Morgunblaðið - 18.01.2010, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. JANÚAR 2010
– meira fyrir áskrifendur
Fáðu þér áskrift á
mbl.is/askrift
Pöntunartími auglýsinga er fyrir klukkan 16.00
mánudaginn 25. janúar.
Nánari upplýsingar veitir Sigríður Hvönn í síma
569-1134/692-1010 og sigridurh@mbl.is
Netið skipar æ stærri sess í viðskiptalíf-
inu. Ísland er fremst í flokki þjóða þegar
kemur að netnotkun og ljóst að íslenskt
atvinnulíf stendur vel að vígi til að grípa
þau mörgu tækifæri sem internetið býður
upp á.
Viðskiptablað Morgunblaðsins kryfur
möguleika netsins í veglegu sérblaði.
Skoðuð verða spennandi sprotafyrirtæki,
staðan tekin á verslun og þjónustu á
netinu og rýnt í hvernig ná má því besta
út úr vefnum.
Meðal efnis verður:
Hvar liggja sóknarfærin?
Hverjir eru möguleikar netverslunar á Íslandi?
Er sama hvernig vefsíður eru hannaðar?
Er fyrirtæki þitt að nota netið rétt?
Þetta og margt fleira í blaðauka
Viðskiptablaðsins 28. janúar.
Framtíðin
er á netinu
Léon Doré er bráðgreinduren afar þjáður tíu áradrengur sem býr í Que-bec. Árið er 1968. For-
eldrar hans eru á barmi skilnaðar og
Léon reynir að fyrirfara sér með
ýmsum hætti og gera ýmsan ósk-
unda, í von um að það muni draga at-
hygli foreldranna frá eigin vanda-
málum. Léon brýst inn til
nágrannanna og lýgur sig út úr
hvers konar vandræðum. En þrátt
fyrir margvísleg neyðarköll drengs-
ins, sem gera aðeins illt verra, skilja
foreldrarnir og móðir hans flyst til
Grikklands. Léon og eldri bróðir
hans verða eftir hjá föður sínum í
Quebec og móðurleysið skilur eftir
stór ör í barnssálunum. Eina mann-
eskjan sem Léon nær tengslum við
er bekkjarsystir hans Léa. Hún er
beitt ofbeldi af frænda sínum og líkt
og Léon reynir hún að flýja napran
raunveruleikann.
Það er lítið um feilspor í C’est pas
moi, je le jure! og víst standa barn-
ungir leikararnir sig afskaplega vel.
Myndin er grátbrosleg, samkenndin
er mikil með börnunum í hörðum
heimi skilningslítilla foreldra. Börn
eru jú flóknar og heillandi persónur
sem veita þarf ást og hlýju og þegar
hún er ekki til staðar fer oft illa.
Leikstjóri myndarinnar, Philippe
Falardeau, dregur listilega fram
flókna mynd af heillandi persónum
og einkum þá hinum hugmyndaríka
Léon sem er afbragðsvel leikinn af
Antoine L’Écuyer. Þó margt sé
vissulega spaugilegt í myndinni er
hún fyrst og fremst dramatísk og
það má búast við tári á hvörmum
hrifnæmari bíógesta. Myndin hefur í
raun allt til að bera: gott handrit
(sem byggt er á sögu Brunos Hé-
berts), vandaðan leik og leikstjórn
sem og myndatöku. Þá sakar sann-
arlega ekki að undir er leikin tónlist
Sigur Rósar og Patricks Watsons.
Það eina sem í raun er hægt að
finna að myndinni er að það hægist
fullmikið á henni þegar líða tekur á
seinni hlutann, maður fær tilfinn-
ingu fyrir ákveðnu stefnuleysi. En
hún réttir þó fljótt úr kútnum. Sann-
kölluð kvikmyndaperla.
Frönsk kvikmyndahátíð í
Háskólabíói
C’est pas moi, je le jure!/Það var ekki
ég, ég sver það! bbbbn
Kanada, 2008.
HELGI SNÆR
SIGURÐSSON
KVIKMYNDIR
Harður heimur barnsins
Cest pas moi, je le jure! „Myndin er grátbrosleg, samkenndin er mikil með
börnunum í hörðum heimi skilningslítilla foreldra.“
ELLEFU málarar af yngri kynslóðinni opnuðu sýn-
inguna Ljóslitlífun í Listasafni Reykjavíkur á föstu-
dagskvöldið. Ljósmyndari Morgunblaðsins leit inn til
listamannanna þegar þeir voru að setja sýninguna
upp á fimmtudaginn var.
Listamennirnir eru: Davíð Örn Halldórsson, Gabrí-
ela Friðriksdóttir, Guðmundur Thoroddsen, Heimir
Björgúlfsson, Helgi Þórsson, Jón Henrysson, Ragnar
Jónasson, Sara Riel, Sigga Björg Sigurðardóttir, Sig-
tryggur Berg Sigmarsson og Þórdís Aðalsteinsdóttir.
Morgunblaðið/Golli
Morgunblaðið/Golli Morgunblaðið/Golli
Leiðangurinn að Ljóslitlífun