Dægradvöl - 21.01.1932, Blaðsíða 22
46
DÆGRADVÖL
Tittenwa kinkaði kolli til Macrae
er Westman hafði lokið frásögu
sinni, til merkis um að hún væri
fétt í öllum atriðum.
„En sjáðu nú til, Westman“, svar-
aði Mac eftir stundarkorn, „til hvers
notar el-Hussan þennan svokallaða
töfrakraft sinn og hvers vegna eggj-
ar hann þennan flokk sinn til að
drepa alla hvíta menn sem, þeir finna
í skóginum? Hvað getur það verið
annað en gullið, sem hann er að
sækjast eftir?“
„Nei, Mac, það er ekki gullið, því
að eftir því, sem Tittenwa segir,
mun hann vera hættur að láta starf-
rækja námurnar. Og af því, að eg
veit, að hann er illmenni og þorp-
ari, þá er það eitthvað annað og
meira sem hann sækist eftir“. West-
man beið eftir, að Mac svaraði ein-
hverju, en er hann virtist engu geta
svarað, hélt hann áfram: „Tittenwa
segist vera reiðubúinn að berjast
með okkur, af því að við höfum
„hin góðu vopn sem drepa á löngu
færi“, hann á við byssurnar.
Þeir hafa lifað í þorpi sínu í
mjarga mannsaldra og vilja ógjarnan
yfirgefa það, þó að þeir geti ekki
annað, vegna þess, að þeir einir
eru of fáir til að geta barist við þá“.
„Þá skulum við ...“
„Yertu í’ólegur Mac. Nú kemur
tunglið upp eftir stutta stund og
verðum við þá að vera komnir burt
úr rjóðrinu ef vel á að fara. Abd-el-
Hussan og mannætur hans hafa bar-
ið bumbur sínar í allt kvöld og seg-
ir Tittenwa það sé merki um, að
þeir eigi von á ófriði þá og þegar.
Enda veit eg að el-Hussan er farinn
að búast við leiðangri hingað upp
eftir, hvort sem liann veit að Collins
komst til Murumwa eða ekki. Við
erum líka nær þorpi þeirra, en við
héldum og er þess vegna ekki ann-
að að gera fyrir okkur, en að berj-
ast við þá í nótt í stað þess að bíða.
Hvað segir þú um það, Mac?“
„Ekki mikið. Er þetta ekki það,
sem eg hefi viljað?“ mælti Macrae
í ákafa, „eg þrái að fá að strádrepa
þessa hunda“.
„Ágætt. Þá skal eg segja þér
hvernig eg hefi hugsað mér þessa á-
rás. Eg fer með Tittenwa og ein-
hverjum af mönnum hans niður að
þessu dauðans þorpi, en þú verður
hér eftir með Kilimi og sex eða sjö
af mönnum Tittenwa. Þið bíðið hér
í einn klukkutíma, meðan við erum
að krækja fyrir þorpið, því að við
verðum að sækja á þá úr tveim átt-
um. Síðan farið þið hér beint í
gegn um skóginn og stefnið á nám-
urnar. Þar bíðið þið í skóginum, þar
til þið heyrið mig skjóta, þá hlaupið
'þið niður í þorpið og ráðist aftan
að ]>eim, þegar þeir eru að berjast
við okkur. Með þessu móti ætti að
vera hægt að velgja þeim sæmilega
og lækka í þeim rostann“.
Árásin er að vísu vel upphugs-