Morgunn - 01.12.1974, Qupperneq 41

DRAUMAR OG SKYGGNI
119
Mér þykir nú saml þannig komið málum, að ég sé ráðinn
á skútu og er kominn þar um borð sem vaktmaður, skútan
lá við festar hér í höfninni. Mér þótti vera hásumar fagurt
og blítt veður, svo að sjórinn var sléttur sem spegill, ég var
aleinn á skipinu, mér hafði ekki verið annað verk falið en
að gæta skipsins og gekk ég því aðgerðarlaus um dekkið. Þeg-
ar ég hafði dvalið um horð í skipinu nokkra stund, sé ég að
ris alda allhá og stefnir að skipinu og leggur það á hliðina,
svo að það sporreisist þannig, að þar sem ég stend á öldu-
stokknum horfi ég upp á þilfarið eins og lóðréttan vegg og sé
ég ekki annað en að það hvolfi á hverju augnabliki, því farið
var að vatna undir fætur mér þar sem ég stóð á öldustokknum.
Mér verður hugsað heim til konu minnar og bama, á þessa
leið. „Já, svona ætlar þá sjómennskan að fara, Guð almátt-
ugur hjálpi blessuðum útlendingnum mínum, með öll börn-
in“. Þetta ástand varði nokkrar sekúndur, en svo fór ég að
merkja að skipið fór afar hægt að rétta sig við, en hægt fór
það, smáleið yfir til baka, þar til að það var komið aftur á
réttan kjöl og sjórinn varð spegilsléttur aftur, og þar með lauk
draumnum. Um morguninn 2. apríl 1914 fer ég til vinnu
minnar að vanda, hress og friskur, fer heim um 12 leytið til
að snæða hádegisverð, geng svo aftui' til starfs með töluverð-
um áhuga, en um kl. 4 e. h. fer ég að kenna lasleika, sem
alltaf eykst, svo að ég verð að hætta vinnu og fer heim, en þá
kemur í ljós, að ég er með 39 stiga hita, læknis er vitjað og
hann álítur að sjúkdómurinn sé taklaus lungnabólga.
fig ligg í hálfan mánuð með um og yfir 40 stiga hita,
miklu óráði og annari vanlíðan, á 14. dægri, sýnist lækni mjög
tvisýnt um endalokin, segir að það hljóti að skipta um eftir
2-3 tima og þá sé spurningin hvort hjartað þoli, þvi umskipt-
in verði mjög snögg. Læknirinn kom eftir 3 tíma, en þá vakn-
aði ég eins og af draumi til lífsins, hjartað liafði dugað. Frá
þeim degi fer ég að smáhjarna við, fer svo eðlilega hatnandi
dag frá degi, en það lengi var ég að safna kröftum, að ég var
ekki vinnufær fyrr en í septembermánuði um haustið. Afleið-
ingarnar urðu þær, að vinnustofan stóð lokuð í 5 mánuði, því