Tímarit Tónlistarfélagsins - 01.04.1941, Blaðsíða 5

Tímarit Tónlistarf élagsins
Bonnet í Paris, auk þess, sem hann hélt hljómleika á ýms-
um stöðum. Árið 1929 var honum boðið að leika Chaconne
fyrir orgel eftir sjálfan sig á Norræna tónlistarmótinu í
Khöfn, og þrem árum síðar stjórnaði hann hljómleikunum
á íslenzku vikunni í Stokkhólmi. Passacaglia hans fyrir
hljómsveit var leikin á norræna tónlistarmótinu 1938 og
mikið orð gert af.
Það er ekki ætlan mín hér, að semja æfisögu Páls ísólfs-
sonar, og er því stiklað á því, sem ég helzt man eftir í svip.
Það mun ekki hafa valdið hvað minnstu um skjótan tón-
listarþroska hans, að hann var frá bernsku alinn upp við
góða músík. Faðir hans, ísólfur tónskáld, sem nú er nýlát-
inn, hafði svo að segja daglega verk klassisku tónskáldanna
um hönd, og Páll tók þegar um átta ára aldur að leika á
i> hormonium og síðar að semja tónsmíðar. Hann seglr sjálfur
svo frá, að mörg af þeim stefjum, sem hann hefir siðar
á fullorðinsaldri notað sem uppistöðu í tónsmíðar sínar,
hafi sér fyrst dottið 1 hug á bernskuárunum á Stokkseyri,
og telur, að hinn þungi niður brimhljóðsins, sem svall í
eyrunum dag og nótt hafi átt mikinn þátt í að móta allt
hugarfar sitt, og þá ekki sízt þá hliðina, sem að tónlistinni
vissi. Þessara æskuáhrifa sjást enn ljósar mennjar í tón-
smíðum hans — þarf aðeins að nefna „Brennið þið vitar“
úr Alþingishátíðarkantötunni, en það lag, með öllum þess
norræna brimþunga, hefði enginn getað samið, nema sá,
^ sem alinn er upp við sjóinn.
Páli hefir ekki frekar en öðrum íslenzkum tónlistar-
mönnum unnizt mikill tími til tónsmíða. Á prenti hafa birzt
eftir hann nokkur smálög fyrir piano og einsöng, auk heftis
af prelúdíum fyrir orgel. En mörg af verkum hans, sem
liggja I handriti hafa heyrzt opinberlega, og er mest þeirra