Faxi - 01.11.1969, Blaðsíða 5

MINNING
INGIMUNDUR JÓNSSON
KAUPMAÐUR
Þann 4. 11. ’69 andaðist Ingimundur
Jónsson kaupmaður á sjúkrahúsi Kefla-
víkur. Ingimundur var Arnesingur að ætt.
Hann var fæddur að Oddagörðum í Flóa
3. febrúar 1887.
Foreldrar hans voru Jón Jónsson hrepps-
stjóri Stokkseyrarhrepps og kona hans
Ingibjörg Grímsdóttir.
Hann fluttist ungur með foreldrum sín-
um að Holti í sama hreppi og ólst þar upp.
Um tvítugt fór hann að leita sér mennta
í Flensborgarskóla, tvö næstu árin var hann
við nám á bændaskólanum að Hvann-
eyri og útskrifaðist þaðan. Síðan var hald
ið til Danmerkur og numin búnaðarstörf
við ríkisskólanní Askov og Hesselvig. Að
loknu námi kom Ingimundur heim og
gerðist starfsmaður Búnaðarfélags Suður-
lands og síðan hjá Búnaðarfélagi Islands.
Jafnhliða þessum störfum stundaði hann
búskap á búi sínu í Hala, en þar bjó hann
í 18 ár, eða þar til hann fluttist til Kefla-
víkur 1932.
Kona Ingimundur var Sigríður Þórðar-
dóttir alþingismanns, sem lengi bjó að
Hala. Eftir komu sína til Keflavíkur
stundaði hann verzlunarstörf, en keypti
eftir stuttan tima þá verzlun, sem kennd
var við hann síðan og kölluð Ingi
mundarbúð. Eg minnist þess, að fyrir
nokkru las ég viðtal við Ingimund, þar
sem hann segir frá því að hann stundaði
sjóróðra frá Keflavík, þá hafi honum leiðst
enda verið alltof sjóveikur og ekki hefði
hann búizt við því þá, að til Keflavíkur
ætti hann og hans fjölskylda eftir að koma
alkomin, en svona er lífið. Hér hefir hon-
um liðið vel og aldrei leiðst og hér á hann
marga af sínum beztu vinum og samtíð
armönnum.
Það var vissulega mikill fengur fyrir
Keflavík og nágrenni að fá hingað slík-
an öðlingsmann, sem Ingimundur var. Þó
hans atvinna væri fyrst og fremst verzlun-
arstörf og við nytum hans þjónustu þar
í ríkum mæli, þá mun hugur hans alltaf
hafa staðið til búskapar og ræktunar og
þar nutu Keflvíkingar vissulega forustu og
á ég þar við ræktun trjáa og blóma; bar-
attan var hörð við norðan áttina, en með
þrautseygju og trú á moldina vannst mik-
ill sigur og útfrá hinum fagra blómagarði
Ingimundar hefur þróast sú ræktun, sem
prýðir í síauknum mæli okkar bæ. Það
segir mér hugur, að mestu ánægjustundir
Ingimundar hafi verið, þegar hann var
kominn út í garð með skóflu í hendi. að
loknu dagsvtrki í sinni verzlun.
Ingimundur átti um skeið sæti í bæjar-
stjórn Keflavíkur og um leið sæti í ýms-
um nefndum bæjarins. Hann vann alls-
staðar af sömu trúmennskunni, hélt fast
Ingimundur Jónsson.
fram sínum skoðunum, en reyndi þó ætíð
að sjá björtu hliðarnar á málunum. Ingi-
mundur Jónsson var lengi Faxafélagi, þó
ekki stofnandi. Þar sem annarsstaðar var
hann hinn trausti félagi, og minnast nú
félagar hans margra ánægjustunda með
honum á Faxafundum, og fyrir blaðið
Faxa starfaði hann ennfremur mikið.
Ingimundur var einn af þeim mönnum,
sem altaf reyndi að vera heldur á undan
tímanum, mætti ávalt á undan öllum í
sinni verzlun, svo var það ennfremur til
mannfunda og hvert sem hann fór. Hans
einkunnarorð voru: stundvísi, ráðvendni
og sparsemi. Slíkir menn eru vökumenn
síns byggðarlags.
Eg kynntist Ingimundi nokkru eftir að
ég kom til Keflavíkur 1944, og kom nokkr-
um sinnum á hans heimili og eru mér
ætíð síðan þær móttökur minnisstæðar,
heimili þeirra hjóna bar vott um einstaka
smekkvísi og fagrir listmunir prýddu
heimilið-
Ingimundur var fróður vel og mikið
lesinn, þó aldrei gengi hann í barnaskóla,
heldur hlaut þá menntun, sem hægt var
að veita í foreldra húsum.
Þrátt fyrir það, að Ingimundi vegnaði
vel hér í Keflavík, þá var lífsbrautin ekki
alltaf rósum stráð. Þau hjónin eignuðust
8 börn, 5 syni misstu þau unga, en eftir
lifa 3 dætur. Þær eru: Kristín gift Þor-
steini Jóhannessyni útgerðarmanni Gerð-
um, Ingibjörg gift Jakobi Indriðasyni
kaupmanni Keflavík og Ingunn gift West-
ley W. Risner, búsett í Bandaríkjunum.
Ég sendi þeim systrum, eiginmönnum
þeirra og öðrum vandamönnum mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Jóhann Pétursson.
ÖRFÁ KVEÐJUORÐ
Sem ritstjóri Faxa og gamall samverka
maður Ingimundar Jónssonar, langar mig
að setja hér fram örfá kveðjuorð, þegar
hann er allur.
I Málfundafélaginu Faxa höfum við
starfað saman hartnær frá stofndegi fé-
lagsins og um nokkurt skeið vorum við
saman í blaðstjórn Faxa og unnum að út-
gáfu hans, einmitt á þeim árum, þegar
einna örðugast var að halda uppi því starfi.
Þá sýndi það sig, hversu ráðhollur og ósér-
hlífinn Ingimundur var, og bjartsýnn á
framtíðarmöguleika blaðins. Þess vil ég
minnast nú að leiðarlokum.
Fyrir örfáum árum, þegar hann treysti
sér ekki lengur að sækja reglulega fundi
félagsins sakir anna og aldurs, var hann
gerður að heiðursfélaga þess. Sýnir það
bezt, hvaða hug félagsmenn báru til þessa
góða drengs.
Nú, þegar leiðir skilja, verður okkur
Faxamönnum ljúft að minnast liðinna
samverustunda með þessum velgerða, gáf-
aða manni og honum fylgir þakklæti okk-
ar og hlýhugur út yfir gröf og dauða-
Dætrum Ingimundar, tengdasonum og
öðrum ættingjum og vinum, votta ég
innilega samúð. — Blessuð veri minning
Ingimundar Jónssonar.
H. Th. B.
FAXI — 145