Faxi - 01.09.1960, Blaðsíða 4

108
F A X I
Sextugur:
Friðrik Þorsteinsson, forstjóri
Arin líða og telja aldur manna, þótt
ytra útlit breytist stundum lítið, svo má
með sanni segja um Friðrik Þorsteinsson,
er fyllti sjötta tuginn 1. september síðast-
liðinn.
Hann þarf ekki að kynna gömlum og
góðum Keflvíkingum, þeim er hann að
ágætum kunnur. Það er heldur ekki ætlun
mín að rekja hér æviatriði hans út í æsar,
heldur aðeins senda honum afmæliskveðju
á vegum Faxa, og mína persónulega.
Friðrik er borinn og barnfæddur í
Keflavík. Fæddur í Þorvarðarhúsi. Sonur
merkishjónanna, Bjargar Arinbjarnardótt-
ur og Þorsteins Þorvarðarsonar, er þar
bjuggu allan sinn búskap. Hann hefur átt
heima hér í Keflavík alla tíð, utan stutts
tíma, er hann dvaldi í Kaupmannahöfn
við nám. Friðrik er því Keflvíkingur, og
einn þeirra, sem ann sínu byggðarlagi og
sínum æskustöðvum.
Þegar hæfileikamenn eiga í hlut, eru
verkefnin ávalt næg í ekki fjölmennara
byggðarlagi en Keflavík var til skamms
tíma. Friðrik hefur þar ekki farið var-
hluta. Fjölmörg og oft vandasöm verkefni
hafa kallað hann til starfa, þótt hér verði
aðeins fárra getið.
Hann átti um tíma sæti í hreppsnefnd
Keflavíkur. I sóknarnefnd hefur hann átt
sæti mörg undanfarin ár. Hann átti lengi
sæti í byggingarnefnd og var það sæti þá
vel skipað. Þar nutu sín hæfileikar hans á
sviði skipulags, samfara næmri fegurðar-
tilfinningu. Hann átti því oft góðar tillög-
ur um mál nefndarinnar.
Atvinnustarf Friðriks hefur verið á sviði
verzlunar og viðskipta. Ungur réðst hann
sem sendisveinn að verzluninni Nýhöfn
í Reykjavík, sem var á þeim tíma allstór
matvöruverzlun. Eftir fárra mánaða starf
fluttist hann aftur til Keflavíkur, þar sem
honum bauðst betra starf og betur launað,
því nú var hann við afgreiðslu innanbúðar
og fékk 35 kr. á mánuði. Áður voru laun
hans 30 kr. á mánuði, og þá upphæð varð
hann að greiða í fæði, húsnæði hafði hann
frítt, en í herbergi með öðrum. Síðan hef-
ur Friðrik stundað verzlunar- og skrif-
stofustörf í Keflavík, utan þess tíma, er
hann dvaldi erlendis við nám, og áður er
getið. Um skeið rak hann sína eigin verzl-
Friðrik Þorsteinsson.
un. En hin síðari ár hefur hann verið
framkvæmdastjóri Bræðslufélags Kefla-
víkur og annast bókhald þess. Friðrik er
glöggur á tölur og mjög fær bókhalds-
maður. Um margra ára skeið hefur hann
verið endurskoðandi hreppssjóðs og bæjar-
sjóðs Keflavíkur og stofnana hans. Einnig
endurskoðandi Sparisjóðsins í Keflavík.
E n Friðrik er ekki aðeins glöggur á töl-
ur og hugbundinn þeirn. Hann er einnig
listhneigður, og sérstaklega er það hljóm-
listin, sem á huga hans.
Ungur stofnaði Friðrik fyrsta karlakór-
inn í Keflavík, sem um nokkurra missera
skeið rauf tilbreytingaleysið hér í byggð
og veitti Keflvíkingum og nágrönnum
marga ánægjustund. Eg ætla, til dæmis, að
margir eldrí Keflvíkingar muni annan dag
páska, líklega 1917, er karlakórinn efndi
til söngskemmtunar uppi á þaki „Áframs-
hússins“, en það stóð þar sem nú stendur
Nýjabíó.
