Austri - 15.12.1972, Blaðsíða 13

Neskaupstað, jólin 1972.
AUSTRI
13
Saman tínt . . .
Framhald af 9. síðu.
eiyri, en orðið gjaldþrota. Hann
var nú fluttur suður og stóð þar í
andskotaflokiki Ölafs miðjum.
Óafur svaraði spurningunni
þannig að vel þótti gert, en sagði
síðan:
„Ef það eru fleiri fallítt kaup-
menn norðan af Akureyri sem ætla
að koma með fyrirspurnir, bið ég
þá að gera það strax".
Hvernig var Kjarval? Hver get-
ur svarað því? Hann var eins og
hann var, ihefði gamla fólkið sagt.
En mangt ihefur verið um hann
sagt.
Eitt sinn er Kjarval bjó á homi
Barónsstígs og Njálsgötu sá veg-
farandi sem framhjá fór, að Kjar-
val kom út í glugga sinn á 2. hæð
og lét eitthvað detta niður á göt-
una. Þar stóð einn þékktasti úti-
göngumaður, eða róni Reykjavík-
ur. Sá ihirti það sem niður féll, en
það reyndust vera smáaunar og
vöðlað blað utan um.
En út í gluggann kom meistar-
inn, kallaði til rónans, sem auð-
sýnilega va,r í betliferð:
„Mér þykir þó sannarlega leið-
inlegt að geta ekki lánað þér þetta,
það stendur nú svona á, ég á bara
13.75. Þú verður að eiga hjá mér
1.25, þangað til næst, þó mér þyki
það afskaplega leitt“.
Maður skyldi halda að prestar
litu yfirleitt vel til með fermingar-
börnum sinum. Ekki hefur honum
þó þótt það presti iþeim, er skrif-
aði á spássíuna í kirkjubókinni um
stúlkuna, sem ’hann var nýbúinn
að ferma og taka til:
„Heims um bekki
ihermi ég þekki ei verri.
Vonda hrekki 'hefur slík,
hún er efcki dyggðarík".
Lögreglumaður nokfcur ungur
og nýr í starfi sat sveittur við að
gera lögregluskýrslu. Hafði hann
haft afskipti af manni, æfum af
reiði. I lögregluskólanum hafði
vörzlumaður réttvísinnar notið
formfastrar móðuimálskennslu. 1
skýrslunni sagði hann svo um af-
skipti sín af reiða manninum:
„Tjáði hann mér að ég væri fífl.
Tjáði ég ihonum að svo væri eigi“.
Sýslumaður nokkur, sem eigi
þótti rista djúpt í lögum var að
yfirheyra í sjóslysamáli. Einn
hafði komizt af, og var hann nú
mættur í réttinum:
Sýslumaður (við vitnið): — Þér
voruð einn af þeim, sem drukkn-
uðu?
Vitnið: — Þá væri ég nú varla
hér.
Sýslumaður (við bókarann): —
Bókið: Mættui' kvaðst eigi hafa
drukknað.
I annað skiptið þurfti sýslumað-
ur að þinga í máli nokkru, sem
komið hafði upp í sjávarþorpi inn-
•an sýslunnai'. Það var alllangt frá
heimili sýslumanns og málið orðið
allgamalt, þegar hann loksins kom
á staðinn. Nú hefjast yfirheyrslur
eg dragast allmargir til málsins.
Einn þeirra hét Sigurður. Við nán-
ari athugun 'hafði Sigurði aldrei
veríð stefnt, af því hann var ein-
faldlega dauður.
Þá lét sýslumaður bóka:
„Þar sem Sigurði sáluga hefur
eikki verið stefnt og er þvi ekki
mættur í réttinum, verða vitna-
'spurningar eigi lagðar fyrir ihann
að sinni“.
Á árunum kringum 1920 sat
Karl heitinn Einarsson sýslumað-
ur á Alþingi fyrir Vestmannaey-
inga. Á þeim tímum voru engin
segulbönd, en þingskrifarar rituðu
jafnóðum niður ræður þingmarma.
Var fyrst skrifað uppkast, en það
síðan ihreinskrifað. Skriftin var á-
kvæðisvinna.
Mjög misgott Iþótti að rita upp
eftir ræðumönnum. Réði því máls-
skipun þeirra og ræðustíll
Karl Einarsson var í þeim hópn-
um, sem erfitt þótti að skrifa eft-
ir.
I máli nokkru talaði hann oft og
neyndist þingskrifaranum, sem
átti að ná upp ræðu hans mjög
örðugt að fylgja honum eftir. Sá
var þá ungur stúdent, sem síðar
átti eftir að verða einn æðsti emb-
ættismaður þessa lands.
Að þingfundi loknum leit þing-
skrifarinn yfir blöðin, hristi höf-
uðuð og sagði um leið og Ihann
reif handritið í tætlur: „Ég nenni
ekki að láta Karl Einarsson tala í
þessu máíi“.
Flest það sem birt hefur verið
hér að framan hefur verið haldiið
háði og spéi. Það er því kominn
timi alvörunnar. Við sláum í þetta
botninn með því að vitna í próf-
ræðu Jónasar skálds Hallgríms-
sonar, er hann flutti af prédikun-
arstóli í Bessastaðakirkju 30. maí
1829, en hann eins og aðrir Bessa-
'staðasveinar mátti prestvígjast:
„En góðir bræður, gjörium oss
ei margar óskir. Heilbrigði sálar
og líkama, fáéinir vinir og daglegt
brauð, þetta er sú jarðneska far-
sæld, sem vér viljum biðja guð að
veita oss og sjálfir leita réttvis-
lega“.
Ja, tímarnir breytast, og menn-
imir með. Það má nú segja.
Orðsending
til otÉnureliendfl d Austurlðndi
*
Atvinnurekendur, sem gera eiga skil á iðgjöldum til Líf-
eyríssjóðs Austurlands, eru hér með áminntir um að skil þurfa
að hafa borlst sjóðnum fj/rir 10. dag hvers mánaðar.
Þeir atvinnurekendur, sem ekki hafa gert skil 1 3 mánuði
eða meira, mega búast við að innheimt verði hjá 'þeim án
frekari fyiirvara.
Tekið er á móti skilum í öllum bönkum og sparisjóðum á
Austurlandi.
Lífeyrissjóður Austurlands
m
Félagsmönnum okkar, starfsmönnum og öðrum viðskipta-
inum, færum við beztu óékir um
Gleðileg jó!
Farsœlt komandi ár
ÞÖKKUM ÁNÆGJULEG VIÐSKIPTI Á LIÐNU ÁRI
Dráttarbrautin hf.
NESKAUPSTAÐ