Nýtt kvennablað - 01.10.1949, Blaðsíða 3

NÝTT
KVENNABLAD
10. árgangur.
6. tbl, okt. 19k9.
GEYSIR í HAUKADAL
Mikið höldum við upp á tröllin okkar. Engin
speki eða siðmenning dregur okkur til sín jafn
auðveldlega og af jafn fúsum vilja sem jieirra
tröllkyngi. ()g liver eru svo jressi tröll?
Þau búa ennþá í fjöllunum og þeirra nágrenni.
Aðeins tvö ár eru síðan Hekla gaus, og þús-
undir manna þustu að, hvaðanæva, til jtess að
sjá trölldóm hennar. A hverju sumri, síðan land
byggðist, hafa menn farið ríðandi og gangandi
og hin seinni árin á reiðhjólum og í bifreiðum,
til að sjá fossana, fjallbúana nriklu. Styrkleiki
jjeitTa og sjónhverfingar hafa kallað á mennska
menn til aðdáunar.
Gevsir í Haukadal er jrað tröllið, sem lengst
liefur komi/.t ofan í byggðina. Og gleymdi líka
íþrótt sinni um langt skeið, doðnaði og varð að
engu.
Aldrei hættu nienn þó að trúa á hann. Hann
gekk kaupum og sölum, þreföldum manngjöld-
um, eins og írska ambáttin, mállausa. Og und-
arlega varð okkur við, jiegar við heyrðum það
sagt með sanni, að hann væri eign útlendinga!
Þessu kippti þó góður drengur í lag, fyrr en
varði. Hvernig hann fór að }jví skiptir rninna
máli. Hvort hann, til Jjcss, hafi orðið að gera
samning við Kölska, eins og Sæmundur fróði og
fleiri sæmdarmenn. Honum lieill og heiður, sem
gaf landi sínu og þjóð Geysi að nýju til eilífrar
eignar. Og nú fór ganrli Geysir að muna tilveru
sína, einkum ef hann var ertur.
Á sunnudögum, ef við komunr niður að skril'-
stofu Ferðafélagsins, sjáum við stóru bílana,
þeirra ferðalanganna, mcð áletruðu merki á
framrúðunni: Gullfoss — Geysir. Ferðinni er
lreitið til tröllanna — trunt, trunt, og bílarnir
renna at' stað einn af öðrum, nr. 1, nr. 2, nr. 3.
kannski má sjá bílafjölda 10—12 í röð með 20—30
mennska menn innvortis, hvern jreirra. 24. júlí
var ein slík ferð farin. Vitaskuid var ekki farið
kl. 9 að morgni, eins og ákveðið hafði verið,
heldur hálftíma á eftir áætlun. Var jri slænr líð-
an þeirra, er fyrstir komu, í ferðahug, að sitja
og bíða í góðan hálftíma. „Langt finnst þeim,
sem búinn bíður.“ En sólin sjálf var síðbúin
Jrennan morgun, eins og Ferðafélagið, og skein
fyrst, er haldið var af stað. Vék þá gremjan, yfir
biðinni, frá Reykvíkingum, fyrir sælli tilfinn-
ingu.Þeir áttu þarna sólgyllt sund rnilli eyja og
annesja. Þeir áttu helgi og hátíð borgarinnar.
Borgarinnar, senr biði íiú daglangt eftir þeim!
Börnin voru að koma út á gangstéttirnar, prúð-
búin. Esjan hreykti sér í sunnudagsfötunum. En
trunt, trunt sögðu tröllin í fjarska, og Jrað dugði.
Allir voru ánægðir, að lrafa þó í þetta eina sinn.
hlýtt kalli jreirra.
Sleitulaust var haldið austur á Kambabrún,
og áfrarn niður í Ölfusið, yfir Sogið, upp Gríms-
nesið, yfir liina frægu Brúará, gegnum Biskups-
tungur og upp í óljyggð, hvar Gullfoss fannst í
sínum tröllsham. Töfrar hans sáust ekki í jretta
sinn. Líklega hafa einhverjir leitað að þeim. En
urðu að sitja með það, að sjá fossinn aðeins eins og
hann er í eðli sínu hvorki gull, silfur eða denranta,
senr Jreir æsktu, eða jress ígildi fyrir sálina. Gljúf-
ur Hvítár er víða fallegt, líklega öllu fallegra
Hreppamegin, en áirr skiptir landinu í Biskups-
tungur og Ytri-Hrepp.
Fossarnir irafa löngunr gert okkur mannfólkið
lítið, en alltaf sóttumst við eftir því, senr var á
einhvern lrátt meira en við sjálf, lrærra sett, fríð-
ara að uppruna, sterkara. Sóttunrst eftir jrví, seru
var eitthvað. Engin hálfvelgja eða hjónr. Foss-
inn steypist niður nreð heljarafli, alltaf niður.
Það er eitthvað að byggja á. Tröllatryggðin er
enginn uppspuni.
Þegar horfið var frá Gullfossi, var ferðalrójnir-
inn allur orðintr nokkrunr spönnunr nrinni unr
sig. En einn fór þá að hnippá í annan nreð
NÝTT KVENNABLAÐ
1