmi væru
> til þess að menn hefðu sparað allt að helmingi upphitunar-
> kostnaðar við það að skipta um ketil. Vil ég nú sanna það
j mál mitt með eftrfarandi vottorðum:
l Síðast liðið haust tók ég í notkun miðstöðvarketil smíðað-
an í vélsm. Ol. Olsen í Ytri-Njarðvík. Áður notað ég amer-
j ískan ketil, sem ég keypti nýjan frá Elding Trading Com-
pany á árinu 1949. Var talið að sá ketill væri by.ggður sér-
■ staklega fyrir olíukyndingu, enda pantaðir þannig. Við Olsen-
> ketilinn hefi ég notað sama sjálfvirka kyndingartækið og
J fylgdi hinum katlinum. Húsrúmið, sem kötlunum var ætlað
j að hita, er ein hæð, 140 ferm. að stærð, eitt herberg í kjallara
j og þvottahús. Reynsla mín af Olsen-Katlinum er sem hér
! segir. Mánuðina nóvember, des., jan. og febrúar hefur hann
> notað að meðaltali 20 lítra af olíu á dag eða 60 lítra á mán-
> uði. Hinn ketillinn notaði sömu mánuði s. 1. vetur rúma 33
> lítra á dag eða 1000 l'ítra á mánuði. Hiti frá Olsen-kathnum
j hefur reynzt betri, þótt olíueyðsla hafi ekki verið nema 3 á
! móti 5 miðað við hinn. Þess utan er Olsen-hetillinn mun
J fljótari að hita miðstöðvarkerfið. Mun láta nærri að hann
fullhitl það á hdmingi skemmri tíma en hinn ketillinn gerði.
I 16. mars 1951. Stefán Jónsson Melhaga 1, Rvík.
> (sign)
Við undirritaðir, Jón Gunnlaugsson og Ragnar Bjarkan
> stjórnarráðsfullltrúar í Reykjavík, tökum hér með eftirfarandi
| fram að gefnu tilefni: Frá þvi við fluttum í hús okkar Há-
l teigsveg 40 sumarið 1948 notuðum við í tvö ár nýjan kola-
J ketil með íslenzkri olíukyndingu til upphitunar í húsinu.
! Varð kyndingarkostnaður það mikill þennan tíma, að við
> ákváðum að skipta um ketil. A s. 1. sumri fengum við nýjan
> ketil smíðaðan af Ol. Olsen í Njarðvík, og treystum við okkur
til að fullyrða, að þessi nýi ketill sparar okkur minnst
30—40% af olíueyðslunni miðað við eyðslu kolaketilsins.
Nemur sparnaður þessa eina ketils, sem hitar allt húsið ekki
minna en 5.000.00 kr. á ári miðað við núverandi olíuverð
Þess skal getið, að við erum að öðru leyti vel ánægðir með
þessi nýju olíukyndingartæki, bæði er þægilegt að kveikja upp
í þeim og öryggisútbúnaður sýnist í góðu lagi.
Rvík. 14 mars 1951. Ragoar Bjarkan, Jón Gunnlaugsson.
(sign)
Dæmi þessi sýna hve mi'klar upphæðir meim geta sparað
sér, ef þeir fá sér beztu fáanleg tæki, sem á boðstólnum eru.
Það er m. ö. o. sannað mál, að mikill fjöldi heimila getur
sparað sér upphæðir, sem skipta hundruðum og þúsundum
árlega. Með tilliti til þess, hve þýðingarmikið það er fyrir
hverja fjölskyldu og landið í heild að ekki sé verið að eyða
óþarfa fjánmunum í olíubrennslu, vil ég leyfa mér sem
einn framleiðanda olíukatla að bera fram ákveðna tillögu
í þess'U hagsmunamáli almennings. Hún er sú, að seltur sé
á stofn einskonar rannsóknarréttur dómbærra manna á gildi
þcirra olíukatla, sem á boðstólum eru. Virðist eðlilegt að
framkvæmd málsins sé í höndum Ejárhagsráðs, þar sem hér
getur veriðum að ræða verulegt gjaldeyrismál. Framkvæmd
málsins gct ég hugsað mér þannig, að t. d. öll þau fyrirtæki,
er slíka katla og kyndingartæki hafa á boðstólum, Mti ráðinu
í té til afnota einn ketil í einskonar prófraun. Síðan eru allir
þessir katlar settir upp á þar til völdum stað undir eftirliti
framleiðendanna og látnir starfa hæfilega lengi við nákvæm-
lega samskonar skilyrði og árangurinn síðan mældur og út-
reiknaður í tölum, svo engar brigður verði á það bornar,
hver liafi sigrað í keppninni, og niðurstöðurnar síðan ræki-
lega auglýstar almenningi til leiðbeiningar.
Vænti ég þess, að aðilar þeir, er slíka miðstöðvarkatla fram-
leiða, verði mér sammála um nauðsyn þessa rannsóknar-
réttar og telji mikils virði að fá úr því skorið á hvaða stigi
framleiðsla þeirra stendur í keppninni.
Rannsókn þessi þyrfti ekki að kosta það mikla fjármuni
að slíkt hindraði þessa framkvæmd. Væri heldur ekki óeðli-
legt að framleiðendurnir sjálfir vildu til vinna að talka á sig
mikinn hluta kostnaðarins, þar sem þarna yrði um að ræða
stórkostlega auglýsingu fyrir þann eða þá, er sigur bæri úr
býtum í samkeppninni. En að fengnum niðurstöðum þess-
arar rannsóknar, væri á boðstólum fullkomin upplýsing um
það fyrir hvern þann, er olíukyndingu notar, hvaða fram-
leiðandi það væri, sem hefði á boðstólum sparneytnustu og
þar með beztu gerð þessara katla.. Þar sem hér er um að
ræða svo mikið hagsimunamál fyrir fjölda manna og þar að
auki verulegt gjaldeyrismál, vænti ég þess að þessi tillaga
mín verði tekin til athugunar og framkvæmda af réttum
aðilum og það sem allra fyrst.
Ytri-Njarðvík, 4. apríl 1951.
Ol Olseti