Dagrenning - 01.08.1924, Síða 1

„Varðar mest til allra orða
að undirstaðan sé réttlig fundin.“
Lilja.
Vér munum leiða hjá oss einstaka. menn, með-
■an auðið verður, en geta þó þess, sem vel er gert,
svo og hins, ef menn verða frœgir að endemum.
En vér munum telja oss skylt að rceða málefni
öll með rökum og telja oss eklcert óviðkomandi,
sem varðar þessa þjóð og œvikjör hennar. Þó
munum vér einkum láta oss umhugað um það, sent
nú slcal sagt verða:
I. Sjálfstœði þjóðarinnar. Vér viljum varðveita
það sjcilfstccði, sem fengið er útávið, og auka það
með viturlegri framlcvœnid á sambandslögunum
og neyta þess með djörfung og stilling í viðskift-
um vorum við aðrar þjóðir. Vér viljum efla fram-
kvœmdarvaldið í lamdinu sjálfu og styrkja þar með
■eining ríkisins og atika sœmd þess og tiltrú xúan
lands og innan, er þau dcemi hverfa úr sögunni,
■að hér verði eigi haldið uppi lands lögum og rétti.
Sjálfstœði ríkisins viljum vér styðja með hagsýni
og sparsemi í reJcstri þjóðarbúsins, en einkum með
því að verja fé ríJdssjóðs vel.
II. Atvinnuvegir. Vér viljum styðja sem bezt
atvinnuvegi þjóðarinnar og þá helzt með því aJð
víta það í blaði voru, ef stjórn og þing og bankar
Iregðast við sjálfsögð fjárframlög eða greiða, sem
brýna nauðsyn ber til, t. d. til þess, að hin dýru
■áveitufyrirtœki verði að liði, eða fiskveiðar nýtist
til hlítar, til þess ennfremur að greiða fyrir verzl-
un landsmanna í öðrum löndum með því að hafa
sendimenn, þar sem þörf er á. Vér viljum og auka
mnlendan smáiðnað, svo sem ullarvinnu, veiðar-
fœragerð o. fl. o. fl., með það fyrir augum, að
vér megim lifa sem mest við eigin efni og þurfim
því minna að Jcaupa frá öðrum þjóðum. Enda
viljum vér hvetja menn til þess sem mest i blaði
voru. Þá viljum vér og styðja að því, að auJeinn
■verði innlendur sJcipastóll, svo að vér sém oss þar
sjálfum nógir. Mun blað vort og hvetja landsmenn
til þess að láta vor eigin skip sitja fyrir flutn-
ingi þeirra. Höfum vér íslendingar að sönnu dýra
reynslu þess, að satt er máltœki Fœreyinga, að
„bundinn er bátlaus mwðuri ‘, og œtti sú reynsla
■ að Jcenna oss það til fidlnustu, að oss ber að
.spyrja að stefnuhag en eigi stundar tjóni. — Þá
munum vér og leggju mikla rœkt við verzlunar-
málin. Teljum vér þar mestu varða, að verzlun
sé frjáls og að samkeppni sé vörður þeirra, er
kaupa vörur sínar og selja kaupmönnmi, hvort
sem þeir eru einhöfðaðir eða marghöfðaðir. Frá
þessu viljum vér eigi víkja, nema eðlilegri við-
oas ‘um'ifo mnödiuvQo.igiap fv gmjsvj, ss snunj.f'iqs
sem ófriði eða hringum. Vér viljum engan mun
gera þess, hvort verzlun er eign einstakra. manna
eða félaga, en teljum hins vegar óheppilegt, að
misrétti eigi sér stað í töku opinberra gjalda, svo
a.ð sumar verzlanir verði verr viðkomnar sam-
keppni en aðrar. Vér teljum höfuðatriði, hvort
verzlun er landsmönnum hagstceð eða ekki. Mund-
um vér Jcjósa, að eigi yrði svo framvegis sem oft
hingað til, að verzlunarvenjan sé sú að kaupa
dý rt erlendis og selja dý r ar a, þegar heim
kemur, hvað sem líður viðskiftavinunum.
Bétt þykir cið geta þess, úr því að svo tíðrœtt er
um samvinnufélögin, að vér erum þeim á engan
hátt andvígir, en teljum þó samtalca ábyrgð hœttu-
lega og skattfrelsi þeirra valda misrétti.
III. Tunga, þjóðerni og einstaklingsfrelsi. Vér
viljum snúast öndverðir gegn þeim, er raska vilja
tungu vorri og þjóðerni. Og þar sem vér vitum,
að einstalclingsfrelsið og sjálfstceði hvevs manns,
karls og Jconu, er höfuðeinkenni vort og á djúpar
rætur % skapferði voru, þá viljum vér og varð-
veita það, svá fremi, að eigi brjóti landslög né
rétt né alment velsœmi, né rísi upp gegn ríkis-
valdinu. Viljum vér efla það með hollum og fögr-
um íþróttum og ncegri þekking til sjálfsbjargar
og þjóðhjálpar.
IV. Veita viljum vér öllum landslýð þjó&lega
og hallkvœma menntun og styrkja svo vel há-
skóla vorn, að hann megi sem fyrst verða prýði
þjóðar vorrar og ávaxti einkum þá fjársjóðu, er
snillingar fyrri alda hafa eftirlátið oss í arf.
Oll verða mál þessi rœdd í blaði voru og mun-
um vér halda svo fram stefnunni, sem nú var sagt,
og í samrœmi við hana t þeim málum, sem hér hafa
cigi neftid verið, en kunna að verða rœdd hér.
Vér erum allir ungir menn og vœntum þvt, að
menn fagni blaði voru með þeim hœtti, sem þeir
fagna nýjum degi.
JteykjaviJi, 17. júlí 1924.
Útgefendurnir.