Morgunn - 01.12.1974, Qupperneq 68

146
MORGUNN
hafi haft samband við framliðinn mann sinn, yrðum við að
hugsa okkur eftirfarandi: í fyrsta lagi, að draumvitund kon-
unnar sjálfrar hafi fundið skrínið og í öðru lagi, að draumvit-
undin hafi séð inn í skrinið; þetta tvennt er í sjálfu sér ekkert
óhugsandi, ])ó að það sé ekki verulega líklegt, af því að þess er
ekki getið, að konan hafi endranær séð i fjarska í svefni.
Draumvitundin yrði í þriðja lagi, að hafa skapað eiginmami-
inn, gert sér í hugarlund, að hann segði frá því, sem einhver
hluti af vitund konunnar skynjaði sjálf í raun og veru. Það
má ef til vill segja, að þaÖ sé heldur ekki neitt óhugsandi, jafn-
vel ekki neitt sérstaklega óliklegt.
En nú hyrja örðugleikarnir svo að um munar.
Við verðum að hugsa okkur i fjórða lagi, að þessi draumvit-
und konunnar láti Swedenborg verða varan við sig; i fimmta
lagi, að hún hafi getað sagt honum það, sem gerðist um nótt-
ina svona nákvæmlega; í sjötta lagi, að hún hafi getað látið
Swedenborg skynja sig sem framliðinn mann; og að henni hafi
í sjöunda lagi einhvern veginn þótt það sögulegra að telja hon-
um trú um, að vitneskjan væri enn ekki til konunnar komin,
og að þessi framliðni maður — sem í raun og veru var ekkert
annað en draumvitund jarðneskrar konu —- yrði að flýta sér
með vitneskjuna til konunnar sinnar.
Þessar tilgátur virðast óhjákvæmilegar, ef við ætlum að
komast hjá þeirri hugsun, að hér hafi náðst samband við fram-
liðinn mann. Verður hér hver að gera upp við sjálfan sig,
hvort honum þyki liklegra.