Nýtt kvennablað - 01.12.1961, Qupperneq 10

SIGRÍÐUR BJÖRNSDÓTTIR:
Ferða§ag:a frá Irlandi
19. þing alþjó&a kvenréttindahreyfingarinnar
(I.A.O.W.) var haldið í Dublin á Irlandi í sumar
sem leið. Stóð það yfir tæpan hálfan mánuð, eða frá
20. ágúst til 2. september. Við vorum fjórar konurnar,
sem fórum á þetta þing héðan frá íslandi: frú Sigríð-
ur J. Magnússon, form. K.R.F.I., frú Guðrún Ryden,
frú Sigurbjörg Lárusdóttir og ég.
Sunnudaginn 20. ágúst kl. 8 að morgni lögðum við
af stað með einni af flugvélum Flugfélags Islands.
Veður var ágætt, nokkuð skýjað en við fórum fljótt
upp úr skýjaþykkninu og inn í sólskinið. Það gríp-
ur mig ævinlega notaleg tilfinning að komast upp í
háloftin, eins og maður sé loks laus við jarðar baslið
og sé frí og frjáls. Ekkert kom fyrir í flugvélinni,
er til frétta gæti talizt. Við nutum þess að láta stjana
við okkur af fallegum og elskulegum flugfreyjum,
sem færðu okkur mat og drykk og nýjustu blöð
til að lesa.
Til Glasgow komum við á tilsettum tíma, þó lík-
lega nokkrum mínútum seinna en til var ætlazt, því
að skrifstofan „Sunna“, er gerði áætlun fyrir okkur
um þetta ferðalag, álejt að við myndum ná í flugvél-
ina, sem fór frá Glasgow til Dublin um hádegisleytið,
en við sáum aðeins í stélið á henni, er við vorum að
lenda. Þetta olli okkur þó ekki svo miklum óþæg-
indum. Næsta vél átti að fara þrem tímum seinna.
Við settumst því inn á flugvallarhótelið, hittum þar
umboðsmann flugfélagsins, sem var mjög alúðleg-
ur og vildi allt fyrir okkur gera. Innan stundar vorum
við leiddar að þríréttuðu matborði á kostnað flugfé-
lagsins. Við urðum alveg undrandi, en þó áttum við
eftir að kynnast gestrisni og höfðingsskap félagsins
enn betur seinna.
Þegar við komum á flugvöllinn í Dublin, var þar
fyrir múgur og margmenni. Mátti þar sjá konur frá
öllum álfum heims, eða yfir 40 löndum. Voru þær
allmisjafnar að útliti. Ekki þurftum við íslenzku kon-
urnar að bíða nema örlitla stund, þangað til þriggja
kvenna móttökunefnd kom til okkar og bauð okkur vel-
komnar. Hafði okkur verið komið fyrir á prívat heim-
ilum þar í borginni 2 og 2 á hvorum stað. Við Sigur-
björg urðum saman, og vorum eftir stutta stund
seztar inn í bíl hjá húsbændunum, sem óku okk-
ur heim til sín.
Það mun hafa verið um klukkutíma keyrsla. Bæði
er, að flugvöllurinn er dálítið utan við borgina, og
heimili hjónanna alveg í gagnstæðri átt, og svo var
þetta á þeim tíma, er umferðin er hvað mest, og því
miklar umferðatruflanir. Þó götur borgarinnar séu
alls staðar malbikaðar, þá eru þær einkum í miðbæn-
um — víða alltof þröngar. — Hjá þessum ágætu
hjónum leið okkur mjög vel, mættum þar hlýrri gest-
risni, eins og yfirleitt alls staðar,er við komum. Dvöl
mín á Irlandi verður mér að mörgu leyti mjög hug-
stæð. Eitthvað er það með írsku þjóðinni, sem er sam-
eiginlegt okkur, enda kannski ekki ólíklegt að skyld-
leika gæti.
Þarna var ekki um neinn formfastan yfirborðsbrag
að ræða. Til dæmis í þessum opinberu móttöku-
veizlum var allt svo frjálsmannlegt, hlýtt og gott, að
það beinlínis snart mann. Sennilega eru Irarnir ör-
ari en við og fljótari að láta í ljós tilfinningar sínar.
Mér verður hugsað til lítils atviks. Það var snemma
morguns. Sólin hellli geislum sínum yfir rakan gras-
svörðinn, döggin glitraði í blómbikurum og trjálauf-
inu. Garðurinn kringum húsið, sem við bjugg-
um í var þrunginn af fegurð. — Við Sigurbjörg
vorum að setjast inn í bílinn hjá húsbóndanum, sem
ók okkur á morgnana í bæinn, um leið og hann fór
sjálfur til vinnu. Við höfðum kvatt húsmóðurina. Hurð-
ir og gluggar stóðu opin. Mér var litið heim að hús-
inu um leið og ég steig inn í bílinn. — Fram ganginn
kemur húsmóðirin, hröðum skrefum, og þegar hún
sér alla dýrðina, breiðir hún faðminn mót sumri og
sól. Var hægt að túlka betur hrifningu sína? Ég held
ekki. Þessi sérkennilega mynd situr enn í huga mínum.
Fljótt verður maður þess áskynja að Irar eru trú-
hneygðir. I Dublin eru margar kirkjur og kapellur,
og ialls staðar hittir maður menn, sem búnir eru eins
og prestar, þ.e. dökkklæddir með uppstandandi stífa
flibba. Oft sá ég — er ég fór í strætisvagni — fólk
signa sig, er það fór fram hjá kirkjum, bæði unga
og gamla.
Ef dæma á eftir þjóðlagastíl Ira, virðast þeir vera
þunglyndir og dreymandi, ekki ólíkt Islendingum um
aldamótin. — Ekkert lag átti þó meiri ítök hjá þeim
en söngurinn um Danny boy.
8
NÝTT KVENNABLAÐ