Prentarinn - 01.05.1910, Blaðsíða 3

PRENTARINN
15
SKEMTIFERÐ.
Paö liefir verið venja prentara undaniarin
sumur, að fara einn sunnudag skemtiferð.
Hafa pær ferðir orðið mörgum til ánægju
og munu prentarar nú í sumar einnig hugsa
til slikrar farar.
En sunnudagurinn einn er alt of stuttur
til pess.
Á einum degi er ekki unt að komast nema
upp í Mosfellssveitina, og eru víst flestir
búnir að fá nóg af peim ferðum.
Eg hef pví hugsað mér, að koma með pá
uppástungu í von um, að henni verði vel
tekið, að félagsmenn gangist fyrir skemti-
ferð í sumar til t’ingvalla, og taki til pess
tvo daga, án pess pó að missa nokkurs í
við vinnu.
Við höfum góðan tíma á kvöldin, og væri
okkur vorkunnarlaust, að bæta einum tima
við vinnutímann i 9 daga til pess að fá
laugardaginn frian.
Eg er viss um, að vinnuveitendur mundu
með glöðu geði stnðla að pessu, með pvi,
að haga svo verkum í prentsmiðjunum, að
ekki kæmi i bága.
Ef almenn hluttaka yrði ætti að vera liægt
að gera ferðina margfalt kostnaðarminni en
ella.
Vel mætti nota föstudagskvöld til að kom-
ast austur og hefðum við pá góðan tíma.
Ef til vill sýnist mönnum heppilegra, að
fara eitthvað annað, pað skiftir minstu. En
eg vil ekki láta sumarferðirnar leggjast niður.
*
PRENTARAFÉLAGIÐ
1897-1910
(stutt yfirlit).
Árið 1902 er tiðindafátt og gengur ílest í
sama pófinu. í stjórnina eru pá kosnir Frið-
flnnur Guðjónsson form., Aðalbjörn Seíáns-
son skrifari, eins og árið áður, en Jón Árna-
son gjaldkeri. í byrjun ársins eru félags-
menn orðnir 17 að tölu. Sjóður fél. er 117 kr.
28. marz er haldinn.fundur sá, er getið
er um í lok ársins hér á undan. — Er par
sampykt af prenturum og prentnemum í
sameiningu, »að kjósa nefnd til pess, enn á
ný, að semja reglur um nemendatöku í prent-
smiðjurnar, er allir prentarar og prentnemar
sampykki með undirskriftsinni«. Fessiályktun
er siðan lögð fyrir næsta prentarafélagsfund,
sem haldinn var 30. marz, og hún staðfest
par, og nefndinni gefin svolátandi heimild:
»Fundurinn gefur ineðlimum sinum, sem
valdir voru i nefnd til að semja reglur um
nemendatöku í prentsmiðjurnar, er gildi
fyrir alla prentara og prentnema í Reykjavík,
heimild til að lofa peim prenturum, sem
utan félags eru, inngöngu i félagið, og heitir
peim stuðningí pess, pegar peir purfa ineð
ef peir gera pað að skilyrðk. — Ekki verð-
ur annað séð, af fundarbókunum, en að
framkvæmd pessarar nýu reglugerðar fari
öll i mola, pví enginn árangur er sýnilegur,
— enda undirskriftir ekki orðið einhuga
pegar til kom.
Hlutaveltu lieldur félagið á árinu sam-
kvæmt fengnu leyfi frá árinu áður. Naut
sjúkrasjóðurinn ágóðans, er mun hafa verið
nær 600 krónum.
Árið 1903 er mjög veigalítið, og tiðinda-
laust með öllu. Pað virðist eiginlega vera
einskonar værðartímabil, pví pá eru að eins
tveir fundir haldnir um óveruleg atriði, að
gefnu tilefni annarstaðar frá. Pá er enginn
aðalfundur haldinn, engir reikningar lagðir
fram og stjórnin frá árinu áður situr kyr,
óbeðin,og án pess að vera endurkosin. Með-
limir hrófla ekki við neinum peim kröfum
eða réttarbótum, er peir undanfarin ár höfðu
mjög práð að öðlast og fá prentsmiðjueig-
endur til að sampykkja. — Pað verður pví
ekki öðruvisi litið á petta ár, en sem nokk-
urskonar umhugsunartimahil handa félags-
mönnum til að sækja i sig nýjan dug, án
félagsaga eða áhrifa frá pvi, og búa sig undir
pað í kyrpey, að ganga fram til enn alvar-
legri baráttu fyrir sig og sléttina en áður;
tímabil, er pó sýnir peim að lokum, að værð
af pessu tagi er ekki vegur til framsóknar,
heldur vakandi samheldni og aukinn áhugi
til að standa af sér áheyrnar- og samúðar-
leysi prentsmiðjueigenda, að pvi er kröfur
félagsins snertir á umliðnum árum, er marg-