Nýi tíminn - 01.06.1932, Blaðsíða 3

T
3 -
í öðru lagi verður að tiejjast íyrir afnámi
fasteignaslíattsins yfirleitt á smájörðum og
lækkun ii.ans á öðrum jöi’ðum en stór'bý'lunum
og þar sem um sjerstök hlunnindi er að ræða.
Þá er þriðja krafan, sem verður fram-
að setja til að lsakka nauðsynjar smábæad-
anna, að leiguliðum verði tryggð með lögum
liámarksef.tirgjald eftir jarðir sínar og
jafniiliða því tryggingu fyrir því,að ekki
sje kægt að flsana þá burt af jörðun-um, þótt
ekki geti þeir staðið í skilum. Undanfarin
^ing kefir verið barist fyrir þvx, að fá
ábúðarlöggjöf, sem átt hefir lítilsháttar
að stefna ail bóta fyrir leiguliða, en bæði
er það, að bagsbætur þsa?, sem það frumvarp
hefir að færa leiguliðum, ganga svo skamrnt,
að allt stendur að mestu í sama stað og
aður, þott að lögum yrði, eins og áður kef-
ir verið bent á lijer í blaðinu, og í öðru
lagi hefir Framsókn eld^i viljað ganga inn
á frumvarpið, vegna þessarar litlu endur-
bótar, sem það kefir að færa, enda er þess
ekki að vænta, þar sem Frumsókn er fyrst
og fremst flokkur stórbaaidanna og jarðeig-
endanna og gætir því þeirra bagsmuna í h.ví-
vetna.
III. Krofur viðvíkjandi afurðasölu.
F^rrstu og sjálfsögðustu kröfurnar til
ríkisins um stuðning til sölu afurðanna er
hatt fjarframlag til að leita nýrra markaða
fyrir framleiðsluvörur bænda, og síðan að
það veiti háan styrk eða komi upp eftir
því, sem astæður eru fyrir hendi, í hjeruð-
unum verksmiðjum, húsum ogtSekjum til að
vernda framleiðsluvöruna fyrir skemdum
og vinna úr henni. - Má þar til dæmis
nefna kartöflukjallara, sláturhús og frysti-
hus, niðursuðuverksmiðjur, sútunarstöðvar,
garnahreinsunarstöðvar, kæþiskip og enn-
fremur bættar samgöngur á sjó og landi, svo
að bændum sje auðveldara að koma vörum sín-
um á markaðinn.
IV. Kröfur um atvinnubætur og kaupgjald.
Eins og áur hefir verið vikið að hjer
í blaðinu, þá hefir æ meira fsafcst í það
horf síðastliðið ár, að höfuðtekjur all-
margra bænda hafa verið laun fyrir vinnu,
sem unnin hefir verið utan heimilisins,
bæði hjá stórbændum sveitanna og einkum þó
við vegagerð í hjeraðinu vor og haust, og
auk þess vinna í nærliggjandi þorpum og
kauptúpum, einkum að haustinu við slátur-
störf. - Til þess að geta hlíft pyngju
tekju- og eignamannanna á"þessum kreppu-
tímum", hefir albingi gripið til þess úr-
ræðis, að skera niður sem mest af framkvsmid-
um og síðan að lsákka launin við þetta litla,
sem gert er. Þar með er strykað yfir drýgst-
a tekjulið fátsakustu baandanna, eða hann
fcxrðvr st óxkost lega ni ður.
Vitanlega verða smábændur að stefna
að því, CL ð bú þeirra veiti þeim atvinnu ár
um ki’ing og sæmilegar tekjur til framfæcslu
i jölslqyldum þeirra. En meðan svo er ekki,
þá verða þeir að berjast af alefli fyrir
því, að geta haldið þeim aulcagetum, sem
þeir hai’a haft síðastliðin ár, og sjeu þær
hvorki skertar með minkuðum framkvæmdum
e ða lækkuðu kaupgj aldi. í þeirri baráttu
eiga að sameinast smábændurnir,húsmenn og
lausamenn, sem enn hafa ekki neyþst til
að flýja sveitirnar.
Mðurlag:
Þa hefir verið minst á þær kröfur,
sem mest eru knýjandi að smábæudur og verka-
lýður í sveitum stilli upp, sameini sig um
og berjist fyxir. Enn er margt ótalið, svo
sem bændur sjálfir munu finna. Ma þar til
nefna meiri styrk í heilbrigðis- og menn-
ingarmálum, ókaypis uppihald á sjúkrahúsum
fyrir fátæklinga, og lyf, betri skólahús
og fullkomnari kennslu í sveitunum; enn
fremur jöfnun á fátæfcraframfærslunni, sem
vitanlega stefnir að því, að landáð allt
verði eitt framfaarsluhjerað, en nú eru sum-
ir hreppar algerlega að sligast undir fa-
tcakrafra.mfærslu þeirri, sem a þeim hvílir.
Engu af þessu má gleyma. En þessar fernar
kröfur, sem á hefir verið bent, eru allar
sjerstaklega knýjandi út frá yfirstandandi
og yfirvofandi fcreppuástandi og baiáttan
fyrir þeim er ekkert annað en barátta
fyrir þvl,. að fá að lifa. Á því stigi er
eðlilegt, að barátta bænda hefjist, en frá
upphafi verður hún að hafa það takmark, að
þosa bændur úr viðjum auðvaldsins, að
þeir geti lifað menningarlífi af uppskeru
jarþarinnar, - eigi sjálfir landið, sem
þeir rækta og nytja, sjeu losaðir með öllu
af klafa bankaauðvaldsins, geti áflað sjer
nauðsynja sinna og komið framleiðsluvörum
sínum til þeirra, er þeirra þarfnast,
hindrunarlaust af auðvaldinu og þjónum
þess. En þar sem búast má við,að smábænd-
urnir, sem þessar bendingar eru ætlaðar,
líti það tortryggnisaugum, að þessar kröf-
ur sjeu framkvcananlegar, þar sem heita ma,
að öll þeirra fræðsla og allar þeirra hug-
myndir um þessi efni sjeu frá auðvaldinu
runnar og fulltrúum þess, þá munum við
í næstu blöðum gera nánar grein fyrir því,
á hvern hátt við teljum hyggilegast að
haga framkffismd þess, hvar og hvernig táka
á það fje, sem fátækir bændur eru losaðir
við að greiða og sem auk þess verður fram
að leggja til framkræmda ofanritaðra krafa.
IAfcDBÚMASA.REBEPPAFT í AUÐVAIP SHEIMfNUM -
RIBAFRAMFARIR IAUDBÚUABARIUS í SQVJET-
1 LÝÐVELDUMJM. (Framh.)
.
Til þess að gefa mönuum nokkra hug-
mynd um samyrkjuhreyfinguna, sem er ótví-
rætt merkilegasti viðburþur síðari ára og
hefir geysilmikla þýðingu fyrir malefni
kommúnismand, skulu birtar hjer nokfcrar
tölur og upplýsingar, sem gefa til kynna
hinai risavöxna þróun landbunaðar Sovjetlýð-
veldanna.
Árið 1928 voru aðeins liðlega 2 pró-
sent af jörðum Sovjetlýðveldanna í som-
‘yrkjubúm, en nú eru 62%, eða 15 miljónir
búa, gengin í samyrkjubúin.