Prentarinn - 01.10.1936, Qupperneq 3

PIiENTARINN
23
GUÐJÓN EINARSSON
SJÖTUGUR
KRISTJÁN GUÐJÓNSSON
ÞRJÁTÍU ÁRA PRENTARI
Þa'ð er gaman að lesa
elztu fundargerðir HÍP og
sjá, livernig félagarnir
lólf tóku á málununi, þeg-
ar í byrjun; hve fram-
sýnir þeir voru á sumt
og ákveðnir, en hikandi
við annað, ])ótl rétt og
mikils virði reyndist síð-
ar, og margur hefur ])á
lagt gott til starfseminn-
ar, sem seinna dró sig í hlé eða féll frá og því
verið lílið gelið eða minnzt, þó að verðleikar
hefðu verið nægir. Menn gleyma ofl fljótt því,
sem vel er gerl, en muna heldur hitt, er
miður fór. En endurnýjun og þroskun fé-
lagsskapar hvílir að ekki svo litlu leyti á
þeim stoðum, sem reistar hafa verið á um-
liðnum árum, þótt gleymt sé, hvenær, hvern-
ig og af hverjum þeim var komið fyrir.
Þetta er gott að muna og liolt ungum
mönnum að liugsa um.
En það verður ekki gert nema minnast
þá að verðleikum hrautryðjendanna.
Nú er einn þeirra mamia, sem ódauðlegir
munu verða i sögu HÍP, nýlega orðinn
sjötugur. Það er hár aldur, en fjörutiu ár
eru líka liðin næsta vor frá þvi að hann
tók þátt i þarfasta verkinu, sem stétt vorri
liefur verið unnið: stofnun félagsins. Og á
þriðja fundi þess hreyfði hann fyrstur
manna og röggsamlega þvi málinu, sem æ
síðan hefur verið og er eitt af mestu áhuga-
málum þess: takmörkun og eftirlit með
nemendatökunni.
Þessi hrautryðjandi er Guðjón Einarsson.
Starfsferils hans liefur áður verið getið í
PRENTARANUM (april 1910 og 3. thl. 1926).
Guðjón Einarsson tók drjúgan þátt í störf-
um félagsins á fyrstu árum þess og var for-
maður árið 1904. Hann hefur ætíð verið mjög
ákveðinn í skoðunum og óhræddur að láta
þær i ljós og þess vegiia oft staðið styr af
honum. Eru slíkir menn tiðast þarfir og
hressandi, því að sjaldan er gagn að logn-
mollunni til þess að ýta við mönnum.
Kristján Guðjónsson
hyrjaði prentnám í Gut-
cnherg 1. október 1906 og
vann þar óslitið fram á
árið 1915, en þá lileypti
hann heimdraganum og
sigldi til Kaupmannahafn-
ar, fékk vinnu í prent-
smiðju L. S. Möllers og
var þar um tveggja ára
skeið. Ut kom liann aftur
1917 og vann dálitinn tima í Gutenberg. Um
þessar mundir slofnaði Gisli J.ohnsen prent-
smiðju í Vestmannaeyjum, og réðst Kristján
þangað, þegar lnin tók til starfa og vann þar
fram á árið 1920, en þá fluttist hann aftur til
Reykjavíkur og hefur jafnan siðan unnið i
Gutetiherg.
Hann gekk í HÍP 22. desember 1910.
Þegar Kristján Guðjónsson kom lil náms
var honum valinn staður við hliðina á E. W.
Sandholt, sem þá var aðalsetjari á atfelli
(,,aecidens“) i Gutenberg, hæði smekkvís og
hugmyndaríkur verkmaður. Naut Kristján
])ví ágætrar kennslu í þessari grein prent-
listarinnar og fékk hrátt fjölhreytt viðfangs-
efni, sem hann þótti leysa af hendi með ágæt-
um. Síðan hefur Kristján jafnan verið atfella-
setjari. En það eru ekki litlar kröfur, sem
gera verður lil slikra setjara i stórri prent-
smiðju. Hann verður að vera þaulkunnugur
öllum leturgerðum prentsmiðjunnar, smekk-
vís og fljótur að átta sig á hverju viðfangs-
efni og hraðvirkur i bezta lagi. Hann þarf
einnig að fylgjast vel með öllum nýjungum
á sviði prentlistarinnar og innleiða það í
starf sitt, sem nýtilegt þykir og til framfara
liorfir í iðninni. Þessum kröfum hefur Krisl-
ján fullnægt í fyllsta máta. — Það væri gam-
an að hafa sýnishorn af prentgripum Krist-
jáns til þess að lita yfir á þessu þrjátíu ára
starfsafmæli lians. Þessa er því miður eng-
inn kostur, þvi prentsmiðjurnar munu yfir-
leitt ekki vera svo hirðusamar, að eiga ein-
tak af þvi hezta, sem þær framleiða, hvorki
atfellmn né öðrum prentgripum. En eigi að