Dægradvöl - 21.01.1932, Blaðsíða 12

36
DÆGRADVÖL
Frú Marion brosti.
„Það er bara galli á henni hvað
hún er „fjolluð", annars er hún allra
bezta stúlka. Hún hefir vonandi
ekki reynt að „fjolla“ við þig í gær-
kvöldi?“
„Nei, því heldur þú það?“
„Eg bara spurði svona, hún hefir
nú gaman að gefa herrunum undir
fótinn, svo segir hún mér allt af dag-
inn eftir ef hún hefir komist í eitt-
hvert æfintýri“.
Eiginmaðurinn varð alvarlegur.
„Segir hún þér frá öllu svoleiðis?"
„Já, hún trúir mér fyrir öllum
sínum leyndarmálum, og ef hún hef-
ir „fjollað“ við einhvern í gærkvöldi
þá segir hún mér það áreiðanlega í
dag“.
Eiginmaðurinn varð nú ennþá al-
varlegri.
„Var salurinn vel skreyttur?“
„Já, hann var vel skreyttur".
„Var Lydia einsömul eða með
herra?“
„Eg veit ekki, — eg held hún hafi
verið einsömul“.
„Hún hefir þá kanske beðið þig
að fylgja sér heim?“
„Já, hún bað mig að verða sér
samferða“.
„Þú hefir þó ekki kysst hana von-
andi? Eg vei*ð að spyrja hana um
það í dag“.
„Þú — þú mátt ekki verða reið
við mig, eg kyssti hana bara á kinn-
ina. Hún gaf mér svo rnikið undir
fótinn“.
„Hvað segirðu? Kysstir þú hana
á kinnina? — Hvergi annarsstaðar?“
„Nei. — Jú einn á hálsinn minnir
mig. — Viltu ekki fyrirgefa mér?“
„Segðu mér nú satt, kysstir þú
hana ekki á munninn?“
,,Á munninn, nei, nei, bara á
kinnina“.
„Eg skal nú spyrja hana þegar við
förum að kaupa hattinn í dag, og vita
hvort þú skrökvar að mér“.
„Jú, annars, eg kyssti hana víst á
munninn, en það var bara í gríni.
Þú mátt ekki verða reið við mig, eg
skal aldrei gera það oftar“.
Frú Marion fór að skelli hlæja.
„Af hverju ertu að hlæja?“
Hún hló svo mikið að hún gut
ekki svarað nærri strax, og aumingja
eiginmaðurinn vissi ekki hvað hann
átti að halda.
„Hefir þú ekki samvizkubit?“
„Jú, viltu ekki fyrirgefa mér-“
„Jú, góði minn, eg skal fyrirgefa
þér“, sagði hún og gat vai’la talað
fyrir hlátri, ,,eg bað Lydiu að gefa
þér svolítið undir fótinn á dans-
leiknum; eg þurfti nefnilega að fá
mér nýjan hatt og einhver ráð verð-
ur maður að hafa. Ha-ha-ha. Nú fæ
eg mér fallegan hatt með fjöður.
Ha ha ha ha“.