Útvarpstíðindi - 01.04.1953, Síða 18

þótt skipuleg herferð yrði hafin í skól-
unum, yrði það ekki nóg, ef ekki yrði
um leið útrýmt verstu málvillunum af
heimilunum og úr því lesmáli, sem fólk
hefur mest um hönd — blöðunum. Eins
og nú horfir held ég að þessir aðilar
vinni heldur á móti skólunum í þessu
efni, þ. e. rugli það aftur, sem kennar-
arnir leiðrétta. Mestu varðar þó, að
börnin læri strax að tala rétt. Það er
erfiðara að kenna það, sem áður hefur
verið lært vitlaust, en hitt, sem aldrei
hefur verið kennt. Sú málkennd, sem
barnið öðlast fyrstu árin, verður alltaf
sterkust. í þessu efni er allt undir heim-
ilunurrf komið.
Mikið af málvillum og hrognamáli
blaðanna held ég að stafi fyrst og
fremst af flýti og hroðvirkni, en ekki
því, að blaðamennirnir séu ekki starfi
sínu vaxnir, hvað móðurmálskunnáttu
snertir. Margir blaðamenn vorir hafa
sýnt það, að þeir geta gert vel, ef þeir
hirða um að vanda sig E.inhverjar und-
antekningar finnast, en þær álít ég, að
séu ekki ýkja margar. Það, sem blöðin
skortir mest nú, er meiri vandvirkni og
betri prófarkalestur. Með því held ég,
að afstýra mætti flestum málvillum
þeirra.
Ég get ekki kvartað yfir því, að þætt-
inum hafi verið sýnt tómlæti. Mjög
margir hafa látið í ljós áhuga sinn
munnlega og skriflega. Mér hefur borizt
fjöldi bréfa, en þó flest úr Reykjavík.
Yngsti bréfritarinn er 14 ára. Flest eru
þessi bréf frá óskólagengnu fólki, og öll
eiga þau sammerkt í því, að í þeim
kemur fram brennandi áhugi á móður-
málinu og meðferð þess. Verð ég að
segja það, að ég er miklu bjartsýnni um
framtíð íslenzkunnar síðan ég hóf flutn-
ing þáttarins en ég var áður. Bréfin hafa
Hin unga og glæsilega söngkona
Þuríður Pálsdóttir, syngur í útvarpið á
skírdag kl. 20,15. — Meðal annars
syngur hún lög eftir Scliuhert, Brahms
og Þórarinn Jónsson.
sýnt mér, að meðal óskólagengins al-
mennings á móðurmálið marga ótrauða
liðsmenn — fólk sem kann íslenzkuna
hreina og ómengaða og hefur svo sterka
málkennd, að hvergi skeikar, þó að það
hafi aldrei í skóla komið né í málfræði
litið. Það er hjá slíku fólki, sem íslenzk-
an varðveitist, og framtíð hennar hvílir
á herðum þess.
Um framtíð þáttarins get ég ekkert
sagt. Það er á valdi ráðamanna útvarps-
ins, hvort honum verður haldið áfram
næstu vetur. Nauðsynlegt er, að hann
sé ekki alltaf í höndum sama mannsins.
Fólk þreytist á sömu röddinni til lengd-
ar og líkum efnistökum.
Eiríkur Hreinn Finnbogason.
18
ÚTVARPSTÍÐINDI