Árdís - 01.01.1953, Blaðsíða 26

24
ÁRDÍ S
MINNINGAR
Ásdís Hinriksson
Fœdd 6. maí 1858 — Dáin 3. desember 1953
Ég hafði verið að hlusta á Jóla-
sálma, er bárust á bylgjum loftsins
gegnum útvarpið, þegar maðurinn
minn sagði mér, að í gegnum sím-
ann hefði sér verið tilkynt andláts-
fregn Ásdísar Hinriksson, er látist
hafði snemma þann morgun. —
Saman við orð hans blandaðist
söngur: Dýrð sé Guði í upphæðum,
jriður á jörðu og velþóknun yjir
mönnunum. — Undursamlega við-
eigandi að þessi boðskapur hljóm-
aði hærra en orðin, sem báru
fregnina, að hún væri látin — hún,
sem alla æfi í blíðu og stríðu, hafði
sungið guði lof — hún, sem um
síðastliðna áratugi, hafði leitt jóla-
sönginn á Betel, þar sem þreyttir
vegfarendur urðu aftur ungir íanda í lofsöng Jólanna.
Fyrir tveimur árum flutti Árdís ítarlega og fagra ritgjörð eftir
Dr. Rúnólf Marteinsson, þar sem æfistarfi og æfiferli þessarar
merku konu var nákvæmlega lýst. Verður því ekki gjörð nein til-
raun hér til að segja æfisögu hennar, heldur aðeins að bæta einu
smáblómi í sveig minninganna, sem vinirnir geyma.
Ásdís átti svo marga þá eiginlegleika, sem olli því að samferða-
fólkið lærði að elska hana og virða. Hún var gáfuð kona og andlega
þroskuð, sterktrúuð og hugrökk, bjartsýn og hreinskilin, félagslynd
og söngelsk. Hún tók einlægan þátt í sorg og gleði vina sinna og fram