Þættir úr dagbók lífsins - 25.01.1931, Síða 7

ÞÆTTIR ÚR DAGRÓK LÍFSINS
7
Opið bréf
til íslensku þjóðarinnar, og þó sérstak-
lega til hins háttvirta dómsmálaráð-
herra, Jónasar Jónssonar.
Háttyirta, íslenska þjóð!
Eg ætla að cnda loforð mín, og skila
heillaríkri kveðju til þjóðarinnar og
landsins frá vestur-íslenskum innflytj-
enduni, er með mcr sátu i innflytjenda-
fangelsinu í Quebeck í Canada, þann
10. ágúst 1030, er kvöddu fsland og
lögðu af stað með skipinu „Minnedosa“
þann 4. ágúst á miðnætti. Kveðjan er
frá cftirtöldnm fslendingum: Svanfriði
Sveinsdóttur, er fór til Rrocklyn í New
York; Gunnlaugi Jónssyni, sjómanni, er
fór til Boston; Lárusi Sigurjónssvni,
skáldi, sem búsettur er í Chicago í
Bandarikjunum; Jóninu Jónsdóttur, er
fór til Blain á Kyrraliafsströnd, og enn-
fremur frá þremur stúlkum, er eg ekki
man nafn á í svipinn. Ennfremur á cg
að skila kveðju til þjóðarinnar frá Iir.
Gaymcsen og frú, og frk. Elínu dóttur
]:eirra, og Páli Gaymesen, lækni; og þó
sérstaklega frá Vilhjálmi Jónssyni og
frú, og föður hans, Jóni Jónssyni, er
gerðu allt sitt ítrasta, til þess að lijálpa
okkur, þessum ísl. innflytjendum, er í
fangelsi sátum í Quebeclc í Canada. Og
einnig á ég að skila hjartans þakklæti
fvrir hina miklu gestrisni, er þessir ís-
lendingar nutu hjá þjóðinni, á þúsund
ára afmæli hins isl. Alþingis. Og hefi
ég með þessu efnt loforð mín gagnvart
Vestur-íslendingum, þrátt fyrir allar
þær raunir, sem ég hefi orðið að þola,
fyrir misgjörðir þær, er mentuðustu
menn ]>jóðarinnar Iiafa sýnt mér, sem
ég licfi hæði tekið út með kvöhnn og
með því að lesa j,pólitískar“ ofsóknar-
greinar i saurblöðum þessa bæjarfélags.
Eg skal berjast sem hetja. Ens á dæm-
ir, scm dómgreind hefir, og hefir leyfi
til að dæma; en það eru ekki vér menn-
irnir, lieldur himnafaðirinn. Því sþrif-
að stendur: Dæmið ekki, svo að þér
verðið ekki sjálfir dæmdir.
Háttvirta ísl. þjóð! Eg ætla að biðja
ykkur stórra bóna, og það er að biðja
fyrir sjúklingunum; og fyrir sjúkling-
anna liönd, sem liggja á þessu indæla
geðveikrahæli á Kleppi, og lijálpa þess-
um krossfestu sjúklingum, til þess að
losna við krossinn; því að ég liefi sjálf-
ur, bæði séð og reynt þær kvalir, sem
þessir bjargarlausu sjúklingar verða að
]>ola; því að ég var ekki vitskertur, er
hr. lögreglustjóri Hermann Jónasson,
gerði sig sekan í þvi, að stela mér sjálf-
um, Magnúsi Guðmundssyni, fyrir ut-
an heimili mitt á Laugavegi 19, fimtu-
daginn 13. nóv. síðastl. kl. 4% og kasta
mér lil lir. Lárusar Jónssonar, sem allri
læknisstéttinn stendur svartur stuggur
af, vegna síns drykkjuskapar. Og mæl-
ist ég fastlega til þess, að hr. dóins-
málaráðherra, Jónas Jónsson, laki orð
mín til athugunar, og verði eins fljót-
ur að veita mér hjálparhönd, eins og
árið 1929, og einnig vonast ég til þess,
að hann muni eftir mér síðan árið 1925,
]>egar hann var blátt áfrani skólastjóri
við Samvinnuskólann, og veitti mér
hjálparhönd, til þess að kosta fátækan
Norðfirðing á Samvinnuskólann, vegna
hans fátælctar. Hr. dómsmálaráðlierra,
eg vonast til, að þér liafið ekki gleymt
vísunni, er ég kvað við yður í Banka-
stræti, er liljóðaði þannig: „Ef þú finn-
ur fátækan á förnum vegi, gjörðu hon-
um gott en grættu hann eigi, Guð mun
launa á efsta degi.“ — Eins og nú er
ástatt fyrir hinum sjúlcu mönnum, er
þurfa skjótrar lijálpar við, áður en hún
kemur of seint. Því að menn farast
viðar en á sjó, þó hjálpin sé við hend-
ina. Þér, lir. Jónas Jónsson dómsmála-
ráðherra, þér vitið að ég lýg ekki, ef
þér flettið upp í dagbók yðar.
Mín skylda er að hjálpa, eins og ég
hefi gcrt, og ekki síst yðar skylda, sem
hafið dómsvald í hinu ísl. ríki. Eg er
reiðubúinn til þess, að flytja yður heil-
agan sannleika í þessu máli, er ég kalla
??Þælti úr dagbók lifsins“, án þess að