Folium farmaceuticum - 08.03.1936, Qupperneq 4

'4
FOLIUM FARMACEUTICUM
Ur dagrókarrlöðum
SVEITAMANNS.
Ég var á ferð hérna um daginn
og brá mér til Tíkarbrandar, til að
fá mér einn Svartadauða, en þar eð
eg bafði pantað bætt rúm á einu
hóleli bæjarins, þurfti ég að bregða
mér i apótek, til að versla svolítið.
Ég bafði lieyrt, að hér í bænuin
væru 4 slíkar stofnanir. Á Lauga-
veg 40 réði ríkjum dóttir Torfu-
skalla béraðshöfðingja, iiálfgerð
fótursdóttir Ilöskuldar Saurbæjar-
jarls. Þegar jeg kom þar, bafði ég
þann svarla í vasanum og vildi því
eigi biðja bana ásjár.
Hélt ég nú niður Laugaveginn,
þar til ég kom að liúsi rambygðu.
sem rekið er saman af fírtommum
einum, og mun þar hvergi finnasl
styttri nagli. Á það dökkur mað-
ur, af fornum og störum ættum.
En þar sem mér var ekki grunlaust
um, að maður sá væri Hitlerstrúai
— eg ég hinsvegar rétltrúaður, —
lagði ég leið mína þar fram bjá.
Eftir landfræðilegum staðliáttúm
hefði legið næst að fara í lyfjabúð
þá, sem kend er við Ingólf land-
námsmann, því að bún liggur næst
„Ríkinu“. Þar drotnar einn dansk-
ur hefðarmaður, sem sagður er svo
hjálpfús, að hann geti engum manni
neitað. Ég vissi mig eigi sterkan i
danskri tungu, svo ég réði þar eigi
til inngöngu.
Nú var eigi nema um fjórða stað-
inn að ræða, enda hafði ég heyrt.
að þar væri elsta og stærsta lyfja-
búð landsins, og var væru krukkur
og meðöl alt frá 1760.
Þessi lyfjabúð ætti nú 13. karl-
leggur frá Gormi Iiinum gamla,
enda talaði eigandinn danska tungu
svo að orð væri á gert, og kynni
auk þess eigi allfá orð í færeysku.
Hafði liann keypt stærsta hús
bæjarins og gerbreytt því öllu í
lyfjabúð og lækningastofur, enda
væri bann svo mikill umbótamað-
ur, að hann vildi lielst þá menil
liafa, sem altaf væru einbverju að
breyta.
Hér réð ég nú til inngöngu, endá
bjóst ég við að liér væri einungis
töluð íslenska, og þótt eittbvað yrði
blandað færeysku, var ég þá gam-
all skútumaður, sem kunni að koma
fyrir mig orðum á þeirri tungu.
Ég lagði nú leið mina gegn um
tvennar tvöfaldar dyr, og þegar inn
kom, sá ég fyrir innan borðið fjölda
fólks, alt í drifhvítum sloppum méð
allavega lit andlit, einkanlega voru
þó dömur i meiri bluta.
Ég gekk út í horn og beið eftii
tækifæri til þess að tala við karl-
mann, og fékk loks færi á einum,
sem ég i fyrstu var i vafa um livort
ekki væri kvenmaður. Ég beygði
mig niður að bonurn og spurði af-
arlágt, bvort hann hefði til Hatu.
Hann kinkaði til mín kolli afar vin-
gjarnlega, hljóp af stað og kom von
liráðar með 100 gr. glas af brennslu-
spritti og fékk mér. Mér fór nú ekki
að verða um sel, og spurði bvort
liann befði ekki verjur. Hann liváði
þá á einbverri tungu, sem ég liélt
helst vera kínversku. Ég brá þá fyr-
ir mig útlendu máli, og spurði bvort
hann befði ekki til „Franskar síga-
rettur“. Og livað haldið þið að þá
bafi skeð? Maðurinn svaraði á púra
dönsku: „Nej, De kan faa dem paa
den anden Side Gaden, London.^
Ég sá nii að maðurinn var bæði
danskur og vitlaus, að visa mér til
London eftir hlut, sem ég þurfti að
brúka þá um kvöldið. Féll mér nú
allur ketill i eld og rauk á dyr.
Ferðamaður.
Ritstjórn: S.O.S.
Ábyrgð: Kreppan.