Skólablaðið - 01.02.1955, Qupperneq 8

- 8 -
TIL ÞÓRS JÁTVARÐAR«
LSKULEGI vinur !
Upphaflega hafði ég
afráðið að rita þér línu
personulega ut af pistli
þínum ( eiginlega langhundi) í síð-
asta blaði, sem ég tók til mín,
enda hygg égs að mér hafi verið
aetlaður pistillinnj, sé ekki gert ráð fyrir
þeim möguleikaj að þu sért að reyna að
slá þér upp á minn kostnað, En síðar
á sjálfri friðarhátíð frelsarans varð ég
innblásinn slíkum íítonsanda og mann-
vonzku, að ég sendi þér það hér opin-
skátt og fyrir allra augum. Ég ætlas að
þér þyki það bellibragð hið mesta og
bjarnargreiði að birta bréfið, en í því
sambandi skírskota ég til títtnefndrar
mannvonzku minnar, enn fremur valda-
græðgi ( sjá grein Þors )„
En snuum okkur að langhundinum, því
að mér virðist hann þarfnast nokkurrar
betrumbótar„ Mér þykir leitt að sjá þig
atyrða mig fyrir að vitna í forna frægð
og sögu (vegna heimildaleysis ! ! !)„ en
gera þig svo sjálfan sekan um sömu
villu„ Eða heldur þús Þor, að þú hafir
einkaleyfi á allri historik, er varðar
skólann? Ef svo er, er það frekja og
þótti mikill cg þér sízt til málsbótar.
Sé orsaka ekki að leita í liðinni tíðs þá
hvar (vitaskuld ekki í hinni ókomnu),
Því færi betur, að menn gerðu meira af
því að líta um öxl og athuga fortíð sína
og sögu og þá lærdóma, sem þar eru
fólgnirs en flana áfram undir bumbu-
slætti æsinga- og byltingarmanna„ Menn
hljóta alltaf að líta um öxls leiti þeir
orsaka til meina nútíðarinnar, og svo er
einnig um mig. Þarna gerir þú þig sek-
an um alvarlega hugsanavillus en á henni
byggir þú grein þínas illu heilli. ÞÚ
gerir ráð fyrir því í grein þinni, að les-
endur þínir séu þér óskarpari, með því
að leggja áherzlur til skýringar. Það
hefði ekki verið vanþörf á„ að ég gerði
slíkt hið sama, svo mjög sem þú hefur
sniðgengið aðalatriðin í máli mínu.
ÞÚ virðist hafa hlaupið yfir grein mína
með fyrir fram ákveðnum hug, og þykir
mér hundaraðshátturinn með þeim ein-
dæmum, að ég fæ ekki orða bundizt.
Þú skalts þegar þú lest þetta hér, grand-
skoða málið með gjörhug, af aleflis
hugsa rólega og mynda þér síðan ákveðna
skoðuns svo að þú þurfir ekki að lengja
mál þitt með ótal ef til vill - um, því að
nóg er nú samt, Slíkar málalengingar
eru engum kærkomnar utan ritnefnd.
Þu segir mig gera þá að píslarvottum,
sem samúð mín sé með, en hina að of-
sækjendum„ Raunin er sús að samúð
mín er með píslarvottunum, að vonum,
en ekki ofsækjendunum, og þykir mér
þú taka stórt upp í þigs er þú hér öðru
sinni leitast við að raska eðli orsaka og
afleiðinga, Það veldur mér einnig von-
brigðum að sjá þig í lok pistilsins tala
um sjálfan þig í þriðju persónu sem
einhvern ókunnan, aðvífandi dóna í sam-
bandi við tillögur þínar frá 1 fyrra um
málfundi. En fátt er svo illt, að einugi
dugi. Og sýnir það þó spor í rétta
átts þegar þú kannast ekki við kenjar
þínars slíkar sem þær eru, en svarar
rúmu misseri (en þó misseri of lengi)„
Það er nú lóðiðs Þor Játvarður.
En það er ekki ætlun mín með spjalli
þessu að drepa á dreif öllum málefna-
legum umræðum um málið„ og mun ég
því nú ræða nokkuð kenningar mínar
um félagslífið, sumpart til þess að leiða
þig í allan sannleiks og sumpart til að
hressa upp á minni annarra, sem kynnu
að vera líkt haldnir þér„
Mér hefur sem fjöldamörgum öðrum
runnið til rifja aðgerðarleysi og öll sú
óreiða, sem er á félagsmálum skóla.