Kristilegt stúdentablað - 01.12.1936, Page 11

KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ
e)líagnus ílndersen sfud. med:
Q
sfúdenfa- íireyfingin
á Díorðurföndum.
Kristilega stúdentahreyfingin á Norðurlönduni
er ekki ný af nálinni. Það hefir í mörg ár verið
til alþjóðasamband kristinna stúdenta, og þetta
samband hefir einnig haft sín félög á Norður-
löndum, og hafa þau í mörg ár unnið þýðingar-
mikið starf til að vinna menntaæskuna fyrir
Krist. En eftir að frjálslynda, guðfræðin tók að
þrengja sér til Norðurlanda frá Þýzkalandi,
breiddist hún smátt og smátt einnig til kristilegu
stúdentafélaganna, sérstaklega tók á þessu ad
bera eftir stríðið. Þetta gjörði marga af hinum
jákvæðu, kristnu stúdentum órólega og kvíðafulla.
En það virtist ekki vera unnt að stöðva þessa
þróun í frjálslynda átt, og sá félagsskaiDur, sem
áður hafði flutt fagnaðarboðskapinn um synd og
Magnus Andersen.
náð meðal, háskólaborgara, hafði nú að margra
áliti alveg brugðist hlutverki sínu,
Horrænu stúdentamótin ó biblíu-
legum grundvelli.
Vorið 1919 var í Oslo skipuð nefnd, sem átti
að sjá um dagskrá fyrir sumarmót stúdenta, sem
Er kristindómurinn ofurefli?
Frli. af 8. síðu.
lyft sér til himins. Það er jafn ómögulegt og að
lyfta sjálfum sér á hárinu- — Það er þetta, sem
hin trúarbrögðin eru að streitast við.
En svo skeði það, að Guð sté niður í Jesú Kristi.
Og aðeins af því að ha,nn rétti út hendina til vor,
getuan við komizt út fyrir sjálfa oss.
★
Kristindómurinn gerir þær kröfur, sem engin
önnur trúarbrögð gjöra. En svo gefur hann einn-
ig þann kraft, sem engin önnu trúarbrögð geta
gefið. Sá, sem ætlar að beygja sig undir kröfur
kristidómsins án þess að taka á móti krafti hans,
ofreynir sig. Þá er hann ofurefli. Og ég vil enn-
fremur bæta við: Þau trúarbrögð, sem ekki ná
lengra en afl mannsins, eru þ'tilsvirði; því þau geta
ekki leitt oss lengra en til einhvers guðs, sem ekki
stendur manninum framiar. Og í því er oss engin
hjálp.
Fullkomnunarkrafan mer sundur sérhvern ein-
lægan mann. Og það er líka tilgangurinn. Á með-
an maðurinn berst í eigin krafti án þess að hafa
þörf fyrir Krist, á kristindómurinn að vera ofur-
efli. Það er tilætlun Guðs. Lögmálið á að vera
tyftari vor til Krists (Gal. 3, 24.).
En þegar maðurinn í örvæntingu út af sjálfum
sér kemur til Krists, þá uppgötvar hann nýja hlið
á kristindéminum: Fyrirgefningu. syr.danna. Það
er dýpsti leyndardómur kristindómsins. Þessvegna
er hægt að vera kristinn, jafnvel þótt maöur verði
aldrei fullkominn hér. Án náðar cg fyrirgefningar
væri kristindómurinn aðeins hin, æðsta lögmáis-
tríi. En fyrirgefningin gjörir hann að kristindómi.
Þessvegna er hann ekki ofurefli fyrir endurfædd-
an mann heldur aðeins fyrir náttúrlegan mann.
Og þegar maðurinn í örvæntingu sinni kemur til
Krists, þá er ekki lengur spuyt um mátt vorn.
Þá er það máttur Jesú, sem spurt er unr. Og þá
getur kristindómurinn aldrei orðið ourelli; því það
er hann, sem hefir skapað kristindóminn, það er
hann, sem hefir lifað hann inn, í heiminn, já, það
er hann, sem er kristindómurinn.
Bjarne Hareide.
11