Skólablaðið - 01.11.1960, Blaðsíða 3

ÓÐUR aCbúnaöur og mikil rækt viö uppeldi æskulyCsins eru aðalsmerki
hverrar þjoSar. Hagkvæmir og vel skipulagCir skólar eru sú gróöurmold,
sem þrosid og menntun ungmennanna eiga hvaö dýpstar rætur í. Sérhver
þjóö, er hefur á aö skipa vel menntuöum og starfsglööum kennurum og býr
þeim og æskunni góö skilyrði til starfa, þarf ekki aö bera ugg í brjósti
til framtíöar sinnar.
Þaö vekur því furöu, að fslendingar, sem aö eigin áliti eru einhver hin há-
þróaöasta menningarþjóö, sem byggir þetta hnattkríli, láti væntanlega mennta- og
forystumenn þjóöarinnar sitja viö fótskör lærimeistaranna í rösklega hundraö ára
gömlu húsi. Hús þetta er þaö illa á sig komiö, að kaldur gustur nístir sveina
jafnt sem meistara, þegar noröangarrinn heimsækir borgina, og næsta undarlegt er,
aö blessaöur gamli kofinn skuli ei hripleka. Húsgögn öll, nema "mublurnar" a
kennarastofunni, bera þess glögglega merki, aö margar kynslóðir hafa umgengizt
þau. Rúmleysi sníöur starfinu svo þröngan stakk, að hálfkák veröur oft og einatt
aö koma í staö fulllokins verks.
Því heyrist stundum fleygt, aö viö skyldum vera hreykin af aö fa aö nema
í þessu fornfræga húsi. Víst var húsiö merkilegt og er enn aö sumu leyti.
Þó er hér fátt minja, sem leiöa hugann að þeim merku atburöum, sem her hafa
gerzt. Ég efast um, aö nemendur þriðja bekkjar E viti, aö í stofunni, þar sem
þeir fleygja svampi hver í annan, sat Jón Sigurösson og reit hugvekjur sínar og
hvatningarorö til íslenzku þjóöarinnar. Nei, þaö er næsta torvelt aö finna angan