Þættir úr dagbók lífsins - 25.01.1931, Blaðsíða 4

4
ÞÆTTIR ÚR DAGBÓK LÍFSINS
á lal beggja ljifreiðastjóranna, og
kvaðst Kleppsbiíreiðarstjórinn niyndi
borga það mjög vel, ef það væri eg,
sem ætti að íara i bxlnum Lil Rvik-
ur, ef hinn bilstjórinn vildi afhenda
mig á krossgötum Sundlaugarvegar
og Laugai’nessvegar. Kvaðst bifr.stj.
skyldi gera þetta, ef svona væiú. Síð-
an fór Kleppsbíliiiín af stað og lir.
bifreiðarstjóra Karl Júdasai’syni var
boðið inn, og kom eg þá úr fylgsni
minu inn i beli'istofu og sagði þetta
við lierra Olsen: „Það mun vera vit-
lausra manna æði, að fara heim til
konu minnar i bíl, þvi að eg myndi
verða seldur mansali á leiðinni, eins og
hver annar svertingi, og fluttur inn
að Kleppi, og kvaðst eg lieldur kjósa
að fara út urn gluggann að sunnan-
verðu og lialda áfram yfir liolt og
liæðir, til þess að eg kæmist lieim tii
konu minnar og barna á þessum sól-
arliing. Sagði Olsen að það gæti riðið
lífi minu að íullu, þar sem eg væri
svona íáklæddur og réð mér eindreg-
ið til að fara i bilnum, og lánaði liann
mérísl.sokka af sjálfum sér, og frakka,
og sagði, að bilstjórinn væri búinn að
iofa að aka með mig heina leið lieiin
lil konu minnar. En veslings Karl Jú-
dasarsoh sveik mig, eins og föðurnafni
lians sveik frelsarann, — sá liét Júdas
frá fskariot. — Eg fór því með bif-
reiðarsljóranum. Við ókum á le-ið til
Rvíkur. En niður á Laugarnesvegin-
um sá eg liylli í Kleppsbilinn. Segi eg
])á við Júdasarson: „Settu á 3ja gír
og aktu eins og vitlaus maður, — eins,;
og dr. Helgi Tómasson gerði forðum.“
Svaraði liann því játandi, en brátt
kom i ljós, að þetta var sonur Júdas-
ar. — Kvað hann bílinn skemdan, svo
að liann gæti ekki ekið lengra. Komu
|)á 4 menn, sem litu út eins og þeir
væru nýsloppnir frá Kleppi. En er eg
sá í ásjónu þeirra, sá eg að einn þeix-ra
var bílstjórinn frá Kleppi, lxr. Geirjón,
og lir. Ilansen vökumaður, er eg fljótt
kannaðist við, vegna illrar meðferðar
á mér og öðrum. Tóku þeir mig nú
og lientu mér inn i Kleppsbilinn, eins
og eg væi'i nýslátraður nautsskrokkur.
Sagði þá lir. Kleppsbílstjórinn, að eg
skyldi héðan í frá livorki sleppa dauð-
ur né lifandi frá Kleppi. Bað eg þá
að tala sem minst, en meðhöndla mig
eins og mann, en ekki eins og skyn-
lausa skepnu. „Eg er maður eins og
þið,“ sagði eg, „þó fáklæddur sé.“
J. M. G.
Æflntýrlð á Iiaki Herkastalans.
Svo bar við sunnudaginn 23. nóvem-
l>er síðasll., kl. 3% e. li., að dr. Helgi
Tómasson kom heim til mín á Lauga-
veg 19, dreif mig í gannana og tók
mig óbeðinn út i ])íl sinn, sem beið
við liúsdyr minar. Fór þessi merkilegi
doktor með mig í Herkastalann, upp
á fimtu hæð, og lokaði mig þar inni.
Iívað liann mig hjartabilaðan og sagð-
isl þurfa að sprauta inn i mig meðul-
um sein verkuðu á hjartað. Doktorinn
lét ekki sitja við orðin tóm, fletti hann