Morgunblaðið - 10.02.2010, Síða 17

17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. FEBRÚAR 2010
Á niðurleið Rennibrautin í sundlauginni á Álftanesi er eitt helsta kennileiti svæðisins og jafnframt er mannvirkið einn þeirra skulda-
bagga sem hvíla þungt á íbúunum. Sveitarfélaginu hefur verið skipuð fjárhaldsstjórn sem fer með fjármál þess næstu sjö mánuðina.
Ómar
Brunamálastofnun
hefur vakið athygli
eigenda húsnæðis á
fyrrverandi varn-
arsvæði á Keflavík-
urflugvelli á því að
bráðabirgðalög þau
sem sett voru og heim-
iluðu notkun raflagna
og raffanga samkvæmt
amerískum stöðlum á
svæðinu, renna út
þann 1. október nk.
Eftir það verða öll raftæki og raf-
lagnir í byggingum að vera í sam-
ræmi við íslenskar reglur. HS
veitur hafa á undanförnum miss-
erum lagt nýtt rafdreifikerfi á
svæðinu og er því ætlað að leysa
af hólmi eldra dreifi-
kerfi sem er sam-
kvæmt amerískum
reglum. Það stendur
ekki til að reka tvö-
falt dreifikerfi á
svæðinu eftir að lög-
in falla úr gildi.
Tilbúnir í útboð
síðan í haust
Við setningu lag-
anna í október 2007
lagði KADECO –
Þróunarfélag Kefla-
víkurflugvallar ehf.
fram áætlun um breytingar á raf-
lögnum og rafdreifikerfi alls svæð-
isins til samræmis við íslenskar
reglur og á þeim að vera að fullu
lokið í september 2010. KADECO
og Háskólavellir hafa forræði yfir
stórum hluta húsnæðis á svæðinu
og báðir aðilar hafa síðan í haust
verið tilbúnir til þess að bjóða út
þessi verkefni, sem kæmi sér vel
fyrir atvinnulíf á Suðurnesjum.
Kosturinn við rafmagns-fram-
kvæmdir á svæðinu er ekki síst
sá, að hægt er að bjóða verkin út í
minni einingum sem skapar fleiri
fyrirtækjum verkefni.
Fjármögnun í uppnámi
Ljóst er að fjármögnun fram-
kvæmdanna er í uppnámi. Sala og
leiga eigna á svæðinu átti gera
Þróunarfélaginu kleift að fram-
kvæma þær breytingar sem nauð-
synlegar eru, en þá fjármuni hef-
ur ríkið tekið til annarra hluta.
Jafnframt hefur nú komið í ljós að
Þróunarfélagið hefur ranglega
verið látið greiða yfir 80 milljónir
króna í skipulagsgjald vegna
bygginga sinna á varnarsvæðinu
en fær aðeins rúmar 4 milljónir
endurgreiddar sem er óskiljanlegt
þar sem ríkið situr beggja vegna
borðs.
Á fundi sem rafverktakar á
Suðurnesjum héldu nýverið kom
fram mikil óánægja með stöðu
mála. Rafverktakar minna á, að á
fundum sem haldnir voru síðsum-
ars í tengslum við stöðugleikasátt-
málann kom fram hjá fulltrúa fjár-
málaráðuneytis að ekkert stæði í
vegi fyrir því að hefja þessar
framkvæmdir á svæðinu, en ekk-
ert gerist. Þá mótmæla rafverk-
takar harðlega þeirri framgöngu
ríkisins, sem virðist vera orðin
venja frekar en undantekning að
hirða til sín fjármuni sem sann-
anlega eru innheimtir og ætlaðir
til ákveðinna verkefna og mála-
flokka, sem er í þessu tilfelli sem
og öðrum.
Eftir Ásbjörn
Jóhannesson » Ljóst er að fjár-
mögnun fram-
kvæmda á svæðinu er í
uppnámi. Sala og leiga
eigna átti að standa
undir þeim breytingum
sem nauðsynlegar eru
skv. lögunum.
