Nýtt kvennablað - 01.10.1960, Qupperneq 5

sögðu, að hún væri búin að læra nóg og gæli f'ariS
að gera eitthvert gagn. Faðirinn réði hana fyrir elda-
busku hjá grænmetissala. Faðirinn átti að fá 150 kr.
á mánuði, en Farah ekkert. Auk þess bjóst faðirinn
við, að Farah myndi geta hnuplað dálitlu af mat.
Farah varð örvilnuð og strauk úr vistinni.
Næsta dag kom faðirinn til þess að sækja telpuna,
sem fór að háskæla. Kennslukonan reyndi að fá liann
ofan af því að taka telpuna úr skólanum. Hún sagði,
að hann eyðilegði framtíð telpunnar, en faðirinn svar-
aði aðeins, að móðir Farahs hefði komizt af án skóla-
menntunar, og fyrst Farah gæti lesið Kóraninn, hlyti
hún að kunna nóg. Að lokum kom hann með þá ósvífnu
uppástungu, að ef kennararnir greiddu honum 150 kr.
á mánuði, þá skyldi Farah fá að vera áfram.
„Því miður voru svo margir aðrir, sem við þurft-
um að hjálpa, að við gátum ekki borgað þetta, og
auk þess fannst okkur þetta of mikil frekja," sagði
kennslukonan við mig.
Þegar ég hafði heimsótt nokkur munaðarleysingja-
hæli og horft dag eftir dag á tötraleg götubörn, sem
fægðu hurðarhúna fyrir örlitla þóknun, var það mikil
hressing að koma inn í skóla með glöðum, hraustum
og starfsömum börnum, sem lásu saumuðu og léku sér.
Skólinn hét Firouz Couhi Doktoran — síðasta orðið
þýðir „fyrir stúlkur“. Drengirnir eru í sérstökum skól-
um, sem eru næstum alltaf betri og búnir fleiri ný-
tízku þægindum. I þessum skóla var t.d. enginn leik-
fimissalur, sem þykir sjálfsagður í drengjaskóluniru.
Kennslustofurnar voru rúmógðar og töflurnar stórar.
Börnin sátu á bekkjunum, tvö saman, en þau virtust
eiga bágt með að sitja kyrr. Fjör þeirra var samt eðli-
legt, og þó að það hafi verið bannað fyrir 20 árum
að berja börnin er ekki erfitt að hafa aga.
Sérstök kennsla er í hreinlæti. Börnin læra að þvo
sér og matast kurteislega. Þeim er einnig kennt að
hirða hendur sínar og neglur og fötin sín. Kennslan
er ókeyj)is. Skrifbækur og ritföng kauj>a nemendurnir
sjálfir, en kennslubækur eru ókeyj)is nema tvö síðustu
árin. Flest hörn fara heim til hádegisverðar, en hin
hafa nesti msð sér og kaupa sér einhverja hressingu
til viðbótar í skólahúðinni, sem börnin annast sjálf.
Aðstæður eru betri í Libanon en í Persíu, en saml
er skólaskyldan ekki komin í framkva;md þar að öllu
leyti, því að skólarnir rúma ekki öll börn í landinu,
þó að hinir mörgu einkaskólar, sem stofnaðir hafa
verið síðustu árin, séu meðtaldir. Þessir einkaskólar
eru franskir, ítalskir, enskir og amerískir og eru styrkl-
ir af alls konar trúarbragðafélögum. 1 barnaskólum í
Libanon er byrjað að kenna frönsku í fyrsta bekk.
I Beirut kallaði eitt sinn hetlaradrengur til mín á
frönsku. Hann var á að gizka tólf ára og talaði ekki
NÝTT KVENNAIÍLAÐ
Forisíðuiiiyiidiii
Forsíðumyndin, sem blaðið flytur að þessu sinni, er
af ungri stúlku, sænsk-íslenzkri. Hún heitir Nanna
Stefanía Hermanson og lauk stúdentsprófi við Mennta-
skólann á Akureyri í vor sem leið. Faðir hennar er
sænskur lögfræðingur, Olle Hermanson að nafni, bú-
settur í Helsingborg í Svíþjóð, en móðirin er íslenzk,
Margrét Sigurðard. Sigurðssonar frá Vigur, er lengi
var sýslumaður Skagfirðinga og Stefaníu Arnórsdótt-
ur Árnasonar jírófasts í Hvammi í Laxárdal í Skaga-
firði. Er Nanna því af góðu íslenzku bergi brotin í
móðurætt, og móðurfólk hennar í báðar ættir dugnað
ar og gáfufólk. Margrét, móðir hennar, er elzt níu
systkina. Meðal systkina bennar eru þeir Sigurður f>g
Hrólfur listmálarar, Árni prestur á Hofsós og Snorri
skógfræðingur. Ilún er hjúkrunarkona að menntun og
mikil atorku og gáfukona. Auk þess að vera húsíreyja
og margra barna móðir á hún sæti í bæjarstjórn Hels-
ingborgar og starfar mikið að opinberum málum. En
hún er líka sannur Islendingur — og á hinu fallega
heimili hennar í Helsingborg hiefur margur íslend-
ingurinn notið mikillar gestrisni og alúðar.
Það mun vera fágætt, hve Margrét hefur látið sér
annt um, að börn hennar lærðu íslenzka tungu, kynnt-
ust íslenzkri menningu, landi og þjóðháttum. Hvað
eftir annað hefur hún komið heim til íslands með börn
sín og sent þau hingað til dvalar, og nú hefur Nanna,
elzta barnið, stundað nám við Menntaskóla Akureyrar
tvo síðastliðna vetur og lokið íslenku stúdentsprófi
með ágætum, aðeins 17 ára gömul, yngst þeirra stú-
denta er brautskráðust þaðan síðastliðið vor. — En
hún liefur einnig kynnzt algengum, íslenzkum störfum,
unnið í fiskvinnu í Vestmannaeyjum, við sveitastörf í
Skagafirði, og nú í sumar, eftir að hún tók stúdents-
prófið, vann hún um tíma í síld á Siglufirði.
Faðir Nönnu er mikill Islandsvinur og les og skilur
íslenzku. Var hann einn í hópi þeirra lögfra^ðinga, er
sóttu ísland heim í sumar.
Við óskum hinni ungu stúdínu og fólki hennar lil
hamingju með hinn merka námsáfanga, og vonum að
hún eigi eftir að gista Island sem oftast, og verða sjálfri
sér og báðum ættlöndum sínum til gem mestrar sæmdar.
hvort sem leiðir hennar liggja hérlendis eða erlendis.
M.
mjög hjagaða frönsku. Hann hét Ali. Hann kvaðst
vera föðurlaus, matar- og jaeningalaus, «n eiga sjö
systkini og þjást af augnveiki. I vasanum hafði hann
alltaf sykurstöng, sem hann sleikti við og við. - Við
sj)jölluðum stundum saman. og ég borgaði honum
3