Veður var stillt og blítt. Og kórinn söng
nú við mikla hrifningu áheyrenda, sem
voru allir þeir Keflvíkingar, sem út máttu
komast og margir úr næstu byggðarlög-
um. Þetta var stór viðburður þeirra tíma.
— Það sama ár, í ágúst, söng kórinn á
þjóðhátíð Keflvíkinga, sem haldin var í
Stekkjarhamri.
En aðstæður allar, til þess að halda uppi
karlakór, voru erfiðari þá en nú. Flestir
kórfélagar voru sjómenn, sem áttu fáar og
óvissar frístundir. Og svo kom hörmungar-
árið 1918 með frosthörkurnar í byrjun
ársins og inflúenzufaraldurinn í lok þess.
Þessir vágestir lömuðu allt félagslíf í fá-
mennu og fátæku sjávarþorpi, og kórinn
starfaði lítið eftir þctta.
Þótt hér hafi verið minnst á nokkur
störf Friðriks, er hann hefur unnið í þágu
þessa byggðarlags, þá er enn eitt ótalið, og
það starfið, sem lengst mun verða tengt
nafni hans, en það er organistastarfið við
Keflavíkurkirkju. Það starf hefur hann
rækt af sérstakri alúð í rúmlega 40 ár.
Friðrik er kvæntur Sigurveigu Sigurðar-
dóttur, sem einnig er fædd Keflvíking-
ur. Þau eiga 6 börn á lífi. Þau eiga yndis-
legt heimili að Vallargötu 26. Þar er alltaf
gott að koma.
Þótt Friðrik sé oft hlédrægur, þá er hann
í eðli sínu félagslyndur, og í góðra vina
hópi er hann hrókur alls fagnaðar. Hann
á til að bera kýmnigáfu og hefur glöggt
auga fyrir hinni skoplegu hlið á hlutun-
um. Hann kann líka prýðilega að segja
frá svo lifandi verði.
Við Faxa-félagar þökkum Friðrik liðnu
árin og óskurn honum og hans fjölskyldu
framtíðarheilla.
Ragnar Guðleifsson.
Sólríkt sumar á Suðurnesjum.
Senn er hjáliðið eitt sólríkasta sumar, sem
yfir Suðumesin hefur gengið í mannaminn-
um. Segja má, að sólskin hafi hér verið á
hverjum degi síðan í júlíbyrjun, og samfara
því hefur veðráttan verið hagstæð og hlý, svo
vart hefur á betra verið kosið. Eftir veður-
stofunni í Reykjavík er það haft, að síðan
mælingar hófust á sólfari í Reykjavík árið
1923, hafi aldrei komið þar jafn sólríkir júlí-
og ágústmánuðir samanlagt og nú í sumar,
en sólskinsstundir í þessum tveimur mánuð-
um í Reykjavík voru alls 537. í júlí voru þær
259 og hafa tvívegis áður komið sólríkari júlí—
mánuðir, árið 1939 og 1928. Ágúst var hins-
vegar alger metmánuður að sólskinsstunda-
fjölda, en þær voru alls 278. Þó þessar mæl-
ingar séu gerðar í Reykjavík, þá mun lítill
munur hafa verið á veðurfari þar og hér á
Suðurnesjum í sumar og gefa tölurnar því
einnig nokkuð glögga mynd af sólskinsstund-
um Suðurnesja á sumrinu.
Skortur á súrmjólk.
Að undanförnu hefur mjög skort á, að næg
súrmjólk væri til sölu í mjólkurverzlunum
hér í bæ. Hefur það gengið svo langt, að sums
staðar hefur hún verið ófáanleg eftir kl. 10 á
morgnana. Margir neyta súrmjólkur að ráði
læknis, enda er hún holl og góð fæða, sem
ýmsir geta illa án verið. Er þetta léleg þjón-
usta og óafsakanleg, sem ráða verður bót á
hið bráðasta.