Skólablaðið - 01.11.1960, Qupperneq 12

- 44 -
0NNAN sunnudag í vetri gekkst
Framtíðin fyrir kvöldvöku á
fþökulofti. Var hun kölluð
ólafsvaka. Ekki treysti ólafur
--------J R. forseti meira en svo á
menningaráhuga menntlinga, að hann aug-
lýsti ólafsvöku í utvarpinu.
Áróðursherferðin virtist hafa gefið
góða raun, því að fþökuloft var þéttsetið,
er Ólafur hóf upp raust sína og sagði
ólafsvöku setta.
Upphófst síðan sön^ur mikill undir
stjórn Systu Friðfinnsdottur. Þótti hann
líkari englasöng en manna.
Þá las ungur 3.bekkingur, júnxus
Kristinsson, upp kvæði og stökur eftir
vestur-íslenzka skáldið Káin. Voru
margar bráðsnjallar. Einkum þóttu
drykkjuvísurnar fara vel í hinu þurra
umhverfi sínu. Las Juníus þær upp með
mikilli prýði.
Næst léku svo tveir nemendur ór
tónlistarskólanum, þau Helga Ingólfsdótt-
ir a píanó og Hafliði Hallgrímsson á
öello. Var leikur þeirra skínandi góður
og undirtektir ágætar.
Næsta skemmtiatriði var svo Einar
Mar. Las hann upp úr nokkrum göml-
um Skolablöðum. Hóf hann lesturinn á
fyrstu dándimannagreininni, er í Skóla-
blaðið var skrifuð. Var hún um Gunnar
Norland, þáverandi inspector platearum.
Kjarni hennar var, að enginn fengi flúið
uppruna sinn. Var að henni gerður góð-
ur rómur.
^ Í^a las Einar upp Vesturför E. B.
frá 1949, er hann fór á fund Trumans.
Var hún skrifuð á gallalausa prent-
smiðjudönsku, og höfðu merm mikið gam-
an af.
ólaFsvaA a.
Að lokum las Einar kvæði frá 1956
eftir ablativus separatívus. Var það
ástarkvæði og heljarmiki.6 drama, sem
lauk með því, að skáldið var vakið upp
af værum skáldablundi og tekið upp. -
Þessi nýbreytni að lesa upp úr gömlum
Skólablöðum þótti hafa tekizt mjög vel.
Var þá komið að aðaldagskráratrið-
inu, spjalli prófessors jóhanns Hannes-
sonar um Kína. Var hann með í fórum
sínum ýmsa smágripi frá Kína, sem
hann lét ganga milli manna. Margt
nýstárlegt kom fram í spjalli prófess-
orins, einkum það, er hann sagði, að
ekki væri nema eðlilegt, að kommúnist-
um tækist vel að stjórna í Kína, því að
nú væru allar konur með heila fætur.
Var gerður góður rómur að máli pró-
fessorins. Einnig söng prófessorinn
kínversk lög, og þótti mikil skemmtan
að. Að lokum svaraði hann tveimur
spurningum, sem fyrir hann voru lagðar.
Sýndi það forvitni menntlinga.
í miðju erindi prófessorsins var
Ólafur forseti æstur niður. Gerðu það
nokkrir háttsettir embættismenn og
embættasjúkir, sem hófu upp raust sína
í eldhúsinu. Þótti söngur sá svo dimm-
ur, sem úr iðrum jarðar kæmi. Rauk
ólafur þá til, og er hinir söngglöðu sáu
ásjónu hans, rauðari en nokkru sinni
fyrr, þögnuðu raddir þeirra.
Ekki þótti annað hæfa en að hafa
eitthvað færeyskt á ólafsvökunni. Valdi-
mar örnólfsson leikfimiskennari var
fenginn til að syngja á færeysku. Þottu
sönghæfileikar hans ótvíræðir.
Næst söng svo hinn kunni dægur-
lagasöngvari og byggingarmeistari,
Tryggvi Karlsson, nokkur lög við al-
mennar undirtektir.