Árbók Tannlæknafélags Íslands - 01.01.1960, Blaðsíða 30

24
samanburður gerður á flokkun, sem fengin er af uppdrætti Röntgen-
mynda.
Angle leit á skekkjurnar frekar sem ósamræmi tyggingarlíffæranna
en skekkjur einstakra tanna og flokkar þær í þrennt.
1. Þar sem tannbogi mandibulu sem heild ásamt corpus, er í réttri
afstöðu mes-dist til Maxillu og cranial hluta höfuðsins, en tennurnar
eru innbyrðis skakkar.
2. Þar sem tannbogi og corpus mandibularis er öðru megin eða
báðu megin of distalt miðað við cranial hluta höfuðsins.
3. Þar sem tannbogi og corpus mandibularis er öðru megin, eða
báðu megin of mesialt miðað við cranial hluta höfuðsins.
Þegar Angle setti fram sín sjónarmið, þá áleit hann fyrsta molar
maxillunnar vera tiltölulega stöðugan í afstöðu sinni til annarra höfuð-
beina og mætti því sjá mesial eða distal afstöðu tanna mandibulae eftir
því hvernig fyrstu molarar mættust. Nú vitum við það, að staða fyrsta
molars í maxillu er breytileg og kemur ýmislegt þar til greina, sem
orsök, eins og h'tið grunnbein, röng vöðvastarfsemi, lélegir contact-
punktar, extractionir, partial anodontia o. fl. Aður en við flokkum
tannskekkju eftir biti fyrstu molara er nauðsynlegt að athuga vel stefnu
og stöðu allra hinna tannanna með hliðsjón af legu þeirra í grunn-
beinunum. Tannréttingunni má skipta í tvo flokka, þar sem eru hin
einföldu og svo þau erfiðari tilfelli. Einföld tilfelli tannréttinga tak-
markast við hreyfingar eins og breytingar á axial stöðu, lengingu tanna
og snúningi. Erfiðari tilfelli miðast við paralell hreyfingar og depres-
sionir. Þessi skipting byggist á tvennu. í fyrsta lagi hversu erfitt er að
rétta tennurnar og í öðru lagi á þeirri hættu, sem samfara er mismun-
andi tannhreyfingum. Meðal þeirra erfiðu tilfella, sem við sjáum oft
og auðkennileg eru, er II cl. II div. Mikið hefir verið skrifað um þessa
tegund tannskekkju og flestir í þeirri trú að hér væri um distal
occlussion að ræða og um leið floldcað samkvæmt flokkun Angles.
Rannsóknir hafa farið fram sem sýna morfologisk séreinkenni II cl.
II div. frá II cl. I div. Hellmann gerði rannsóknir á hauskúpum, sem
höfðu II cl. skekkju og sýndu þær rannsóknir að í II cl. I div. var
corpus mandibularis of distalt miðað við maxilluna, heldur en í
normal hauskúpum en í II cl. II div. var þetta öfugt. Þar virtist
processus alveolaris max. hafa gengið mesialt og tennurnar þess vegna
í mesial afstöðu til tanna mandibulu. Baldridge fékk sörnu niðurstöðu
og Hellmann. Hann sýndi fram á réttstöðu mandibulu miðað við
höfuðbeinin í II cl. II div. en distal stöðu mandibulu í II cl. I div.
Hornamælingar hafa einnig verið gerðar til þess að sýna afstöðu
andlitsbeinanna innbyrðis. Þar sýndi Renfroe fram á, að maxillan var
mun framar miðað við spina nasalis anterior í I cl. og II cl. II div.
heldur en í II cl. I div. og það sama var að segja um hökuna, hún
var einnig framar í I cl. og II cl. II div. heldur en í II cl. I div
j