Tímarit Tónlistarfélagsins - 01.04.1941, Blaðsíða 6

Tímarit T ó n 1 i s t a r f é 1 a g s i n s
kantatan, er hann samdi fyrir Alþingishátiðina 1930, og
hlaut fyrstu verðlaun í keppni þeirri er haldin var þá. Sá,
sem kynnir sér þau verk, er kantötudómnefndin fékk til
meðferðar, getur varla verið í vafa um, að rétt hafi verið
dæmt í því máli. Það má ef til vill segja, að kantata Páls
sé ekki allsstaðar jafn frumleg, en hún ber af hinum að því
leyti, að hún er heilsteypt verk, samið af mikilli kunnáttu
og ítrustu vandvirkni, og ekki hvað sízt að því leyti, að hún
er þrungin anda nútímans, en sækir ekki meginviði sína
aftur í löngu liðnar aldir.
Af stærri verkum Páls má þó telja öllu merkari þau, sem
fyr er getið, Passacaglia fyrir hljómsveit og Chaconne fyrir
orgel, en sú síðarnefnda er samin yfir fornt íslenzkt tema
í dóriskri tóntegund. Bæði þessi verk eru mikilfenglega
hugsuð og þannig útfærð frá tækninnar sjónarmiði, að
sjaldgæft er um íslenzkar tónsmiðar.
Páll er enn svo ungur maður, að þeim sem þekkja hann,
þykir satt að segja of snemmt fyrir hann, að fara að halda
„júbileum" núna, þegar hann á vafalaust mikinn hluta
starfsæfi sinnar framundan, enda mun hann sjálfur leggja
lítið upp úr þessum merkjasteini æfi sinnar. Hitt er víst,
að þó að hér hafi verið snöggvast litið um öxl og minnst
lauslega þeirra 25 ára, sem liðin eru, siðan Páll ísólfsson
hóf tónlistarstarf sitt hér I bæ, mun hann ekki taka það
sem bendingu um, að nú sé óhætt að setjast í helgan stein,
nú sé vel róið. Hann fær áreiðanlega tækifæri til þess að
staldra við marga merkjasteinana ennþá, og við hvern
þeirra mun hann geta horft aftur á starf, sem hefir borið
íslenzkri tónlist aukna ávöxtu.
Emil Thoroddsen.