Jazz - 01.04.1947, Blaðsíða 6

Saxófónarnir jrá vinstri:
Ben Webster, Benny Carter,
Choo Berry og Hawkins.
Evrópnferð Haw!{ins.
Evrópuferð Hawkins hafði ekki góð áhrif
á leik hans. Er hann sneri aftur til Banda-
ríkjanna árið 1939 hafði hann ekki tekið hinn
fallega tón með sér og sólóir hans höfðu
ekki þann kraft og það innihald, er þær
höfðu áður.
I París árið 1937 lék Hawkins inn á nokkr-
ar plötur með Carter og nokkrum Frökkum.
A þessari plötu er Honeysuckle Rose öðru
megin en hinum megin er Crazy Rythm.
Er það áreiðanlega bezti saxófónleikur, sem
nokkru snni hefur verið skorinn í vax.
A plötuna léktt beztu saxófónleikarar, er þá
voru uppi, en þeir voru: André Ekyan (alt),
Alix Combella (tenór), Hawkins og Benny
Carter.
A þessari plcitu er tækifæri til að kynnast
þeim manni, er líkist Hawkins mest, en það
er Combella, sem sennilega er beztur evróp-
skra saxófónleikara. Má segja að Combella
stæli Hawkins svo, að það er undrunarefni
þeim, er heyrt hafa.
En tónn Combella liafði ekki þann kraft,
sem tónn Hawkins hefur, og ekki heldur
náði hann því jafnvægi í hægum leik, er
Hawkins hafði.
Nýir saxófónlei\arar.
Þó að tónn Hawkins hafi ekki, eins og
áður segir, þann kraft, er hann liafði náð
fvrir Frakklandsförina, er hann ennþá tal-
inn bezti bandaríski saxófónleikarinn, þó að
hann hafi tapað mörgum atkvæðum við síð-
ustu skoðanakönnun.
Nú hafa komið margir nýir saxófónleikar-
ar fram, er miklar vonir eru tengdar við,
t. d. Hershel Ewans, Don Byas og Buddy
Tate, er leika með hljómsveit Basies (Buddy
Tate hefur nú stofnað eigin hljómsveit) Joe
Thomas, er leikur með Lunceford og Charlie
Ventura og einnig eru margir margir aðrir,
er nefna mætti en of langt mál yrði að telja
upp, og allir eiga þeir Hawkins mikið upp
að unna, — Hawkins, föður nútíma saxófón-
leiks.
4 JAZZ