Alþýðublaðið - 03.11.1919, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
greiðir framleiðanda svo miklu
minna fyrir fiskinn, sem útflutn-
ingsgjaldinu nemur. En af því
leiðir aftur, að framleiðendur, sem
menn hafa í vinnu, verða að
greiða þeim að sama skapi minna
kaup. Útflutningsgjaldið kemur því
niður á framleiðendum, og enn
fremur þeim, sem aö framleiðslu
vinna fyrir icanp. Nú erlangmest
af útfluttum vörum einmitt sjáv-
arafurðir. Árið 1916 voru fluttar
út landafurðir fyrir rúmlega 4Va
million kr. en sjávarafurðir fyrir
fullar 35 millionir. Auk þess er
útflutningsgjaldið, sem á siðasta
þingi var lagt á landafurðir, svo
hlægilega lágt í samanburði við
gjaldið á sjávarafurðum, að engu
tali tekur. Af einni kjöttunnu,
sem kostar 350 kr. eftir verði hér,
eru greiddir 60 aurar, en af einni
síldartunnu, sem kostar 80—90
kr,, í bezta lagi, eru greiddar 3
kr. Gjaldið liggur því svo að segja
eingöngu á sjávarmönnum.
Um stimpilgjaldið er alveg sama
að segja, að því leyti, sem það
verkar sem útflutningsgjald.
En á þessari aðferð til tekju-
öflunar er einnig annar galli en
sá, að þau koma ranglátlega niður
á mönnum og stéttum. Gallinn
er sá að þar er algerlega brotið
bág við alla heilbrigða hugsun í
sicattaálögum. Mennirnir verða að
greiða gjaldið, hvort sem nokkur
ábati er að því að stunda atvinn-
una, framleiðsluna, eða ekki, og
jafnt þótt beinn skaði sé. Ekkert
tillit er tekið til þess, hvort fram-
leiðslan gerir meira en að veita
þeim brýnustu lífsnauðsynjar, sem
hana stunda. Ekki til þess, hvort
hið opinbera gerir nokkuð eða ekki
neitt til eflingar atvinnuveginum.
Með þessu er brotin hin sjáifsagða
regla um allar skattaálögur, að
láta þá greiða slcattana, sem liœg-
ast eiga með það, sem minst
þurfa að leggja í sölurnar til þess
að geta int skattgjaldið af hendi,
með öðrum orðum láta skattana
koma sem ótilfinnanlegast niður,
og gera ekki einum manni eða
einni stétt hærra undir höfði en
öðrum.
Hækkun húsaskattsins kemur
auðvitað niður á húseigendur, en
þeir láta aftur íbiia húsanna gjalda
sér það í hærri húsaleigu, ef leig-
endur eru. Það kemur því niður
á öllum, sem í húsum búa, og
eðlilega aðallega á kaupstaða-
búa.
Hækkun tekjuskattsins og dýr-
tíðar- og gróðaskatturinn er það
eina í öllu þessu tekjuaukabraski
síðustu þinga, sem fer í rétta átt.
Þar ræður hin réttahugsun. Þeir
greiða skattana, sem græða og
þeir greiða, sem geta það, hver
eftir getu sinni. Þetta er stefna
Alþýðuflokksins, að svo miklu
leyti, sem hann vill byggja á
þeirri skattalöggjöf, sem enn er
hér á landi. Enn þá er alt of lítið
af tekjum ríkisins fengið á þenna
réttláta og heppilega hátt, en
stefna verður að því, að það verði
meira framvegis.
(Frh.)
Símskeyti.
Kaupmannahöfn 2. nóy.
Yerkföllin í Ameríkn.
Frá Lundúnum er símað að
hálf milljón kolanámumanna í
Bandaríkjunum geri verkfall og
að búist sé við járnbrautarverk-
falli.
Denikin missir styrkinn.
Churchill tilkynnir [í þinginu]
að Bandamenn hætti nú að styrkja
Denikin fjárhagslega.
Jndenitsch og Bolsívíkar.
Judenitsch er á undanhaldi fyrir
Bolsívíkum suðvestur af Gatschina.
Enska stjórnin.
Fjármáladeilunum í brezka þing-
inu lauk svo' að traustsyfirlýsing
til stjórnarinnar var samþykt með
335 atkvæða meiri hluta.
Leyfar þýska flotans.
Frá París er símað að England
og Bandaríkin vilji að Frakkland
fái leyfar þýska flotans, þær, sem
á valdi Bandamanna eru.
Finnland Álandseyjart
Frá Stokkhólmi er símað að
Clemenceau hafi lofað Manner-
heim að Finnland skyldi fá Álands-
eyjar, ef það berðist gegn Bolsi-
víkastjórn Rússlands.
Markið fellnr enn!
Gengi erlendrar myntar.
Sænskar krónur . . 111,75
Norskar krónur . 106,70
Þýsk mörk . . . . 15,00
Sterlingspund . . . 19,60
Dollar . 469,50
frá ^ajnarjirði.
Kjósendafundur var haldínn í
Goodtemplarahúsinu í Hafnarfirði
á laugardagskvöldið. Fundurinn
byrjaði kl. 7 og stóð til kl. 11.
Sex af frambjóðendum kjördæmis-
ins voru mættir, en hinn 7., síra
Friðrik Rafnar, var ekki mættur.
Fundurinn var mjög vel sóttur.
Húsið var svo fult, að nærri ólíft
var inni vegna hita og loftleysis.
Hafnfirðingar eiga við sömu vand-
ræði að búa og Reykvíkingar, að
eiga ekkert hús nándarnærri nógu
stórt undir almenna fundi. Enda
gerðu þrengslin og loftleysið það
að verkum, að fundurinn varð að
ýmsu leyti óvenjulegur. Einn fram-
bjóðenda neyddist til að hælta í
miðri ræðu, og þegar fundarmönn-
um hélt við köfnun, og engan
glugga var hægt að opna, tóku
þeir það ráð, að brjóta 3 eða 4
rúður. Þetta þóttu húseigendum
illar búsifjar og ráku alla út.
Varð þó loks að samkomulagi, að
frambjóðendur fengu að hafast við
í anddyri hússins og tala þaðan,
en kjósendur stóðu úti og hlýddu
á. Fór fundurinn hið bezta fram
eftir þetta.
Þórður læknir Thoroddsen hafði
boðað fundinn, og talaði hann
fyrstur. Var það langt mál og
mælgi mikil, en litlu voru menn
nær, þegar lokið var. Hann talaði
mikið um samvinnuþýðleik og
einingu, sem ríkja þyrfti í þing-
inu, en jafnframt um rétta flokka-
skiftingu, sem þyrfti að komast á.
Áttu menn bágt með að skilja
það, að eining og flokkaskifting
væri hið sama. Auðheyrt var, að
frambjóðandinn áleit heppilegast
að vera allra vinur. En hætt er
við að kjósendum hafi dottið í
hug hvernig honum mundi takast
„að vera allra vinur og öllum
trúr“. Fjármálin taldi hann vera
í megnasta ólagi, en enginn gryntl