Prentarinn - 01.11.1910, Blaðsíða 2

26
I1 H E N T A H 1 N N
Tvítugur kom Sigurður lil Reylcjavíkur
(1875). Var pá aleiga hans einir 12 ríkis-
dalir. Öllum var liann ókunnugur í bænum
og alt óráðið, hvað hann tæki fyrir. Pað
var því tilviljun likast, að liann réðist til
Einars heitins Pórðarsonar þá um liaustið í
þvi skyni að nema prentiðn. Útlærður var
liann og fékk sveinsbréf 14. maí 1879. Siðan
réðist liann til ísafoldar-prentsmiðju og vann
þar þangað til um vorið 1886. Pá hætti hann
að stunda prentiðn.
A meðan hann var prentari i ísaf.-prent-
smiðju (1883) keypti hann steinhúsið nr. 3
við Bankastræti af Sigmundi heitnum Guð-
mundssyni prentara. Og sama ár, 20. okt.
um haustið, keypti hann borgarabréf og
byrjaði á bókaverzlun þeirri, er hann rekur
þar enn.
Sigurður heíir rekið bókaverzlun sina og
bókaútgáfu með meiri dugnaði og meiri bag-
sýni en nokkur dæmi eru til liér á landi
áður. Hann heflr verið skjól og skjöldur
islenzkra bókmenta. Margan nýgræðinginn
hefði kalið til ólifls, hefði liann ekki lagt
hendurnar yfir hann. fá heflr liann eklci
verið fornbókmcntunum óþarfur. Honum er
það að þakka, að íslendingasögum er nú
öllum safnað í eina heild, sem flestir vilja
eiga. Hafa þær i þcssum útgáfum fengið
margfalda útbreiðslu við þá, er þær böfðu
áður, og um leið komist hjartarótum þjóð-
arinnar miklu nær.
Prentarar biðja liverjum þeim manni heilla,
sem eykur atvinnu þeirra. Petta hafa fáir
núlifandi menn gert betur en Sigurður Krist-
jánsson. En hann gcrir meira en það. Hann
telur sig enn þá til prentarastéttarinnar og
sýnir það i verkinu, því að svo má segja, að
liann hafi skift arðinum af iðju sinni á milli
sín og liennar.
Pann 20. okt. 1908 voru liðin 25 ár frá því
að Sigurður hóf bókaverzlun sína. Pann
dag sendi liann Prentarafélaginu i Reykjavík
svo hljóðandi bréf:
»Með líniim þcssiiin leyfl cg mér að seuda
1000 — eitt þúsnnd — krónnr í peuingnni,
sem grjiif frú mér til Sjúkrasninlngs Prent-
arafélags Reykjavíknr, með þeim fyrirmæl-
nm, að uppliæð þessi verði lútin úvnxtnst ú
sem trygrglleg'astan og arðvænlegastan liúft,
og vcxtirnir jafnnn Ingðir við grundvnllar-
npphæð þessn, þegnr ekki þarf ú þeim að
iialda.
Gjöflu sú iiin smútækileg'a, sem nú vnr
nefud, ú að geymn inniicga kveðju ústnr og
virðingnr frú mér sem göinlum prentara til
Prentarafólags Reykjavíkur, og verðnr luin
nð vern í lítilræði sfim þegjandi minning
um það, að í dag eru liðin 25 ár síðnn eg
skifti iim vist í musteri hókmentannn og
gerðist bóksali og útgerðarmaðiir fslenzkra
hókn.
Reykjavík 20. oktbr. 1908.
Virðingarfylst
Sigurður Krisfjúusson.
Til
Sjúkrasamlags Prenlaraiélagsins í lleykjavík«.
Svo mörg eru þau orð. Annað eins bréf
liafði Prentarafélagið aldrei fengið og lik-
lega verður langt að bíða cftir næsta bréfi,
sem færi því slík tiðindi.
Bréfið sjálft lýsir Sigurði betur en nokkuð
annað. Tiltækið sjálft — rausnin, liöfðings-
lundin og trygðin við stéttarbræðurna. Og
svo orðalagið. Ilæverskan og yflrlætisleysið
er engin uppgerð, þó að svo mætti ætla í
þessu sambandi. Sigurður lætur aldrei mikið
yfir sér. En góðan starfsmann, hollan og
trúan, hefir »musteri bókmentanna« átt síðan
Sigurður kom þangað inn.
Viku síðar (27. okt.) var aukafundur liatd-
inn í Prentarafélaginu og Sigurður kosinn
heiðursfélagi í einu liljóði. Par var á-
kveðið að lialda honurn heiðurssamsæli,
sem fór fram að nokkrum dögum liðnum.
Par var lionum fengið í liendur heiðurs-
félagaskírteini og flutt kvæði um lcið. Sam-
sætið var haldið í »Hótel Reykjavík«.
Sigurður er eini heiðursfélagi Prentara-
félagsins. Heiðursfélaga-skírteini hans mun
einhvern tima scinna þykja fágætur gripur.
Pví að ekki er til af því nema það eina
eintak.
Sigurður er nú meira en liálf-sextugur; en
ern er hann og heilsugóður og ungur í anda.
Hann er maður í lægra meðallagi á hæð, en
þéttvaxinn — »þéttur á velli og þéttur í lund«.
G. M.