Faxi - 01.01.1968, Side 2

Marta Valgerður Jónsdóttir:
Minmngar frá Keflavík
Ein er sú mynd, sem er mér æ í minni.
Eg, lítil telpa, stúð úti á hlaðinu í Breiða-
gerði í ægifögrum kvöldsólarljóma. Breiða-
gerðisvíkin teigði sig út á hafið, stór og
björt, og slétt eins og spegill, en túnið
hallaði sér niður að fjöruborðinu. Ég
horfði hugfangin á víkina sem „glóði
gulli lík“ og barnshugurinn skynjaði óvið-
jafnanlega fegurð.
Varð ég þá allt í einu minnug ljóða, er
ég hafði heyrt móður mína fara með ný-
lega, voru það eftirmæli eftir bóndann í
Kirkjuvogi í Höfnum, Helga Sívertsen,
þar sem Voginum var svo fagurlega lýst
og varð mér ljóðið nú nær, er ég sá „guðs
himinn speglast þar í víkinni minni
heima“.
Og inn í þetta fagra kvöld ófst svo
sagan um ungu konuna góðu, sem misst
hafði báða mennina sína, hvorn eftir ann-
an. Það hafði mamma sagt mér. Eftir
þetta kvöld sat þessi mynd föst í huga
mér og hefur reyndar gert til þessa dags.
En unga konan sem varð mér svo hug-
stæð samhliða ljóði og litum þetta kvöld,
var húsfreyjan í Kirkjuvogi í Höfnum,
Madama Steinunn Vilhjálmsdóttir Sívert-
sen, sem sat þar ekkja eftir seinni mann
sinn, Helga Sívertsen. Var Kirkjuvogur
ættaróðal hennar, þar hafði hún fæðzt og
alizt upp á mannmörgu menningar- og
athafnaheimili foreldra sinna, en mikill
auður í búi og rausn húsbónda víðfræg.
Var Vilhjálmur faðir hennar héraðshöfð-
ingi og nafnkunnur um allt land, mikill
sægarpur, formaður á einu skipa sinna og
svo farsæll í starfi, að aldrei missti hann
mann af skipi. Kona hans var Þórunn
Brynjólfsdóttir prests að útskálum Sívert-
sens, alsystir séra Sigurðar prests að Ut-
skálum Sívertsens, en hálfsystir Helga
biskups Thordarsens.
Þar í Kirkjuvogi hafði afi hennar og
amma búið mikinn dag og ekki farið
troðnar leiðir í einkalífi, héldu þó fullri
virðingu.
Þaðan hafði einkasystir hennar ung og
falleg lagt upp í æviferð, yfirgefið föður-
leifð sína í náttmyrkri skammdegisnætur-
innar til þess að fylgja elskhuga sínum til
jarðarinnar endimarka, ef með þyrfti. Mun
þessi atburður löngum hafa varpað ljóma
ævintýrsins á Kirkjuvog og ættfólk þar,
2 — F A X I
en sú saga er alkunn, er séra Oddur Gísla-
son nam brúði sína brott, þótt sögð sé í
fleiri gerðum.
En i hlut frú Steinunnar féll búseta
Steinunn Vilhjálmsdóttir Sivertsen og Stein-
unn Oddsdóttir (Gíslasonar frá Stað), kona
Olafs Kctilssonar.
ættaróðalsins fram á efstu ár. Hún giftist
fyrra sinn á öndverðu ári 1868, 22. janúar,
Sigurði Sívertsen cand. theol, er átti þá
heima á Útskálum, en þá sat þar faðir
hans, séra Sigurður B. Sívertsen (f. 2. nóv.
1808, d. 24. maí 1887) merkisprestur og
fræðimaður.
Þau settust að, ungu hjónin, á föðurleifð
frú Steinunnar í Kirkjuvogi og var séra
Sigurður kallaður til aðstoðarprests til
föður síns það sama vor, þótti það hag-
kvæmt að prestarnir hefðu búsetu sitt á
hvorum enda héraðsins. Um vorið þann
10. maí var séra Sigurður vígður til að-
stoðarprests til föður síns, séra Sigurðar
B. Sívertsen að Utskálum, fóru þau þá,
ungu hjónin, til Reykjavíkur ríðandi og
var sú ferð þeirra góð skemmtiferð. En
skjótt var sú blíðutíð á enda runnin. Eftir
5 vikur frá vígsludegi var ungi presturinn
liðið lík, dáinn 15. júní úr lungnabólgu.
Suðurnesjabúar voru lengi minnugir
þessa ógnar atburðar. Þegar ég, löngu
síðar, var farin að hlusta eftir orðræðum
fólks, heyrði ég oft minnst á þennan harm,
var þá ævinlega getið um þá fágætu still-
ingu er unga ekkjan hafði sýnt í þessum
raunum.
Næstu ár var frú Steinunn að öðrum
þræði á Útskálum, hjá tengdaforeldrum
sínum, og var þar mikill aufúsugestur og
dáð af öllum, er henni kynntust.
Aftur giftist Madama Steinunn Vil-
hjálmsdóttir, 2. des. 1874, albróður fyrra
manns síns, Helga Sigurðssyni sáttanefnd-
armanns og bónda á Utskálum, var hann
þá 38 ára að aldri, f. 30. maí 1836. Bjuggu
þau á Útskálum næstu ár. Að Kirkjuvogi
fluttu þau vorið 1887 og varð Helgi þá
óðalsbóndi þar. Var nú mikill auður
saman kominn í búi þeirra og hagur
þeirra með miklum blóma.
Þá sat á Stað í Grindavík, næsta ná-
Madama Steinunn Vilhjálinsdóllir ósamt eiginmönnum sinum, séra Sigurði B. Sivertscn
(til vinstri) og Helga Sivertsen, bónda á Utskálum.
1