Skólablaðið - 01.01.1970, Qupperneq 31

"Herra minn, hvar viljiC þér fara út?" spurSi
hann kurteislega.
123
"Hvar^ sem þú vilt, " sagði sá krumpaSi. "Hvar,
sem þér dettur í hug. Til dæmis herna. Bara
aS ég gæti fundiS tuttugustu öldina. "
Þegar þeir voru komnir framhjá gatnamótunum
stoppuSu {jeir. Sá granni^klön^raSist ut, og bil-
stjorinn retti honum aristokratisku svinsleSur-
töskuna. Nokkrar uppþornaSar kartöflur ultu út
úr henni.
Sá bjartsýni heilsaSi þeim aS hermannasiS og
gekk á braut. Hann heilsaSi á báSár hliSar meS
þvt aS taka kurteislega ofan. Bláu augun ljóm-
uSu af ánægju, og hann svalg storum 1 sig Prag-
loftiS.
Hann tók stór skref. SÍfellt stærri og stærri.
Á töskuna var skrifaS meS krít : HÓtel Maut-
hausen. Hann var farinn aS hlaupa meS töskuna
i hendinni. Hann hljóp þar til hann var orSinn
lafmóSur. Þá nam hann staSar, ekki var nú þol-
i6 mikiS. Og sem hann stoS þarna uppgötvaSi
hann, aS hann hafSi engan staS, þar sem hann
gat komiS töskunni fyrir. Hann gat ekkert fariS.
\
\
Ef Einar Magnússon þekkti nemendur sína vissi
hann aS fyrir þeim eru engar heilagar kyr
hafnar yfir gagnrýni, og á þetta jafnt viS stofn-
anir og menn. í augum nemenda geta embætti
og reglur ekki rettlætt gerSir manna, geri þær
þaS ekki sjálfar. Rektor skyldi vita aS nem-
endur hafa ekki haft svo mikiS út á hann aS
setja, vegna þess aS hann hefur ekki stundaS
valdboS né haldiS uppi ströngum aga. NÚ hefur
rektor fyrirgert vinsældum sínum. TÍmabundin
brottvikning 49 manna er ekki su kveSja sem
nemendur höfSu vænzt.
Hann skildi töskuna eftir á miSri götunni og
hljóp af staS. Hann hljóp tómhentur til móts viS
seinni hluta tuttugustu aldarinnar.
Þröstur Haraldsson
sneri ur dönsku
ÁstæSur þær sem rektor ^efur fyrir ákvörSun
sinni geta engan veginn rettlætt hana og gefa
til kynna furSulegar skoSanir, sem rétt er aS
vekja athygli á.
önnur ástæSan var sú aS nemendur hefSu veriS
fjarverandi úr kennslustund. FjarstæSa er aS
segja þaS raunverulega astæSu. Fjarvist úr
einni kennslustund hefur aldrei vakiS tiltakan-
lega athygli. ÞaS hlýtur aS vera athæfi nem-
endanna sem brottvikningunni veldur.
Hin ástæSan sem rektor gaf nemendunum var
su^aS þeir hefSu brotiS landslög meS ferS sinni
á áheyrendapalla Alþingis. NÚ keyrir um þver-
bak. Rektor beitir nemendur sína pólitískum
þvingunum. Tal um lögbrot er útí hött, Alþingi
gerir sig sekt um verra afbrot. ÞaS á aS
þjona landsmönnum og ef fjölmenni er á pöllum
og vill ræSa viS þingmenn, brepSast peir skyldu
sinni meS því aS neita því. Her er a ferS
gleSilegt dæmi um félagslega vakningu, og þeirri
vakningu er greitt kjaftshögg í staS þess aS
hlúa aS henni eftir föngum.
Ef til vill hefur ráSiS gerSum rektors ótti um
aS einhver pólitísk öfl utan skóla ( jafnvel þing-
menn, svo sem ymsir, þ. a m.^ Hannibal Valdi-
marsson, hafa haldiS fram). Su skoSun er fjar-
stæSa, byggS a vanþekkingu, sem rektor má
ekki gera sig sekan um. Hins vegar er þaS
staSreynd aS 1 skólum er risin upp sterk hreyf-
ing óháSrar þjóSfelagsvakningar, og þá staS-
reynd eiga ýmsir erfitt meS aS sætta sig viS.
Rektor reynir aS kæfa pólitíska vakningu í fæS-
ingu, og tímann til þess velur hann miSsvetrar-
próf 4. , 5. og 6. bekkinga, vitandi aS þeir
hefSu ekki látiS þetta gerræSi afskiptalaust aS
öSrum kosti. Og víst er aS slíkar pólitískar
ofsoknir af halfu rektors verSa ekki þolaSar
aftur.
^fttancli^ «.ir6Íílwii. íiithvðtá' vtrðvr atí
$«*-a. yij) ieJyvni foafr rácT vanicqasi að
Stöfna fiJay. e>aJ!clvr F
Hofnfvtelvr brkifabirQ ðafOrtMaívv
ir Benóný JTg ÍSiOV
''Q.Jotimn. brád&birg&ahiia
Gestur GuSmundsson