Oddur - 01.03.1927, Síða 1

3. TBL.
1. ÁR
MARIT
EG vil biðja heiðraða lesendur
að afsaka, þó þetta blað verði
ekki eins skemtilegt og síðustu
biöðin. Það gjörir að svo alvar-
legt mál og Negramálið (Krana-
málið), sem er nú mitt mesta
áhugamál, hlýtur að taka mikið
pláss og þar sem eg er á móti
»Negra« get eg ekki skrifað með
léttri lund. Vonandi verður eitt-
hvað skeð í málinu áður en næsta
blað kemur út, svo að það geti
orðið gott og gagnlegt.
Sagleg - vísindaleg - hægfræði-
leg og arketektonisk ritsmíð
nm Hjaita og Kranann.
. Hjalti er gamall skútukall eins
og Sigurgeir Einarsson heildsali
og eg. Sigurgeir varð aldrei skip-
stjóri. Hann hefir heldur ekki orð-
ið ' framkvæmdastjóri nema fyrir
sjálfan sig og það mest í sak-
lausu sukkulaði. Aftur varð Hjalti
framkvæmdastjóri fyrir aðra og
köm með kolakranann. Undrar
mig mjög að Hjalti skyldi verða
til þess að leiða þessa óhamingju
yfir Reykjavíkurbæ. Eg hefi altaf
haldið upp á Hjalta. Hann kom
sér vel í gamla dagana. Hann
reri í Garðhúsum — hinumegin
við Reykjanes, þegar eg reri hjá
Halldóri í Merkinesi. Halldór var
búmaður af gamla laginu. Hafði
nóg að borða og drekka, var
laus við alt byggingabrask og
stóru hlandforina við hliðina á
bænum lét hann altaf standa
bessi maður gaf út Hnútasvip-
una, og hún er afskaplega hörð.
Hann fór í kringum land og seldi
mikið, enda eru allir burgeisar
dauðhræddir við svipuna hans
Odds Hún er harðasta svipan á
þessu landi, og hefir Pétur Hall-
dórsson fundið til undan henni.
Hann er ekki búinn að ná sér
ennþá.
Oddur S i g u r g e i r s s o n,
Bergþórugötu 18.
opna, svo horgemlingar gætu stytt
sér þar aldur, þegar þeir vildu
ekki lifa lengur fyrir hor. — Þá
fékk Hjalti besta orð. Síðar varð
Hjalti háseti á skútu eins og eg.
Þegar eg var á Jósefínu, var hann
skipsrjóri á Swift. Þorleifur í
Stakkahlíð, sem lengi var með
Hjalta og Gvendur gamli í Ská-
holti, segja mér, að Hjalti hafi
verið ágætiskarl. Það kom mér
því nokkuð á óvart, að Hjalti
skyldi verða til þess, að koma
með fjandann á þennan stað.
Bæjarstjórn Reykjavíkur á sína
sök á því, að þetta skrímsli er
komið. Þeir leyfðu landið og tóku
fyrir 30 silfurpeninga — 300.000
silfurpeninga. Mig minnir, að al-
þýðufulltrúarnir í bæjarstjórninni
hafi verið með þessu, en það erenn-
þá verri glæpur, en þegar þeir
ætluðu að láta sér nægja kr. 1,18
um tímann handa verkamönnum
og kr. 2,00 í næturvinnu, þegar út-
gerðarmenn, svo bölvaðir sem þeir
eru, vildu borga kr. 1,20 og 2.50.
Ef þeir hafa ávalt fyr og síðar
verið á móti öllu, sem studdi að
því að þessi vítisvél kæmi, þá er
þeim velkomið pláss til að hreinsa
sig af því, en gjöri þeir það ekki,
þá verða þeir 'í þessu máli að
standa strípaðir og afhjúpaðir
grímumenn fyrir vinnu.
Hagfræðihliðin: Hvað er unnið
við að fá kranann. Það er ekkert
til, kolamálinu mviðkoandi, ekkert,
nema kolin lækki við það, vinnu-
missir manna Og fyrir bæjarfélag-
ið og landið. Verður þó nokkurra
aura lækkun á skippundi aldrei til
að vega upp á móti því fé sem
heildin missir við vinnutapið.
Þetta er svo klárt mál eins og
Björn Jónsson Blöndal kemst að
orði. (Björn Jónsson Blöndal er
skírður Blöndal, en það er hon-
um ekki ættarnafn. Því getur kon-
an hans ekki haft rétt á að kall-
ast Jóhanna Blöndal frekar enjó-
hanna Björns), en um þetta þarf
ekki að ræða meir.
Siðferðishliðin: Það er rétt að
sóðaleg vinna er siðferðislega spill-
andi, ef möguleikar eru fyrir
hendi til úrbóta. En eg sé ekki
betur en allmikið af því sem vest
er við kolavinnu er enn að nokkru
unnið. Það er vinnan um borð.
Það sem hverfur er mest vagnar