Nýtt kvennablað - 01.01.1949, Qupperneq 5

Eiríksína Asgrímsdóttir
Siglufirði
Margar íslenzkar konur liafa fyrr og síðar sýnt
mikinn dugnað, ekki aðeins við heimilisstörf og
nieð því að ala upp stóran og mannvænlegan
barnahóp, heldur hefur þeim einnig gefizt tími
til þess að sinna nokkuð félagsstörfum og leggja
þannig drjúgan skerf til eflingar ýmissa velferða-
mála samborgara sinna. Ein þessara kvenna er
frú Eiríksína Ásgn'msdóttir, Siglufirði, er átti
fimmtugsafmæli s. 1. ár þó að Nýtt kvennablað
hafi ekki getið þessa afmælis hennar fyrr en nú.
Frú Eiríksína er ættuð úr Skagafirði og fædd
að Hólakoti í Holtshreppi í Fljótum 4. apríl
1897, og voru foreldrar hennar þau hjónin Ás-
grímur Björnsson og María Eiríksdóttir, og afi
liennar var Björn borleifsson bóndi í Vík í Héð-
insfirði, er kunnur var á sinni tíð fyrir dugnað
og gestrisni.
Árið 1916 giftist frú Eiríksína fxænda sínum,
Birni Sigurðssyni skipstjóra frá Vatnsenda í
Héðinsfirði og settust þau að í Siglufirði og hafa
búið þar síðan.
Þeim hjónum varð 10 barna auðið, er öll eru
nú komin yfir fermingaraldur og hin mannvæn-
legustu. Elzta son sinn misstu þau hjónin fyrir
nokkrum árum, en hann fórst með vélbáti frá
Sandgerði.
Heimilisstörfin hafa, að sjálfsögðu, gefið lrú
Eiríksínu ærið verkefni, enda hefur hún rækt
þau með prýði. En þrátt fyrir hin umfangsmiklu
Frú Eiríksína.
heimilisstörf, hefur henni gefizt tími til þess að
taka all mikinn þátt í félagsmálum kvenna, og
hin síðari ár hefur liún verið formaður slysa-
varnardeildarinnar „Vörn“, og hefur deildin
starfað mjög vel undir stjórn hennar.
Frú Eiríksína nýtur trausts og virðingar sam-
borgara sinna og þykir hverju ntáli betur borg-
ið, er fær hana til liðsinnis.
Af dáð og drengskap hefur hún stutt Nýtt
kvennablað, sem árnar henni allra heilla.
í desember 19^8.
IIVERRI FORNKONUNNI VILTU HELZT LÍKJAST?
Ég þakka aí alhug konunni, sem skrifaSi í síðasta tbl.
kvennablaðsins, að hún vildi helzt likjast Bergþóru, konu Njáls
ú Bergþórshvoli. Þeirri fornkonu vildi ég helzt, svo lang helzt
líkjast af öllum, og við mættum allar konur vera stoltar af
því að eiga þá ást, sem yfirstígur ótta við eld og illmenni ver-
aldarinnar. Það er ekki svo aðdáunarvert að ganga um frískur
og hjúkra og líkna, þó að göfugt sé, eða vinna sér frægð og
frama, þegar gæfa og gjörvuleiki er á allar hliðar — en hugsið
ykkur bara — gamla þreytta konu — sem elskar manninn sinn
ennþá svo heitt — að hún vill heldur þola — svæluna —
brunann með honum, en ganga út og anda að sér víðfeömi
veraldarinnar, þó að hún ætti þess kost að lifa — og hefna —
eins og hugir allra stóðu til á þeirri öld. IJvað mynduð þið
gera? Hvað er ást ykkar sterk til eiginmannsins? Þolir hún
bálið á Bergþórshvoli? Mynduð þið ekki vilja lifa ögn lengur?
Munduð þið ekki óttast — svæluna — hitann — að kafna og
NÝTT KVENNABLAÐ
brenna. Heill þér um aldur og ævi Bergþóra! Sem ung varst
Njáli gefin, og stóðst sem hetja við hlið hans að leiðarlokum.
— 30. okt. 1948. Skagfirsk bóndakorna.
★
Augljós galli er á mörgum kvenlýsingum sögualdarinnar, of
Ii'tið er gert úr tilfinningu móður til barns. Ilrefna Ásgeirs-
dóttir er látin springa af stríði eftir dauða Kjartans, þótt þau
ættu barn, er hún mátti annast. Bergþóra látin kjósa bálið
heldur en bjarga dóttursyninum. Sú, sem bar fram þessa
spurningu í fyrstu, hér í blaðinu: Hverri fornkonunni viltu
lielzt h'kjast? Vildi helzt líkjast Ásdisi á Bjargi.
★
Þeir ákaflyndu fljúga með okkur um víðu veröld, en við
erum óttaslegin. Rólyndu mennirnir fylla okkur hugprýði.
I