Ásbjörn
Jóhannesson
Höfundur er framkvæmdastjóri
SART – Samtaka atvinnurekenda í
raf- og tölvuiðnaði.
Ríkið stendur ekki við
lagalegar skuldbindingar sínar
TANN- og bitskekkjur
eru í langflestum tilfellum
meðfæddur galli og ekki
fyrirbyggjanlegar. Þær
ráðast fyrst og fremst af
erfðum og leggjast því mis-
þungt á fjölskyldur, eftir
því hvernig gen foreldra
raðast saman. Ekki þarf að
fjölyrða um þau börn sem
fæðast með skarð í vör eða
klofinn góm.
Sjúkratryggingar Ís-
lands hafa hingað til veitt
styrk til þeirra einstaklinga
sem þurfa á tannréttingu
að halda. Í langflestum til-
fellum er styrkurinn 150
þúsund krónur, en algengt
verð á tannréttingameðferð
sem tekur að meðaltali 3 ár
er 700 þúsund til 1.100 þús-
und krónur. Hámark
kostnaðarhlutdeildar SÍ
getur því orðið mest 25%.
Umframkostnað bera sjúk-
lingar, eða oftast nær for-
eldrar þeirra, sjálfir.
Ég hef í starfi mínu sem tannréttingasérfræðingur
enn ekki hitt þann einstakling sem fær sér spangir að
gamni sínu. Hefðbundinni tannréttingameðferð fylgir
oftast aukin fyrirhöfn við tannburstun, óþægindi eftir
uppsetningu tækjanna auk kostnaðar. Það er alveg
ljóst að tannréttingameðferð á sér ekki stað nema að
vel athuguðu máli og þannig að ávinningur meðferðar
sé ljós. Tannréttingasérfræðingar, sem hafa að baki 3-4
ára sérnám auk almenns tannlæknanáms, ráðleggja
sjúklingum sínum daglega hvort meðferð sé lækn-
isfræðilega nauðsynleg eða ekki.
Nú hefur heilbrigðisráðherra sett reglugerð þar sem
kveðið er á um að Sjúkratryggingar Íslands eigi að
dæma um hvort meðferðin sé læknisfræðilega nauð-
synleg eða ekki. Hjá SÍ starfar einn tannlæknir, sér-
menntaður í tannholdssjúkdómum. Starfsfólk SÍ mun
skv. reglugerðinni segja til um hvort viðkomandi teljist
þurfa á meðferð að halda og skal sækja um áður en
meðferð hefst.
Til að skýra þetta betur, langar mig að taka nærtæk-
ara dæmi sem allar mæður ættu að kannast við. Á dög-
unum var í fréttum að keisaraskurðir væru algengari á
Íslandi en í nágrannalöndum okkar og í sumum til-
vikum væri gerður keisaraskurður vegna ótta verðandi
móður við sársauka í fæðingu. Keisaraskurður er tölu-
vert dýrari í framkvæmd en hefðbundin fæðing. Væri
ekki ráð að spara með þeim hætti að viðkomandi ein-
staklingur myndi sækja fyrirfram um keisaraskurðinn
og starfsfólk SÍ myndi ákveða hvort veita ætti fjár-
stuðning til verksins eður ei? Starfsmaðurinn sem hefði
úrslitavaldið gæti t.d. verið háls-, nef- og eyrnalæknir?
Ég bara spyr, hverjum dettur svona vitleysa í hug?
Ekki er
öll vitleys-
an eins
Eftir Kristínu
Heimisdóttur
Kristín Heimisdóttir
»Það er alveg
ljóst að tann-
réttingameðferð
á sér ekki stað
nema að vel at-
huguðu máli og
þannig að ávinn-
ingur meðferðar
sé ljós.
Höfundur er formaður Tannréttingafélags Íslands.