Skólablaðið - 05.12.1925, Blaðsíða 3

3
Meö biðjandi augum, sem barn jeg krýp
Þjer, dagúr,
Þú brosir á móti og veist mína'Þrá.
Jeg vildi að sjerhver morgúnn væri
svcna fagur,
sem vinum mínum auðnast að fá að sja.
Sólskin er í dölum, sundin blika
fögur,
særinn kveður Þróttmikil vökuljoð^
Nú koma dagsins raunir og rjetta að
mjer sögur,
sem renna eins ög hinar 1 txmans sjo„
Kristján Guðlaugsson.
KVELDHIMININK. .
Þú dýrðlegi dökkblái kveldhiminnl
Ilversu oft hefi jeg ekki starað hug-
fanginn upp til Þín? Hversu mörgum
kveldstundum hefi jeg ekki varið, til
Þess að virða Þig fyrir mjer? Mjer
hefir reynst Það hressandi svalalind
etftir erfiði dagsins. Hreinleiki Þinn
hefir eytt ryki hversdagslífsins og
norðurljós Þín hafa endurspeglast 1
sál minni. Hin fagra sólnafjöld blik-
ar í ómælisfjarlægð, svo að risavaxn-
ir hnettir sýhast aðeins örlitlit
1j ósdeplar„ Hvergi er'ímyndunaraf1-
inu eins ljett um vængjatak, eins og
í Þinni heilögu kyrð. Það hefst næst-
um ósjálfrátt til flugs. Maður hefir
á nokkrum mínútum ferðast hnattanna á
milli, Þótt vesæll líkami vor sje
rígbundinn við Þessa jörð. Við sjáum
með augum hugans sýnir, fegri en svo,
að orð komist Þar að. Það er sem
ranki við sjér alt hið göfugasta og
hæsta, er í okkur býr. A slíkum stund
um virðist mjer, sem birti yfir hin-
um myrkustu gátum hinnar margÞættu
tilveru. ö, Þú íslenski kveldhiminn'
I skauti Þínu hefi jeg lifað helgustu
stundir lífs míns. A náðir Þínar
leita jeg ætíð, er í nauðir rekur. í
Þinni tæru lind lauga jeg sálu mína.
Pylgið dæmi mxnu'og hvílið oftar aug-
un á dökkbláma kveldhiminsihs. Það
mun reynast ykkur hollari hvíld, en
nokkur önnur.
Jón G-íslason. III. bckk.
GRÆNLANDSMÁL.
-Þangað er vonunum
vorkunnarlaust-
sem vegina minningin
Eitt af mestu framtíðarmálum Is-
lendinga er Grænlandsnjálið. Verður
Það stærsta úrlausnarmál næstu ára
og mun á miklu velta, hvernig úr
verður ráðið. Er Þjóðinni Því hin
mesta nauðsyn á, að géra sjer grein
fyrir vilja sínumí Því, athuga
hvaða Þörf er á og hvaða gagn mundi
af Því leiða, ef Islendingar fengju
stærsta eyland norðurhafa til eign-
ar og umráða.
Um málið hefir töluvert verið
ritað, en Þó af fáum mönnum; enn er
ei almenningur vaknaður til meðvit-
undar um mikilvægi Þess. 1 Þeim
skrifum hefir bæði verið rætt um
rjett íslendinga til Grænlands og
eins um gagn Þaö, er Þeir gætu haft
af Því. En stærð íslands og gæði
Þess hefir jafnan verió helsta mót-
báran gegn afskiftum ísl. af Því.
En Þótt ísland sje bæði st.órt land
og gott, Þá er Það hvorki of stórt
nje of gott handa Þeim; en fortíðin
helgar Það hinsvegar fyllilega, að
Þeir taki með rögg í málið.
Raunakaflar Islendingasögu eru
íslendingum hollur lestur. Svífa Þá
um hugann minningar gullnari tíða,
en sem verða Þá svartari, er skugg-
anum er skipað við hlið Þeirra.
Ávöxt urinn hlýtur að verða löngun
-til að komast upp á Þann tind, sem
hrapað var af,
Raunalegasta kafla Islendingasögu
má kenna við Grænland. Islenskir
bapndur bygðu landið, settu hjá sjer
íslensk lög og ukust að ágæti í
nokkrar aldir í hinni nýju viðbót
íslensks ríkis. Eru frásagnir af
framsæknum nýbyggjum og andlegri
menning. En ömurleg urðu endalokin.
Landið týndist úr meðvitund Þeirra
Þjóða, er tekið höfðu að sjer aö -
sækja Þangað, en af íslendingum Þeim,
er heima sátu, var svo dregið, að
Þeir höfðu eigi sinnu á að leita