Faxi - 01.02.1965, Síða 2

Kirkju\ór Kc]laví\iir\irkju árið 1942 ásamt söngstjóranum, Fri8ri\ Þor- r
sfcinssyni; þáverandi só\narpresti, sr, liirihj S. Brynjólfssyni; Sigurði Btr/js, í -
þáverandi söngmálastjóra þjóðhjrkjunnar og Valtý Guðjónssyni. Kórjclagar, "j
ta/ið jrá vinstri: Vilhelm Elefsen, Guðrún Bergmann, Bergsteinn Sigurðs-
son, Þórttnn jónsdóttir, lngilcij Ingimundardóttir, Geir Þórarinsson, Scssclja gí’
Magnúsdóttir, Bcrgþóra Þorbjörnsdóttir, Hallbera Pálsdóttir, Sólrún Vil- |j
hjálmsdóttir, Guðmundur E/tsson, Kamilla jónsdóttir, Sólveig Sigurðardótt- j
ir, Björn Hallgrímsson og Þorsteinn Arnason. No/{kj-a hórjclaga vantar á
myndinu.

m
Friðri\ Þorstcinsson,
jyrrv. organistu
Kcjlaví\urkjirkju.
ekki þykir mér ólíklegt, að eftir á hafi
mátt líkt að orði komast hér og sagt var
að lokinni byggingu Hóladómkirkju: „Sú
varð raun á, að allir bændur stóðu jafn-
réttir, og myndu ei hafa verið ríkari, þó
engu hefði verið til kirkjunnar kostað.“
Það er ekki ætlun mín að fara að rekja
sögu Keflavíkurkirkju í einstökum atrið-
um. Aðeins vildi ég minna á þessi merku
tímamót hennar, sem nú standa fyrir dyr-
um. Og í því sambandi finnst mér ekki
úr vegi að geta nokkurra þeirra karla og
kvenna, sem fremst hafa staðið í hinu
beina starfi kirkjunnar á liðnum 50 árum.
Þess skal þó getið, að mig brestur bæði
þekkingu og gögn til þess að geta hinna
fyrstu svo tæmandi sé.
Formenn sóknarnefndar liafa eftirfar-
andi menn verið: Guðmundur Hannes-
son, Olafur V. Ofeigsson, Eyjólfur Bjarna-
son, Valdimar Kristmundsson, Sigurður
Guðmundsson og Hermann Eiríksson,
sem í dag skipar formannssætið. Safnað-
arfulltrúar hafa á sama tíma verið: Guð-
mundur Hannesson, Arni Geir Þórodds-
son, Jóhann Ingvarsson, Eyjólfur Bjarna-
son, sem hefir gegnt því starf samfleytt
frá 1932.
Meðhjálparar hafa verið fjórir, þeir
Ágúst Jónsson, Sigurður Bjarnason,
Eyjólfur Bjarnason og núverandi með-
hjálpari Kristinn Jónsson. Hringjara-
stiirf hafa eftirtaldir menn haft með hönd-
um: Einar Einarsson, Skúli Skúlason,
Guðjón Eyjólfsson og Eyjólfur Guðjóns-
son. En með tilkomu hinna nýju kirkju-
áhugi á kirkjubyggingu var þó vaknaður
hér allmörgum árum áður. Um alda-
mótin var hafizt handa við smíði stórrar
timburkirkju, sem standa átti á svæðinu
ofan Hafnargötu og norðan Aðalgötu.
Um nokkurt skeið stóð kirkja þessi ófull-
gerð. En í apríl 1904 skekktist hún svo í
ofsaveðri, sem þá geisaði, að eigi þótti
annað fært en að rífa hana.
En löngunin eftir eigin kirkjuhúsi hvarf
ekki íbúunum hér úr huga.
Það sýnir hún, kirkjan okkar, sem tíu
árum síðar leit dagsins ljós.
Eins og að líkum lætur, var það tröll-
aukið átak fjárhagslega fyrir fátækan
söfnuð, sem þá taldi aðeins tæp þrjú
hundruð manns að lyfta þessu Grettis-
taki. Og vafalaust hefði það reynzt með
öllu ókleift, ef ekki hefði komið til hin
mikla aðstoð Olafsens kaupmanns og syst-
ur hans, er fyrr getur. Og þrátt fyrir það
þurfti hver einstakur safnaðarmaður
mikið á sig að leggja.
En allar þær fórnir voru færðar af fúsu
geði og heilum huga. Söfnuðurinn þráði
að eignast sína eigin kirkju, og hún reis
af grunni, vegleg og fögur, og bar vott
um ótrúlegan stórhug og framsýni. Og
18 — F A XI